MAVEN Team Blog
Tracing Mars Atmospheric Loss through Time: the Three Devils
Rob Lillis is een Associate Research Physicist aan de University of California Berkeley Space Sciences Laboratory, lid van het MAVEN Science team en de deputy lead voor het Solar Energetic Particle instrument.
Waarom is het oppervlak van Mars niet langer bewoonbaar?
Klinkt als een eenvoudige vraag, toch? Maar deze negen woorden vormen een van de meest netelige vragen in de planetaire wetenschap. Er is nu overweldigend bewijs dat Mars ooit een plek was waar vloeibaar water aan het oppervlak stroomde en waar dus het leven zoals wij dat kennen, althans tijdelijk, had kunnen gedijen. Orbiters hebben vertakte netwerken van valleien geïdentificeerd die hoogstwaarschijnlijk door regen- of sneeuwsmeltwater zijn uitgeslepen. Rovers hebben door oude stroombeddingen gereden en mineralen gevonden die alleen in de loop van vele jaren onder water kunnen zijn gevormd. Dergelijk stabiel oppervlaktewater vereist echter een atmosferische oppervlaktedruk die veel hoger is dan de ~7 millibar van vandaag (<1% van de druk op aarde) om verdamping te voorkomen en opwarming van de atmosfeer te veroorzaken.
Waar is deze oude atmosfeer gebleven? Als alles was geabsorbeerd in de korst, dan zouden er veel carbonaatmineralen moeten zijn op of bij het oppervlak. Uitgebreide onderzoeken van Mars vanuit een baan om de aarde hebben echter zeer weinig carbonaat aan het licht gebracht, lang niet genoeg om al het verloren kooldioxide te verklaren. De enige andere verklaring: De atmosfeer is in miljarden jaren naar de ruimte ontsnapt. Maar hoe is dat gebeurd? Welke fysische processen dreven het ontsnappen aan? Hoe varieerden ze in de tijd toen zonnestraling en zonnewind de atmosfeer van Mars, die niet werd beschermd door een wereldwijd magnetisch veld, teisterden? En, het allerbelangrijkste, hoeveel van de totale atmosfeer is er in de loop van de geschiedenis van Mars ontsnapt?
Bekijk meer blog posts ”
