Ted Bundy’s moeder verdedigde hem tot het bittere eind, en zei: “Je zult altijd mijn dierbare zoon zijn.”
Op 24 november 1946 beviel een jonge vrouw in het Elizabeth Lund Home For Unwed Mothers in Burlington, Vermont. Ze heette Eleanor Louise Cowell, later Louise Bundy, en ze was pas 22 jaar oud toen ze Ted Bundy’s moeder werd.
Cowell werd dringend verzocht het kind af te staan, omdat het stigma rond een buitenechtelijk kind niet alleen op de ongehuwde vrouw rustte, maar ook op de familie van de vrouw. Bij wijze van compromis namen de ouders van de jonge vrouw het kind in huis en voedden het op als hun eigen kind.
Als gevolg daarvan groeide de jongen op met het idee dat Eleanor Louise Cowell zijn oudere zus was, een gecompliceerde relatie die volgens veel biografen het begin van zijn sociopathie zou kunnen zijn. Want het was op die nacht in november 1946, dat Eleanor Louise Cowell beviel van een van de meest beruchte psychopaten in de wereld. Ze noemde hem Theodore Robert Cowell of kortweg Ted. Pas later, toen Cowell trouwde en haar nieuwe man de jonge Ted adopteerde, kreeg hij zijn blijvende, beruchte naam: Ted Bundy.
Hoe Eleanor Louise Cowell Ted Bundy’s moeder werd
Van de TIME/LIFE hardcover uit 1993, True Crime-Serial Killers.Een jonge Bundy met zijn grootvader, Samuel Cowell, van wie hij op dat moment dacht dat hij zijn vader was.
Tot op de dag van vandaag is niemand, behalve Eleanor Louise Cowell, zeker van de identiteit van de man die haar heeft bezwangerd. Geruchten doen de ronde, waarbij iedereen wordt genoemd, van een matroos met verlof aan land tot Cowells eigen mishandelende vader.
Bundy’s officiële geboorteakte noemde een luchtmacht veteraan genaamd Lloyd Marshall als de vader, maar Cowell beweerde later dat het een man was die misschien een matroos was, genaamd Jack Worthington.
Jaren later, bij het onderzoek naar Ted Bundy’s persoonlijke geschiedenis na zijn arrestatie, kon de politie geen militaire gegevens vinden van een man genaamd Worthington. De geruchten over Samuel Cowell, Louise’s vader, zijn nooit officieel bevestigd of ontkend door de familie.
WordPressTed Bundy’s moeder, Eleanor Louise Cowell, poseert met hem als kind.
Wie zijn biologische vader ook was, Ted Bundy leek er niet om te geven het te weten. Zijn hele vroege leven dacht Ted Bundy dat zijn grootvader van moederskant zijn vader was en dat zijn moeder zijn zus was – en niemand corrigeerde hem.
De eerste drie jaar van het leven van haar zoon woonde Eleanor Louise Cowell met haar gezin in Philadelphia, waar ze in september 1924 was geboren. Haar gezinsleven bleek echter een te moeilijke omgeving om een kind op te voeden.
Terwijl Louise Cowell zelf redelijk gezond was, samen met haar jongere zus, had de rest van het gezin bedenkelijke neigingen. Mevrouw Cowell, Louise’s moeder, had aanvallen van verlammende depressies, waarvoor ze elektroconvulsietherapie onderging als behandeling. Mr. Samuel Cowell, Louises vader, stond in de hele stad bekend als een gewelddadige, dronken man.
Van de TIME/LIFE-hardcover uit 1993, True Crime-Serial Killers. Bundy, in plaid uiterst rechts, poseert met zijn moeder Eleanor Louise Cowell, in het midden, en drie halfbroers en -zussen.
Buren meldden dat hij zijn vrouw, de hond en de katten uit de buurt sloeg, terwijl Cowell zich hem herinnerde als een racistische, seksistische, imponerende, verbaal gewelddadige man. Jammer genoeg was hij ook de enige mannelijke figuur tegen wie Bundy opkeek. Het is verontrustend, en misschien veelzeggend, dat Bundy zich later zijn grootvader liefdevol zou herinneren, en zou zeggen dat hij tegen hem opkeek, en zich aan hem “vastklampte” en met hem “identificeerde”.
Of de dubbelzinnige afkomst van Ted Bundy heeft bijgedragen aan zijn psychose, blijft onbekend. Bundy zelf probeerde de zaak weg te poetsen, zij het niet overtuigend:
“Dit, natuurlijk, deze illegitimiteitskwestie is, voor de amateurpsycholoog, het ding,” meldde Bundy in een interview dat te zien was in de Netflix-serie Conversations With A Killer. “Ik bedoel, het is zo stom. Het irriteert me gewoon. Ik weet niet wat ik er aan moet doen.” Daarna voegde hij eraan toe: “Het is normaal.”
