Is Libanon veilig?

Ik kende niet veel mensen die Libanon hebben bezocht, laat staan vrouwelijke soloreizigers. Maar dit mediterrane land zat al heel lang in mijn hoofd, een ontbrekende puzzel in mijn Midden-Oosten-puzzel.

Nu Syrië verboden terrein is en ik mijn kans om erheen te gaan heb verspeeld vanwege mijn onterechte angsten, had ik het gevoel dat Libanon in zekere zin zou kunnen zijn wat Syrië had kunnen zijn: gastvrije mensen, ongelooflijke uitzichten en monumenten en het lekkerste eten.

Een paar keer eerder was ik zo dicht bij het boeken van een ticket en een bezoek aan Beiroet, maar uiteindelijk durfde ik steeds niet. Vorig jaar gaf een soloreis naar Iran me het broodnodige vertrouwen en ik liet de volgende kans niet lopen – zodra ik een goede aanbieding vond voor vluchten naar Beiroet heb ik die meteen geboekt. Zo wat dat ik nog 9 maanden moest wachten op de reis zelf.

Recente gebeurtenissen in Libanon

In de tussentijd is de situatie in Libanon veranderd, althans dat is wat we in de media hebben gehoord. Letterlijk een paar dagen nadat ik mijn vluchten naar Beiroet had geboekt, werd ik opgeschrikt door de vuilniscrisis die leidde tot de revolutie (die uiteindelijk niet veel veranderde, maar wel de lokale bevolking verbood uit de gebieden rond de regeringsgebouwen in het centrum van Beiroet te komen).

Een dag voor de tragische aanslagen in Parijs trof ISIS Beiroet ook, alleen besteedden de media er niet zoveel aandacht aan als aan Parijs.

Op de koop toe was er de aanhoudende vluchtelingencrisis, waarbij de media zich vooral richtten op Europa, maar zo nu en dan konden we horen dat nog steeds de meerderheid van de mensen uit Syrië naar Libanon vluchtte. In een land van 4,5 miljoen inwoners zijn er ongeveer 1,5 miljoen vluchtelingen! Dit klonk niet als de beste plek om naartoe te reizen, toch?

Mijn zorgen voor vertrek naar Libanon

Ik ben een planner. Meestal als ik ergens heen ga probeer ik op zijn minst accommodatie te boeken zodat ik zeker weet dat ik elke nacht een plek heb om te slapen. Toch heb ik om de een of andere reden alle voorbereidingen voor mijn reis naar Libanon tot het laatste moment uitgesteld.

Zelfs al durfde ik het niet hardop te zeggen, ik was een beetje bang, door al het slechte nieuws in de media voelde ik me onzeker over mijn reis. Toen ik de mensen om me heen vertelde dat ik weer naar het Midden-Oosten ging, vroeg de meerderheid alleen maar “is Libanon veilig?” en in plaats van me te steunen, stelden ze mijn recente reiskeuze ter discussie. Zelfs mijn baas wilde me niet echt vrijaf geven voor deze reis en toen hij dat uiteindelijk toch deed zei hij, nogal serieus, dat als iemand me ontvoert hij me verrot zal schoppen. Dat was eigenlijk het aardigste wat ik die dag gehoord heb. Maar al deze zorgen maakten me nog ongeruster, ik zette alleen maar de dappere kop op.

Anderhalve week voor de reis had ik echt een slecht gevoel en een mini-paniekaanval. Ik heb zelfs gegoogeld op “is Libanon veilig” alleen maar om de waarschuwing te zien op de website van het Poolse ministerie van Buitenlandse Zaken (evenals de vergelijkbare instelling van andere landen). Ze zeiden allemaal: “ga niet”.

Ik deelde mijn zorgen op mijn Facebook-pagina en ik werd overspoeld met ondersteunende berichten. Eindelijk had ik het gevoel dat er iemand aan mijn kant stond en niet dacht dat ik gek of dom was om naar Libanon te reizen! Sommigen van jullie boden zelfs aan om me in contact te brengen met hun vrienden daar of vroegen rond over de veiligheid in Libanon.

Dat was de kick die ik echt nodig had! De volgende dag werd ik wakker en wist ik dat ik naar Libanon zou gaan, ongeacht wat anderen zeggen. Het is al veel te lang mijn droom om die op zo’n domme manier te verliezen! En het bleek de beste beslissing ooit te zijn!

