Update 12/12/20: Hoofdredacteur Colin McMahon van de Chicago Tribune heeft de leiding over de nieuwspagina’s van de krant en was afgelopen zomer verantwoordelijk voor de verhuizing van de column van John Kass van pagina 2 naar een opinie-rubriek in het midden van de krant. Sinds de publicatie van dit stuk heb ik echter vernomen dat Kass nu deel uitmaakt van de redactieraad van de krant, en dus momenteel rapporteert aan Par Ridder, de uitgever van de Tribune, en niet aan McMahon. Daarom hadden de vragen en suggesties aan het eind van mijn stuk aan Ridder gericht moeten zijn. Excuses voor de verwisseling.
“Alle Fransen zijn na de oorlog in het verzet gegaan.” — Jill Sobule, “Heroes”
Vorige juli werd de conservatieve Chicago Tribune columnist John Kass alom veroordeeld voor zijn opiniestuk “Er groeit iets in de grote steden die door Democraten worden geleid: Een overweldigend gevoel van wetteloosheid.” Het stuk legde de schuld voor het geweld en de onrust in steden als Chicago bij de Joodse miljardair George Soros, die volgens Kass “het rechtssysteem in stedelijk Amerika opnieuw vormgeeft, onder de radar door” en “miljoenen dollars uitgeeft om liberale strijders voor sociale rechtvaardigheid te helpen kiezen als openbare aanklagers”, zoals de Afrikaans-Amerikaanse procureur Kim Foxx van Cook County. Kass’s collega’s bij de vakbond van het Chicago Tribune Gilde, waar hij geen lid van is, noemden de opiniestuk in een brief “tegenstrijdig met onze waarden” en riepen de columnist en de krant op “excuses aan te bieden voor zijn onverdedigbare beroep op de Soros tropen.”
Kass ontkende elk vergrijp en verklaarde uitdagend in een vervolgstuk: “Ik zal niet buigen voor degenen die mij ten onrechte hebben belasterd.” Maar tijdens de Soros-controverse kondigde Tribune-hoofdredacteur Colin McMahon aan dat de columnist zijn toppositie op pagina 2 en positie als “lead columnist” zou verliezen, en zou verhuizen naar een op-ed sectie in het midden van de krant om lezers te helpen onderscheid te maken tussen feitelijke verslaggeving en politiek commentaar, hoewel McMahon beweerde dat de verandering al maanden in de maak was.
Nu, in het licht van Kass’s rol in het aanmoedigen van Donald Trump’s campagne van leugens dat de verkiezing was gestolen, die een verraderlijke, bloedige crescendo bereikte met de bestorming van het Amerikaanse Capitool afgelopen woensdag tijdens de verkiezingscampagne van de verkiezingen, is het niet meer dan logisch dat Kass de verkiezingscampagne van Donald Trump heeft aangemoedigd.Amerikaanse Capitool tijdens het tellen van de stemmen van het kiescollege, is het tijd voor de leiding van de Tribune om zich voorgoed te ontdoen van Kass’s column.
Wat vooral stuitend is, is dat Kass’s opiniestuk, geschreven in de nasleep van deze tragedie die heeft geresulteerd in ten minste vijf, mogelijk zes, doden en getiteld “Trump owns this,” volledig voorbijging aan het feit dat de columnist zelf een radertje was in Trump’s samenzweringstheorie-machine voor verkiezingsfraude. Ik zal zo bespreken hoe. Om het soort religieuze verwijzing te gebruiken dat Kass in overvloed gebruikt, probeerde hij zichzelf vrij te pleiten van schuld, Pontius Pilatus-stijl.
De nieuwe column begon met: “Er is één man verantwoordelijk voor wat er woensdag in Washington is gebeurd,” alsof Trump niet profiteerde van een heel ecosysteem van sycofantische politici, van vice-president Mike Pence en de Republikeinse leider van de meerderheid in de Amerikaanse Senaat Mitch McConn. Senaat meerderheidsleider Mitch McConnell naar beneden; permissieve eigenaren van sociale mediaplatforms; en sympathieke pundits zoals Kass die de weg hebben helpen bereiden voor deze ramp.
Terwijl Kass het verraderlijke geweld afkeurde als “misselijkmakend”, beweerde hij in dezelfde adem voorspelbaar: “Dit was niet anders dan de plunderaars in Democratische steden de hele zomer lang” tijdens Black Lives Matter protesten. Het idee dat mensen die inbraken in winkels terwijl er legitieme demonstraties voor raciale rechtvaardigheid plaatsvonden vergelijkbaar zijn met een menigte, inclusief mannen met Confederatievlaggen en “Kamp Auschwitz” hoodies, die het zenuwcentrum van de Amerikaanse democratie ontheiligden, is lachwekkend.
Na twee maanden van non-stop, misleidende beweringen van de president dat een tweede termijn van hem was gestolen door bedrog eindigde in bloedvergieten, gaf Kass’s column eindelijk het voor de hand liggende toe: Trump “had geen bewijs van wijdverspreide kiezersfraude.” Dat is de schuurdeur op slot doen nadat de paarden zijn gestolen.
Maar laten we eens terugkijken naar wat Kass over dat onderwerp te zeggen had op 11 november, een paar dagen nadat het duidelijk was dat Joe Biden de verkiezingen eerlijk had gewonnen. De titel van de column beschuldigde de Democraten, en niet de Republikeinen die Trump’s ongegronde beschuldigingen van kiezersbedrog promoten, van “spelen met vuur”. Het stuk schold de gekozen president uit voor “het bedreigen van Amerikanen die de eerlijkheid van de verkiezingen in twijfel durven trekken” en zei dat Biden in plaats daarvan zou moeten aandringen op het onderzoeken van “onregelmatigheden bij de verkiezingen.”
