Biografie
De dichter en vertaler Alexander Pope werd in 1688 in Londen geboren. Hij kreeg zijn opleiding voornamelijk op katholieke scholen, tot 1700, toen de familie door anti-katholieke sentimenten gedwongen werd zich in Berkshire, buiten Londen, te vestigen en de jonge Pope zijn opleiding privé hervatte. Hij leed aan een slechte gezondheid, waaronder de ziekte van Pott, die zijn groei ernstig belemmerde en zijn leven verkortte.
Hij werd echter al vrij vroeg als poëtisch talent erkend: in 1709 werden zijn Pastorals gepubliceerd en in 1711 de Essay on Criticism (een gedicht in heldenkoppels). In de Essay bespreekt Pope de opkomende industrie van de literaire kritiek en hekelt hij bijvoorbeeld het soort criticus dat een ‘bookful blockhead, ignorantly read’ is – iemand die alles leest wat gepubliceerd wordt, maar wiens interpretaties verblind worden door zijn eigen meningen.
Bekende werken
Pope’s andere beroemde werken zijn onder meer The Rape of the Lock (1712, 1714), een schertsend gedicht dat het verhaal vertelt van een society-vrouw van wie een haarlok wordt gestolen door een minnaar; Windsor Forest’ (1713), een pastorale verheerlijking van het Engelse platteland ter ere van Queen Anne, die door Pope’s spreker wordt aangesproken als ‘Augusta’ (wat haar verbindt met de Romeinse keizer Augustus, die door dichters als Vergilius werd geprezen omdat hij een nieuw vredestijdperk inluidde); en Eloisa to Abelard (1717), een epistel in dichtvorm waarin het tragische verhaal van Eloise en Abelard, geliefden die elkaar in de 12e eeuw in Frankrijk kruisten, opnieuw wordt verteld.
Naast het bewerken van Shakespeare’s werken (waarvan hij in 1725 een zesdelige editie publiceerde), was Pope ook een bekwaam classicus, wiens kennis van de oude Griekse en Romeinse poëzie niet alleen doorwerkte in zijn eigen composities, maar hem ook in staat stelde vertalingen te maken van Homerus’ De Ilias (in serie verschenen tussen 1715-20) en De Odyssee (1725-26), en Horatius’ Odes (1737, 1738). De Homerische vertalingen leverden Pope genoeg geld op om te verhuizen naar een villa in Twickenham, Middlesex, die hij verfraaide met tuinen en een beroemde grot, die bezoekers vandaag de dag nog steeds kunnen bezichtigen.
Satire en The Dunciad
In 1728 publiceerde Pope de eerste versie van een van zijn meest gevierde werken, het satirische The Dunciad. Het gedicht, dat is opgedragen aan Jonathan Swift, is vooral gericht aan het adres van de Shakespeare-criticus Lewis Theobald, die Pope had beledigd door kritiek te leveren op zijn uitgave van Shakespeare. In The Dunciad maakt Pope Theobald tot ‘koning der domoren’, maar drijft hij ook de spot met een groot aantal personages uit de Londense literaire en journalistieke wereld, die allemaal worden geregeerd door de godin ‘Dulness’. De eerste editie van The Dunciad was anoniem, en de doelwitten van de satire werden alleen met hun initialen aangeduid, maar latere edities gaven meer details, en Pope gaf uiteindelijk openlijk toe het werk te hebben geschreven. In 1743 herzag hij het gedicht grondig en gaf het een nieuwe held en de ‘King of the Dunces’ (de acteur en schrijver, en Pope’s vijand, Colley Cibber).
Popularisering van het heldendicht
Pope is uiteindelijk misschien het meest bekend omdat hij het heldendicht heeft gepopulariseerd als een vorm voor de kernachtige uitdrukking van herkenbare ideeën. Zoals het Essay on Criticism stelt, in een formulering die vaak wordt geciteerd als de samenvatting van Pope’s houding:
True wit is nature to advantage dressed,
Whith oft was thought, but ne’er so well expressed.
Meer informatie over het leven van Alexander Pope is te vinden via de Oxford Dictionary of National Biography.