Isaias Afwerki, Afwerki ook gespeld als Afewerki, (geboren 2 februari 1946, Asmara, Eritrea), Eritrese onafhankelijkheidsleider en president van Eritrea vanaf 1993.
Toen Isaias in 1946 in Asmara werd geboren, stond de stad onder controle van het Verenigd Koninkrijk, onder mandaat van de Verenigde Naties. Eritrea zelf werd in 1952 bij Ethiopië gevoegd en werd tien jaar later onder dwang geannexeerd. Deze annexatie gaf aanleiding tot de oprichting van het Eritrese Bevrijdingsfront (ELF) in de Eritrese westelijke laagvlakte. Isaias studeerde ingenieurswetenschappen in Ethiopië aan de universiteit van Addis Abeba, maar hij verliet de universiteit in 1966 om zich bij het ELF aan te sluiten. Tijdens Ethiopië’s eigen revolutie in 1974 leidde Isaias het door de hooglanden gedomineerde Eritrese Volksbevrijdingsfront (EPLF). In 1987 werd hij tot secretaris-generaal van het EPLF gekozen. Na een jarenlange militaire strijd versloeg het EPLF in mei 1991 de Ethiopische troepen. Er werd een voorlopige regering gevormd met Isaias aan het hoofd, en voor de toekomst werd een referendum over de Eritrese onafhankelijkheid van Ethiopië gepland.
De Eritreeërs stemden met een overweldigende meerderheid voor onafhankelijkheid in het referendum, dat in april 1993 werd gehouden. De volgende maand werd Isaias door de Nationale Vergadering gekozen tot president van Eritrea en tot voorzitter van het eerder genoemde orgaan, waardoor hij zowel de uitvoerende als de wetgevende macht in handen kreeg. Op 24 mei riep hij officieel de onafhankelijkheid van Eritrea uit.
In de jaren die volgden consolideerde Isaias geleidelijk zijn macht over vrijwel elk aspect van het Eritrese leven, waarbij hij ook nog diende als opperbevelhebber van het leger en als voorzitter van de enige politieke partij van het land, het Volksfront voor Democratie en Rechtvaardigheid (PFDJ), zoals de EPLF zichzelf in 1994 omdoopte. Hij annuleerde de presidentsverkiezingen van 1997, en in 2001 sloot hij de nationale pers zo goed als af. Datzelfde jaar liet hij verschillende prominente oppositieleiders arresteren en beschuldigen van verraad. Critici van zijn regime beschuldigden hem ervan een langdurig grensgeschil met Ethiopië te gebruiken om de grondwet van Eritrea, die in 1997 was geratificeerd, niet uit te voeren, en voor andere repressieve maatregelen in het land. In 2008 brak opnieuw een grensconflict uit, dit keer met Djibouti.
Isaias bleef aan het hoofd van een land dat steeds meer onderdrukt en geïsoleerd raakte en waar de levensomstandigheden schrijnender werden. In 2015 en 2016 verschenen rapporten van de Verenigde Naties waarin de vermeende mensenrechtenschendingen door het regime van Isaias in detail werden beschreven en sommige daarvan misdaden tegen de menselijkheid werden genoemd. De bevindingen van de rapporten werden door de regering van Isaias aan de kaak gesteld.
Isaias zag in 2018 toe op een onverwachte transformatie van de omstreden betrekkingen van het land met Ethiopië. Toenadering door de nieuwe premier van Ethiopië, Abiy Ahmed, in juni over het beëindigen van de langdurige grensoorlog tussen de landen leidde tot een vlaag van diplomatieke activiteit, waaronder wederzijdse bezoeken van Isaias en Abiy in juli. De diplomatieke en handelsbetrekkingen tussen Ethiopië en Eritrea werden hersteld, en op 9 juli gaven de twee leiders een gezamenlijke verklaring uit waarin zij verklaarden dat de oorlog tussen hun landen voorbij was. Aangezien Isaias het conflict met Ethiopië lange tijd als excuus heeft gebruikt voor de repressieve omstandigheden in zijn land, vroegen velen zich af welke gevolgen de recente veranderingen zouden hebben voor het leven van de Eritreeërs.