Aankomst in Libanon

Mijn vlucht landde om 3 uur ’s nachts in Beiroet, een afschuwelijk tijdstip om goed na te denken. Toch moest ik geconcentreerd blijven, zodat ik op de vraag van de grensbeambte of ik Israël had bezocht, correct zou antwoorden. Dit is de vraag waar je zeker van kunt zijn als je Libanon binnenkomt en dus bleef ik mezelf herhalen dat ik niet in Israël ben geweest.

De grensbeambte, een man van min of meer mijn leeftijd, begon in mijn paspoort te bladeren en vroeg naar al mijn stempels en mijn soloreizen. Hij begreep niet waarom ik in mijn eentje reisde en vroeg een paar keer ongemakkelijk of ik een vriend nodig had in Libanon. Nadat hij zich de tweede betekenis ervan realiseerde en mijn ferme “nee” als antwoord gaf, was hij heel snel klaar met mijn visumprocedure en vroeg me uiteindelijk niet eens meer naar Israël.

Het was waarschijnlijk mijn vreemdste grensovergang, maar uiteindelijk heb ik het gehaald en was ik klaar om te genieten van mijn ene week in Libanon!

Omdat het geen zin had om midden in de nacht naar een onbekende stad te gaan, heb ik een redelijk comfortabel bankje opgezocht en tot 8 uur ’s ochtends een dutje gedaan. Een korte taxirit later stond ik al bij de ingang van mijn hostel in een van de coolste buurten van Beirut – Gemmayzeh. De stad leek nog aan het bijkomen van de zaterdagavondkoorts en het was zo kalm en rustig, het was niet Beiroet dat ik de komende week zou meemaken!

Na een tijdje te hebben uitgerust was ik klaar om de stad te gaan ontdekken. Ik ga niet liegen, er was een stemmetje in mijn hoofd dat constant vroeg of Libanon wel veilig was en me vertelde dat ik super voorzichtig moest zijn. Maar al snel bleek dat er niets was om me zorgen over te maken. Op het eerste gezicht was Beiroet gewoon een normale stad, een hectische hoofdstad en een drukke metropool in het Midden-Oosten. Het grootste gevaar was het drukke verkeer en de onvoorspelbare chauffeurs!

Veiligheid in de binnenstad van Beiroet

Toen mijn eerste dag in Libanon 1 mei was, stuitte ik op twee politieke demonstraties in de binnenstad. Normaal gesproken zou ik blijven om het tafereel te bekijken, het had me tenslotte zoveel kunnen vertellen over de plaats die ik bezocht. Maar een verantwoordelijk deel in mij won en heel verdrietig draaide ik me om en liep weg. Ik had het gevoel dat zoveel mensen voor me duimden tijdens deze reis, dat ik mezelf beloofde weg te blijven van alle mogelijke problemen.

De binnenstad van Beiroet heeft hoe dan ook interessante veiligheidsoplossingen. Overal zie je de politie of het leger, patrouillerend door de straten. Hoewel veel mensen daar een probleem mee zouden kunnen hebben, voel ik me dan eigenlijk veel veiliger en heb ik er dan ook helemaal geen last van gehad.

Het zeer centrale gebied, met regeringsgebouwen, is sowieso afgesloten en gebarricadeerd en als je naar binnen wilt, moet je bij een van de weinige checkpoints naar binnen. Na de afvalcrisis die in september 2015 tot protesten leidde is dit deel van centraal Beiroet voor veel Libanezen afgesloten, de politieman die het checkpoint bewaakt bepaalt wie er naar binnen mag.

Ik leerde ook op de harde manier dat het niet is toegestaan om foto’s te maken van zo’n beetje alles in het centrum van Beiroet. Terwijl het afgesloten gebied rond de klokkentoren en het parlementsgebouw ok waren (zelfs als je onder de constante bewaking van militairen stond) werd het buiten deze kleine wijk een stuk ingewikkelder.

Het is me een paar keer overkomen dat op de plaatsen waar ik dacht dat ik prima foto’s kon maken, de militairen me tegenhielden en zeiden dat het verboden was. Ik was altijd bereid om mee te werken, liet ze de foto zien die ik had genomen (van de gebouwen in de buurt) en het was altijd in orde, ik werd niet eens gevraagd om de foto te verwijderen. Uiteindelijk legde een van hen me uit dat het verboden is om foto’s te maken van militaire objecten en mensen, en met al die controleposten in de buurt was dat geen gemakkelijke opgave!