Ted Bundy’s moeder heeft mogelijk al vroeg sociopatische, of op zijn minst onrustige neigingen bij hem opgemerkt, want ze verhuisde bij haar gezin weg toen hij nog maar drie was. Naar verluidt was dit naar aanleiding van een incident waarbij Cowells zus Julia op een ochtend wakker werd en in haar bed keukenmessen vond – en de jonge Ted lachend aan het voeteneind van haar bed.
Eleanor Louise Cowell wordt Louise Bundy
In 1950 veranderde Eleanor Louise Cowell haar naam in Louise Nelson en verhuisde van Philadelphia naar Tacoma, Washington. Haar neven woonden daar, en een tijdje woonden Ted Bundy’s moeder en hij bij hen.
Wikimedia CommonsTed Bundy op de middelbare school.
In 1951 ontmoette Louise Nelson op een vrijgezellenavond van de kerk Johnny Culpepper Bundy, een ziekenhuiskok uit Tacoma. Bundy was, ironisch genoeg, een lieve en zorgzame man. Hij was alles wat Samuel Cowell niet was en Ted Bundy’s moeder was op slag verliefd. Binnen een jaar waren ze getrouwd en in de jaren daarna kregen ze samen nog vier kinderen.
Ondanks het feit dat Bundy de jonge Ted adopteerde en hem zijn achternaam gaf, kreeg Ted Bundy nooit een band met zijn stiefvader en meldde hij zelfs dat hij hem onintelligent en arm vond.
Louise Bundy viel snel in haar nieuwe leven als huisvrouw. Ze genoot ervan moeder te zijn voor haar vier kinderen en toe te kijken hoe haar liefhebbende nieuwe man hen meenam op kampeertochten en visavonturen. Wat ze echter niet leuk vond, was om te zien hoe haar oudste kind, de humeurige en verwijderde Ted Bundy, zich nog verder van zijn gezin verwijderde.
Hoewel Ted Bundy’s moeder haar best deed om het gezin bij elkaar te houden, weigerde Ted keer op keer mee te werken. Louise Bundy merkte deze afstand, maar volgens de berichten leek niets anders in zijn gedrag erop te wijzen dat hij een bloeddorstige seriemoordenaar zou kunnen worden.
Wikimedia Commons Ted Bundy in de rechtszaal.
Inderdaad gaf Bundy ooit toe in een interview dat ook te zien was in de Netflix-serie Conversation with a Killer: “Er is niets in mijn achtergrond dat iemand zou doen geloven dat ik in staat was om een moord te plegen.”
Bundy hield vol dat hij opgroeide in niets anders dan een goed, solide, christelijk gezin met twee ouders – ook al weigerde hij zijn stiefvader aan te spreken als iets meer dan “John.” In hoeverre Ted Bundy’s relatie met zijn familie en jeugd heeft bijgedragen aan zijn latere misdaden blijft onbekend, omdat Bundy in de loop der jaren tegenstrijdige verhalen over zijn gezinsleven heeft gegeven aan verschillende biografen.
Misschien zoals elke liefhebbende moeder, zag Louise Bundy alleen het goede in haar kinderen. Toen Ted Bundy zich terugtrok uit zijn nieuwe gezin, ging ze ervan uit dat dit kwam door verdriet of rouw over het feit dat hij Philadelphia had moeten verlaten. Zelfs toen Bundy op 18-jarige leeftijd werd gearresteerd op verdenking van inbraak en diefstal, had ze nooit gedacht dat er onder de oppervlakte iets sinister gaande was – maar het zou niet lang duren voor anderen dat wel dachten.
Verdediging van een seriemoordenaar
Toen haar kinderen opgroeiden, nam Eleanor Louise Cowell een baan aan als administratief medewerkster aan de Universiteit van Puget Sound, waar Bundy kort studeerde voordat hij overstapte naar de Universiteit van Washington om Chinees te gaan studeren. Rond deze tijd ontmoette hij Elizabeth Kloepfer Kendall met wie hij samenwoonde. Hun romance eindigde echter explosief toen Bundy aan zijn moordgolf begon.
Een biograaf van hem meent dat Bundy eind jaren ’60, toen hij van scholen aan de westkust naar scholen aan de oostkust in de buurt van zijn grootouders hinkte, ontdekte dat zijn moeder in feite niet zijn zus was.
Hij beweerde later rond die tijd twee vrouwen in Philadelphia te hebben vermoord, maar zijn eerste bevestigde moord kwam pas in 1974. Vanaf dat moment werd hij een moorddadige moordmachine.
Voor degenen die niet bekend zijn met Ted Bundy’s schrikbewind is het korte overzicht als volgt: vanaf 1974 en mogelijk zelfs eerder, tot 1989, ging Bundy over tot een moordpartij die naar eigen zeggen 30 slachtoffers eiste. Hij ontsnapte verschillende keren tijdens zijn gevangenisloopbaan tot hij uiteindelijk werd veroordeeld en geëxecuteerd in de late jaren ’80.