In een klassiek voorbeeld van “hele fijne mensen aan beide kanten” onzin, beweerde Kass dat Democraten evenveel verantwoordelijkheid met Trump deelden voor de rechtse paranoia over verkiezingsdiefstal. “Prima, geef Trump de schuld voor het ondermijnen van de verkiezingsintegriteit,” schreef hij. “En geef Biden de schuld voor het aandringen op de enige manier waarop hij kon verliezen was door ‘chicanes’ bij de stembus … . Geef links de schuld voor bezorgdheid over geweld van winkeliers . . . Geef al diegenen de schuld die volhielden dat er geen probleem zou zijn met massaal stemmen per post . . . Geef degenen de schuld die eisen dat de andere kant zwijgt of wordt gestraft.”
In dat stuk van 11 november citeerde Kass Jennifer Rubin van de Washington Post en Jake Tapper van CNN, die opmerkten dat het ongefundeerd en gevaarlijk beweren dat de verkiezingen vervalst zijn, in de toekomst een slechte indruk zou geven van iemands karakter en gevolgen zou kunnen hebben voor iemands kansen op de arbeidsmarkt. Kass impliceerde dat dit McCarthyisme was, en voegde eraan toe: “Zo ontstaat vuur, aangestoken door woorden.” Hun uitspraken zijn goed verouderd; de zijne niet.
Het is duidelijk dat Kass heeft geholpen de opruiende fictie van Trump van zuurstof te voorzien, door mensen te schande te maken die op het overduidelijke wezen: de beweringen van de president over stemfraude waren cynische leugens die schadelijke gevolgen konden hebben voor onze democratie.
Maar zelfs in de column van donderdag na de bestorming van het Capitool toonde Kass sympathie voor de racistische relschoppers, door hun woede en wrok te wijten aan “corporate media” die de leugens van Trump nauwkeurig ontkrachten en “Big Tech die probeerde conservatieve meningsuiting het zwijgen op te leggen”, terwijl in werkelijkheid Twitter en Facebook de samenzweringstheorieën van de president versterkten. Kass erkende dat Trump schuldig was aan het “aanzetten tot rellen”, maar gaf niet toe dat hij zelf een rol speelde in het promoten van het verhaal dat MAGA aanhangers legitieme grieven hadden tegen een mogelijk frauduleus verkiezingsproces.
En zelfs in een column over een rechtse muiterij kon Kass het niet laten om de Democraten te bespotten. Hij schreef dat Biden, die tijdens de crisis de microfoon pakte om het overduidelijke te zeggen – het geweld, en het aanzetten daartoe door Trump, moest onmiddellijk stoppen – opportunistisch was om “zijn politieke voordeel te drukken.”
In zijn opiniestuk over de meest weerzinwekkende uiting van fascisme in de moderne geschiedenis van de VS, waarschuwde Kass er ook voor dat het geweld, en het aanzetten daartoe door Trump, onmiddellijk moest stoppen. In zijn opiniestuk over de meest weerzinwekkende uiting van fascisme in de moderne geschiedenis van de V.S. waarschuwde Kass er ook voor dat de minderheidsleider van de Democratische Senaat Chuck Schumer, die Joods is, en de gekozen Vice President Kamala Harris, die zwart en Aziatisch is, hun nieuw verworven controle over de Senaat in de nasleep van de verkiezingen in Georgia zullen gebruiken om “het woord te veranderen” en “invloed uit te oefenen … op de republiek”. Geen goed gezicht voor Kass in het licht van zijn George Soros/Kim Foxx column, waarin het blanke supremacistische idee dat Joden en gekleurde mensen samenzweren om de openbare veiligheid te ondermijnen naar voren werd gebracht.
Kass eindigde het artikel van donderdag door nogmaals te beweren over de dodelijke opstand: “It’s all on .” Ik zou graag zien dat de columnist een mea culpa doet, zich verontschuldigend tegenover het publiek voor zijn eigen rol in het leggen van de basis voor de tragedie. Maar te oordelen naar dit “niet mijn schuld” manifest, gebeurt dat duidelijk niet.
En we kunnen zeker geen stijlvolle reactie verwachten van Kass’s nominale supervisor, Tribune redactrice Kristen McQueary. Zij is tenslotte de rechtse rakker die berucht is omdat ze in 2015 in een opiniestuk wenste dat Chicago zou worden verwoest door een storm van het niveau van orkaan Katrina.
Dus blijft McMahon over, de hoofdredacteur van de krant. Meneer McMahon, bent u er trots op dat uw krant John Kass de afgelopen vier jaar zes cijfers heeft betaald om het Trumpisme te versterken en zo heeft bijgedragen aan dit beschamende, maar onvermijdelijke eindresultaat? Zo nee, wat gaat de Trib doen om te voorkomen dat Kass in de toekomst fascisme mogelijk maakt?
In de nasleep van de rellen hebben Twitter en Facebook Donald Trump eindelijk van de sociale media verwijderd. Evenzo, meneer McMahon, doe ik een respectvol beroep op u om John Kass van het platform te halen.
De Tribune heeft zojuist het vertrek aangekondigd van zijn meer getalenteerde en niet-problematische collega’s kunstcriticus Howard Reich en architectuurschrijver Blair Kamin, alsmede de verhuizing van de kantoren van de huidige locatie Prudential Plaza naar de drukkerij Freedom Center, als kostenbesparende maatregelen. Ik kan geen betere manier bedenken waarop de krant kosten kan besparen dan door Kass te ontslaan.