Veilige (en minder veilige) gebieden van Beiroet

Op de website van het ministerie van Buitenlandse Zaken stond dat het sterk wordt afgeraden om de zuidelijke buitenwijken van Beiroet te bezoeken, dat is ook de plek waar de wrede aanslag in november 2015 plaatsvond. Zelfs als ik niet van plan was om ergens in de buurt van zuidelijke delen van de stad te gaan, maakte dit me lichtelijk ongerust. Het is immers nog steeds één stad en de luchthaven ligt daar ook ergens.

Maar nogmaals, er was niets om me zorgen over te maken. Wanneer u Beiroet bezoekt, is het niet nodig om naar de zuidelijke buitenwijken te gaan. Zelfs als u in de centrale gebieden verblijft, is er genoeg te zien en te doen, en bovenal zijn dit veilige delen van Beiroet. Ik heb het grootste deel van mijn tijd doorgebracht in Gemmayzeh, Mar Mikhael, Achrafieh, Hamra en Downtown en het was allemaal meer dan prima!

Er was niet één situatie waarin ik in gevaar was of waarin ik me onveilig voelde (nou ja, behalve bij het oversteken van de straat natuurlijk ;)). Hetzelfde geldt voor het epische nachtleven in Beiroet – de meeste evenementen vinden plaats in Gemmayzeh of Mar Mikhael, de meeste bars en pubs zijn daar gevestigd en je zult je meer dan prima kunnen mengen in de avondmassa’s!

Veiligheid in Libanon buiten Beiroet

Mijn oorspronkelijke plan was om in Beiroet te blijven en een paar dagtripjes rond te maken: naar Byblos, Tyrus, Saidon of Baalbek. Ik zou met Viator Tours gaan, omdat dit de beste aanbiedingen waren die ik online had gevonden.

Ter spijt moest ik mijn plannen wijzigen, door de gezondheidsproblemen waar ik mee te maken heb gehad ben ik alleen naar Byblos gegaan, op eigen gelegenheid. En het was echt prima, de lokale mensen waren de aardigste, ze zorgden voor me onderweg zodat ik mijn weg zou vinden, gaan waar ik moest zijn enz. En Byblos was echt geweldig!

Opnieuw, op de website van het Ministerie van Buitenlandse Zaken staat dat het sterk wordt afgeraden om in de buurt van de Syrische grens te gaan, dat zijn onder andere de steden Baalbek en Tripoli. Maar toen zei iemand wijs dat als reisorganisaties naar potentieel gevaarlijke plaatsen gaan (en ze organiseren dagelijks tours naar Baalbek) het zo slecht nog niet kan zijn. De veiligheid van de klanten is voor hen tenslotte het allerbelangrijkste.

Ik heb in Libanon talloze mensen ontmoet, ook meisjes die alleen reisden, die naar alle plaatsen gingen die ik in mijn plannen had staan. En ze zeiden allemaal dat het heel fijn was, dat ze zich de hele tijd veilig voelden. Ik heb maar één keer gehoord van iemand die iemand kent die geweerschoten heeft gehoord tijdens een bezoek aan de spectaculaire ruïnes van Baalbek. Maar het geluid kwam van ver en niemand in de buurt leek zich daaraan te storen.

Solo female travel in Lebanon

En hoe is het om een zogenaamde solo female travel in Libanon te doen?

Opnieuw was er niets bijzonders en behalve het gebruikelijke gezonde verstand en meer bescheiden kleding in bepaalde gebieden, is het net als in elke andere plaats. Ik heb meer veeleisende/verontrustende bestemmingen voor soloreizigers bezocht (Iran of Marokko, om er maar een paar te noemen) en Libanon was gewoon normaal. Er is echt niets om je zorgen over te maken! Maar vergeet niet, het is het Midden-Oosten, dingen kunnen heel snel veranderen!

Is Libanon veilig?

Zelfs als ik me echt zorgen zou maken voor mijn reis, zou mijn antwoord op de vraag “is Libanon veilig?” nu “ja” zijn. Ja, maar… Het is een normaal land waar mensen, ondanks alle problemen, op de een of andere manier leven en genieten van hun leven (het uitgaansleven en het aantal cafés, galeries en mensen aan zee bewijst dat), maar met de huidige politieke situatie en de wereldwijde oorlog tegen ISIS, kunnen dingen heel snel veranderen.

Als je een reis naar Libanon plant, onderzoek dan de huidige situatie daar en als je kunt – neem contact op met lokale mensen die daar wonen, zij zullen je beste bron van informatie zijn! En als u Libanon uiteindelijk bezoekt, zult u het vast geweldig vinden! Het is immers een prachtig land met gastvrije mensen, het beste eten en ongelooflijke monumenten die alle moeite waard zijn!

