Margaret Fuller, voluit Sarah Margaret Fuller, getrouwde naam Marchesa Ossoli, (geboren 23 mei 1810, Cambridgeport , Mass., U.S.-gestorven 19 juli 1850, op zee bij Fire Island, N.Y.), Amerikaans critica, onderwijzeres en schrijfster wier inspanningen om de smaak van haar tijdgenoten te beschaven en hun leven te verrijken haar belangrijk maken in de geschiedenis van de Amerikaanse cultuur. Ze is vooral bekend door haar boek Woman in the Nineteenth Century (1845), waarin ze de plaats van de vrouw in de maatschappij onderzocht.
Fuller was een zeer vroegrijp kind. Onder de strenge voogdij van haar vader compenseerde ze ruimschoots de ontoegankelijkheid van formeel onderwijs voor vrouwen in die tijd; maar hoewel ze al op zeer jonge leeftijd veel leerde, tastte de druk haar gezondheid blijvend aan.
Geplaagd door financiële moeilijkheden na de dood van haar vader in 1835, gaf ze les aan Bronson Alcott’s Temple School in Boston, 1836-37, en in Providence, Rhode Island, 1837-39. In 1839 publiceerde ze een vertaling van Eckermann’s Gesprekken met Goethe; haar meest geliefde project, dat nooit werd voltooid, was een biografie van Johann Wolfgang von Goethe. Fuller sloot vele belangrijke vriendschappen in deze periode, waaronder die met Ralph Waldo Emerson, Elizabeth Peabody, William Ellery Channing, en Orestes Brownson. Van 1840 tot 1842 was zij redactrice van The Dial, een tijdschrift dat door de Transcendentalisten werd gelanceerd. Ze schreef poëzie, recensies en kritieken voor het kwartaalblad.
In Boston gaf ze vijf winters (1839-44) les in “gesprekken” voor vrouwen over literatuur, opvoeding, mythologie en filosofie, waarbij ze de reputatie had een verbluffend gespreksleider te zijn. Haar doel was “het denken te systematiseren”; meer in het algemeen trachtte zij het leven van vrouwen te verrijken en hun plaats in de maatschappij waardiger te maken. Ditzelfde doel leidde haar bij het schrijven van Woman in the Nineteenth Century, een traktaat over feminisme dat zowel een eis was voor politieke gelijkheid als een vurig pleidooi voor de emotionele, intellectuele en spirituele ontplooiing van vrouwen. Het werd in 1845 gepubliceerd door Horace Greeley, die haar Summer on the Lakes, in 1843 (1844) had bewonderd, een scherpzinnige studie over het leven aan de grens in Illinois en Wisconsin.
In Woman in the Nineteenth Century dringt Fuller er bij jonge vrouwen op aan een grotere onafhankelijkheid van huis en gezin na te streven en deze onafhankelijkheid te verkrijgen door onderwijs. Ze verwerpt het idee dat vrouwen genoegen moeten nemen met huiselijkheid en stelt in plaats daarvan voor dat vrouwen hun persoonlijke potentieel moeten kunnen ontplooien door het werk te doen dat hen aanspreekt: “Laat ze kapitein op zee zijn, als ze dat willen.” Woman in the Nineteenth Century pleitte verder voor de hervorming van eigendomswetten die oneerlijk waren voor vrouwen – een controversieel en impopulair idee in vele kringen. De ongekende en openhartige discussies in het boek over het huwelijk en de relaties tussen man en vrouw waren voor velen ook een schandaal. De eerste editie van het boek was binnen een week uitverkocht en bracht een verhit debat op gang, waardoor vrouwenrechten onder de aandacht van het volk kwamen.
In 1844 werd Fuller literair criticus van Greeley’s krant, de New York Tribune. Ze moedigde Amerikaanse schrijvers aan en ijverde voor sociale hervormingen, maar leverde haar grootste bijdrage, vond ze zelf, als vertolkster van de moderne Europese literatuur.
Voordat ze in 1846 naar Europa afreisde, verschenen enkele van haar essays als Papers on Literature and Art, waarmee ze verzekerd was van het hartelijke onthaal dat ze in Engelse en Franse kringen kreeg. Amerika’s eerste vrouwelijke buitenlandcorrespondent deed verslag van haar reizen voor de Tribune; de “brieven” werden later gepubliceerd in At Home and Abroad (1856). In 1847 vestigde ze zich in Italië, waar ze werd meegesleept in de zaak van de Italiaanse revolutionairen, geleid door Giuseppe Mazzini, die ze eerder in Engeland had ontmoet. Zij ontmoette ook een verarmde Italiaanse edelman en vurig republikein, Giovanni Angelo, Marchese Ossoli. Zij trouwden in het geheim, blijkbaar in 1849. Na de onderdrukking van de republiek vluchtte het echtpaar naar Rieti en vervolgens naar Florence, waar Fuller een geschiedenis van de revolutie schreef. Medio 1850 zeilde ze met haar man en zoontje Angelo naar de Verenigde Staten. Zij kwamen om bij een schipbreuk bij Fire Island, New York, en met hen ging haar manuscript over de geschiedenis van de revolutie verloren.