Zijn misdaden werden breed uitgemeten, net als zijn proces, omdat hij grotendeels zijn eigen advocaat was. De media maakten van zijn zaak een sensationele zaak, en musea in het hele land begonnen artefacten die aan hem toebehoorden tentoon te stellen om zo massa’s morbide gefascineerden aan te trekken.
Hoewel Bundy aanvankelijk zijn onschuld verkondigde, bekende hij later de misdaden en gaf hij openhartig gruwelijke details prijs over de omgeving van verschillende van de moorden. De algemene opvatting van het publiek was dat hij schuldig was, maar volgens biografen waren het juist zijn naasten die zijn onschuld verkondigden, zelfs na zijn publieke bekentenis.
Onder degenen die zijn onschuld beleden was zijn moeder. Tijdens zijn arrestatie(s) en zijn proces verkondigde Louise Bundy dat haar zoon deze vreselijke dingen gewoonweg niet had kunnen doen.
In 1980, na de veroordeling van haar zoon voor het ontvoeren en vermoorden van de 13-jarige Kimberly Leach in Florida, vertelde Louise Bundy aan de Tacoma News Tribune dat ze haar zoon bleef steunen.
“Ted Bundy gaat niet rond met het vermoorden van vrouwen en kleine kinderen!” zei ze in een interview. “Ons nooit aflatende vertrouwen in Ted – ons geloof dat hij onschuldig is – is nooit weggegaan. En dat zal ook nooit gebeuren.”
Zelfs na zijn bekentenis stond Louise Bundy naast de moordenaar. Toen in 1999 werd gespeculeerd dat Bundy misschien zijn achtjarige buurmeisje had vermoord, kwam Louise hem meteen verdedigen.
“Ik neem het iedereen in Tacoma kwalijk dat ze denken dat hij, omdat hij in Tacoma woonde, dat ook heeft gedaan, toen hij 14 was,” zei ze. “Ik weet zeker dat hij dat niet heeft gedaan.”
Het leven na Ted
Ondanks haar felle steun voor en voortdurende verdediging van Ted Bundy, kon Eleanor Louise Cowell niets doen om haar zoon van de elektrische stoel te redden. Op de noodlottige ochtend van Ted Bundy’s executie, 24 januari 1989, sprak Louise Bundy nog een laatste keer met haar zoon.
De dood op de elektrische stoel heeft zijn gruwelijke erfenis echter niet kunnen uitwissen. Johnny en Louise Bundy bleven het gevoel houden dat ze ouders waren van een van Amerika’s gruwelijkste moordenaars. In de jaren tijdens het proces moest het echtpaar kwaadaardige geruchten verdragen dat ze op de hoogte waren van het onfatsoen van hun zoon en het probeerden te verdoezelen. Ze waren ook gedwongen te verhuizen en hun telefoonnummer te veranderen om haatdragende telefoontjes en brieven te vermijden.
Maar dit deerde Louise Bundy niet.
AP Louise Bundy pleegt haar laatste telefoontje naar haar zoon.
Na de dood van haar zoon werd ze een actief lid van haar plaatselijke kerk, werkte ze aan outreach in de gemeenschap en richtte ze zich op het teruggeven. Ze bleef een liefhebbende moeder voor haar vier overgebleven kinderen en een liefhebbende echtgenote voor haar man. Degenen die de familie in het Tacoma-gebied kenden, beschreven hen als goede mensen en een sympathieke familie, ondanks hun associatie met de beruchte seriemoordenaar.
Of ze een relatie had met Bundy’s vrouw, Carol Ann Boone, of het kind dat ze in de dodencel kregen, dochter Rose Bundy, blijft onbekend.
Ted Bundy’s naam is nooit vergeten, maar Louise Bundy en de rest van de Bundy-familie blijven relatief anoniem. Louise Bundy kon de rest van haar leven, tot haar dood op de rijpe leeftijd van 88 jaar in 2012, rustig naar de achtergrond verdwijnen.
Hoewel ze door de mensen in haar lokale gemeenschap werd herinnerd als een vriendelijke en liefhebbende vrouw, zal het grote publiek haar waarschijnlijk herinneren als de liefhebbende moeder van een seriemoordenaar die hem verdedigde tot het moment van zijn dood.
Neem bijvoorbeeld haar laatste woorden tegen hem. Bundy sprak twee keer met haar zoon op zijn executie dag. In haar laatste telefoontje aan hem, verklaarde ze nog één keer haar liefde voor hem. De woorden zijn opgenomen door het gevangenissysteem:
“Je zult altijd mijn dierbare zoon zijn.”
Na deze blik op Ted Bundy’s moeder, Louise Bundy, lees je het verhaal van Elizabeth Fritzl, die 24 jaar gevangen werd gehouden in de kelder van haar vader. Lees daarna over Christine Collins, wier zoon werd vermist en werd vervangen door een bedrieger.