Libanon veiligheid – wat anderen zeggen

Het is goed om de mening van meer dan één persoon te horen en het is alweer een tijdje geleden sinds mijn reis naar Libanon, dus vroeg ik collega-reisbloggers wat hun ervaring in het land was. Hieronder kun je lezen wat zij vinden van de veiligheid in Libanon.

Als er één ding is dat verontrustend is in Libanon, dan is het wel het feit dat de lokale bevolking niet kan ophouden je te helpen! Dat is een feit, en dat is natuurlijk niet vervelend en ook niet slecht. Integendeel, het is een van de vele dingen die in je hoofd blijven hangen als je Libanon verlaat. Wij zijn twee keer in Libanon geweest en hebben ons altijd veilig en welkom gevoeld, ongeacht waar we heen gingen en hoe we reisden.

door Clemens van Reizigers Archief

Wij bezochten onlangs Libanon als homokoppel en hebben echt genoten van onze tijd. Ons advies voor andere LGBTQ reizigers reizen hier is dat terwijl Libanon is misschien wel de meest liberale en progressieve van de Arabische landen in het Midden-Oosten, het is nog steeds illegaal om homo te zijn hier, dus de gebruikelijke voorzorgsmaatregelen moeten worden genomen. Bijvoorbeeld, vermijd publieke uitingen van affectie, houd uw sociale media accounts ingesteld op prive voor en tijdens uw reis en gebruik een VPN bij het gebruik van de homo dating apps. Er zijn een paar homobars en clubs hier die erg leuk zijn, maar de eigenaren zijn voorzichtig om hun licentie niet in gevaar te brengen, dus ze marketen ze als “homovriendelijk” en hebben een strikt “niet zoenen” beleid dat wordt gehandhaafd door de uitsmijters.

Ook een tip die geldt voor alle reizigers naar Libanon is om alle verwijzingen naar Israël te vermijden. De twee landen zijn officieel in oorlog, en Libanon heeft strenge wetten op zijn plaats verbieden Israëli’s naar Libanon, of iedereen die ze vermoeden van Israëlische zijn. Als u dus een Israëlische stempel in uw paspoort hebt, zorg dan voor een nieuw paspoort voordat u naar Libanon komt. Als u Israël bezoekt, vraag hen dan uw instapkaart af te stempelen in plaats van uw paspoort. Als de Libanese ambtenaren een Israëlische stempel in uw paspoort zien, zullen ze u niet binnenlaten. Bovendien is de kans groot dat uw naam op de zwarte lijst van de Algemene Veiligheidsdienst van de Immigratiedienst van de luchthaven wordt gezet. Een manier om dit te omzeilen is om met je geboorteakte te komen, omdat daarop de meisjesnaam van je moeder staat en je dus niet op de zwarte lijst in hun systeem staat. Dit overkwam Sebastien op de heenweg en gelukkig heeft hij een kopie van zijn geboorteakte op zijn telefoon opgeslagen (Libanese paspoorten drukken de meisjesnaam van de moeder op paspoorten, wat wij niet hebben op EU-paspoorten). Wanneer u Libanon verlaat, moet u minstens 3-4 uur uittrekken voor de luchthaven. Er zijn veel paspoortcontroles, elk met lange rijen. Immigratie is bijzonder slecht met een zeer lange wachtrij van ongeveer een uur, dus zorg ervoor dat u heel vroeg komt om uzelf ruim de tijd te geven om door de beveiliging en immigratie te komen om uw vlucht niet in gevaar te brengen.

Tot slot spreekt het voor zich dat u een goede reisverzekering moet hebben voor uw reis (zoals u voor elke reis zou moeten hebben). Als je je vlucht mist, bij binnenkomst wordt geweigerd of andere problemen hebt, heb je in ieder geval het vertrouwen dat je gedekt bent.

door Stefan en Sebastien van Nomadic Boys

Toen we Libanon in 2011 bezochten, kregen we te maken met de gebruikelijke uitroepen van schrik en waarschuwingen over hoe gevaarlijk het wel niet moest zijn. Maar Libanon was toen al vele jaren een veilige plek om te bezoeken en we reisden met een gids die in het land was opgegroeid. Op het moment van ons bezoek waarschuwde het Ministerie van Buitenlandse Zaken voor reizen naar de zuidelijke regio’s van Libanon, en inderdaad waren 6 Italiaanse soldaten gewond geraakt door een bom in de buurt van Saida, slechts een paar dagen voordat wij er doorheen trokken.

Onze ontmoeting met een za’atar-boer in Zawtor, bij Nabatieh, was een van de hoogtepunten van onze tijd in Libanon, en we werden er allerhartelijkst ontvangen. We hoorden dat de plaatselijke bevolking, vooral de boeren, het moeilijk hadden gehad – zowel hun leven als hun middelen van bestaan werden bemoeilijkt door de honderden clusterbommen die in 2006 in de regio werden gedropt en waarvan sommige nu nog steeds niet zijn geëxplodeerd. Na afloop van het conflict werden eerst de hoofdwegen en stadscentra ontruimd, maar het duurde nog drie jaar voordat de Mines Advisory Group zich kon gaan richten op plattelandsgebieden met een lagere prioriteit.

Het thema van ons bezoek was voedsel, zowel de za’atar die Abu Kassem verbouwt, produceert en verkoopt via boerenmarkten in het hele land, als de traditionele thuiskeuken die we voorgeschoteld kregen op een picknickplek aan de oevers van de Litani-rivier in de buurt.

Voedsel is universeel en is zeker een van de beste manieren om vriendschap, begrip en acceptatie te smeden.

door Kavita Favelle van Kavey Eats

We bezochten de Beqaa-vallei regio van Libanon in juni 2018 met onze 3 kinderen. Onze primaire reden was om de grote Baalbek Tempels te zien – die niet teleurstelden! We hadden een chauffeur en gids geregeld voor dit deel van onze reis naar Libanon omdat we wisten dat het een gebied met grotere politieke onzekerheid was dan andere delen van het land. De Tempels zelf vormden geen duidelijk veiligheidsrisico, maar de nabijheid van de Syrische grens en het feit dat het gebied wordt beschouwd als een bolwerk van Hezbollah baart reizigers enige zorgen. Om deze reden classificeren sommige internationale regeringen Baalbek als een Amber Zone – heroverweeg de noodzaak om te reizen.

We voelden nooit enige bezorgdheid over de veiligheid tijdens onze dagtocht door de Beqaa vallei en onze chauffeur hoefde alleen zijn raampje naar beneden te draaien bij veiligheidscontroles en gezien te worden als duidelijk toeristen aan het vervoeren, we werden nooit gestopt of verder ondervraagd. Achteraf gezien was het risico om naar dit gebied te reizen waarschijnlijk groter dan we dachten, omdat sommige verzekeringspolissen ongeldig kunnen worden verklaard als je naar gebieden reist die als zeer riskant worden beschouwd.

In en rond Beiroet waren we ons meer bewust van onze veiligheid vanwege het aantal bedelaars op straat, vooral kinderen. Dit stemt mij altijd zeer droevig, en omdat we met jonge kinderen reizen, zijn we natuurlijk het doelwit; in die mate dat kinderen ons volgen, ons aanraken, aan ons trekken met hun handen uit de mouwen. Dit was voor mij op dit moment een groter veiligheidsrisico en een grotere ergernis dan onze reizen naar de meer afgelegen delen van het land. Ons is verteld dat dit allemaal Syrische vluchtelingen zijn en dat de meningen in Libanon over hun aanwezigheid zeer verdeeld zijn.

door Keri van Our Globetrotters

Afsluitend heb ik nog een paar mededelingen die je misschien interesseren:

• Als je geen nieuwe posts en nieuws van mij wilt missen klik dan hier om je aan te melden voor mijn nieuwsbrief! Je kunt me ook volgen op Bloglovin!
• Maak deel uit van mijn Facebook-groep over Oost-Europa, de Balkan en de voormalige USSR en kom in contact met medereizigers en liefhebbers van deze regio’s – klik hier!
• Ik heb een paar handige links opgenomen van diensten en producten die ik persoonlijk goed vind en gebruik, zodat je ook je eigen reis naar Libanon kunt plannen. Het zijn vaak affiliate links. Dit betekent dat ik een kleine commissie krijg als je iets boekt/koopt via mijn links, zonder extra kosten voor jou. Als je het leuk vindt wat je hier leest en ziet en je wilt mij en mijn blog steunen, overweeg dan om deze links te gebruiken. Het zou zijn alsof je me een virtueel drankje geeft waar je niet voor hoeft te betalen! Bedankt!

LIKED IT? PIN DEZE POST VOOR LATER!

Note: I visited Lebanon in May 2016 and all the opinions are based on this trip, however, I try to update this post on the regular basis so you have the most recent info.