Het is die tijd van de maand voor mij, en ik ben chagrijnig AF. Nee, ik ben niet in de PMS. Ik ben aan het ovuleren. En het zuigt ballen (of moet ik zeggen, eierstokken).
Al sinds ik me kan herinneren, heb ik zeer, ummm, uitgesproken symptomen tijdens de ovulatie. Ovulatie maakt me hyperalert, vol energie en geil. Maar het maakt me ook angstig, gespannen, en angstig. Het ene moment wil ik mijn man bespringen en alle baby’s krijgen – het volgende moment wil ik iedereen de ogen uitsteken.
Dat is echter alleen het emotionele deel. Het fysieke gedeelte is voor mij net zo extreem (waarschuwing: grafische voorstelling van de vruchtbaarheid van vrouwen komt eraan). Tijdens de ovulatie ben ik eigenlijk een druiperige (ja, van daar), misselijke, katerige, buikpijnlijke puinhoop. Ik heb dan vaak migraine (het soort dat me het gevoel geeft dat ik moet overgeven) en opflakkeringen van mijn IBS. Zo leuk, toch?
Ik was nooit zo’n meisje dat niet zeker wist wanneer haar eisprong was. Mijn lichaam heeft het altijd luid en duidelijk laten weten.
Maar misschien wel het meest afschuwelijke en slopende symptoom dat ik ervaar, is mittelschmerz, het Duitse woord voor ovulatiepijn (het betekent letterlijk “middenpijn” en is eigenlijk het perfecte scheldwoord om uit te schreeuwen als je ovulatiepijn hebt).
De pijn is niet elke maand totaal ondraaglijk (en het is minder geworden naarmate ik ouder werd – joepie!), maar soms is het zo erg dat ik in bed moet gaan liggen met een verwarmingskussen op mijn buik, me op moet krullen in een klein balletje en moet huilen. Pijnstillers zonder recept helpen, maar het zijn ook de onophoudelijke druk en het opgeblazen gevoel (waarover later meer) die met de pijn gepaard gaan die me huilerig maken.
Mittelschmerz is een geconcentreerde pijn aan de zijkant van je onderbuik, waar je eierstokken zich bevinden. Volgens de Mayo Clinic komt de pijn doordat de eierstokken en eileiders zich uitrekken in afwachting van het vrijkomen van de eicel. Bloed en vocht dat vrijkomt tijdens de ovulatie kunnen ook de bekleding van je buik irriteren en pijn veroorzaken.
De pijn wordt meestal aan één kant gevoeld en wisselt van maand tot maand af. Maar dit verschilt sterk van vrouw tot vrouw. Sommige vrouwen hebben een paar maanden lang elke maand pijn aan één kant; anderen hebben af en toe pijn aan beide kanten (misschien omdat ze van beide eierstokken ovuleren?!). Sommige vrouwen hebben ook een beetje bloedverlies op het moment van de ovulatie. Gelukkig duurt mittelschmerz meestal maar een paar uur, maar bij sommige vrouwen kan het wel een dag of twee duren.
Dit is allemaal normaal en je hoeft er meestal niet voor naar de dokter, maar als je pijn extreem is of als je andere symptomen hebt, moet je absoluut naar de dokter voor een controle, want deze symptomen kunnen ook wijzen op endometriose, cystes in de eierstokken of iets ernstigers, aldus WebMD. (Echt waar, dames: Verwaarloos nooit zorgelijke gezondheidssymptomen. Je weet nooit wanneer er iets ernstigers aan de hand is.)
Voor mij is een deel van wat ovulatiepijn soms zo verlammend maakt, het opgeblazen gevoel en andere spijsverteringssymptomen die ik bovenop de ovulatiepijn ervaar. Ik heb het gevoel dat al mijn organen tot hun maximum worden opgerekt, het doet ongelooflijk veel pijn en ik vind het moeilijk om me te bewegen zonder het gevoel te hebben dat ik ga ontploffen.
Leuke tijden, zeg ik je.
Wat me opvalt aan zoiets als mittelschmerz, en eigenlijk aan veel van de ovulatiesymptomen, is hoe weinig wij vrouwen erover praten. Ik ben een beetje een junkie op het gebied van vrouwengezondheid (ja, zoiets bestaat), dus ik ben altijd geïnteresseerd geweest in dit soort dingen en heb jarenlang onderzoek gedaan naar de symptomen van de eisprong, vooral omdat ze bij mij altijd zo uitgesproken waren.
Toen ik een informele pool nam ter voorbereiding op het schrijven van dit artikel, viel het me op hoeveel vrouwelijke vriendinnen van mij mittelschmerz en andere ovulatiesymptomen ervoeren die hen elke maand van hun stuk brachten. Velen hadden er eigenlijk nog nooit over gesproken, en zeiden tegen me: “Wow, ik dacht dat ik de enige was!”
Hoewel mittelschmerz meestal niet het moeilijkste voortplantingssymptoom is dat vrouwen ervaren (al kan het voor sommigen behoorlijk slopend zijn), is het zeker iets dat ons leven kan verstoren, maar iets dat velen van ons te verlegen, ongemakkelijk, of beschaamd vinden om te bespreken.
Ik stel voor dat we allemaal uit onze schulp kruipen, praten over de vreemde en verbazingwekkende dingen waartoe ons lichaam in staat is, en vaker bij elkaar komen om met elkaar te praten en elkaar te steunen. Vrouw zijn kan soms een zware taak zijn, maar we zijn allemaal de rocksterren die we zijn! We moeten elkaar altijd steunen, en het delen van onze uiteenlopende ervaringen met de dingen die ons lichaam doormaakt, is goed voor alle betrokkenen.
Dus laten we het hier meer over hebben. Laten we meer doen aan voorlichting, ondersteuning, destigmatisering en het vieren van de mooie, krachtige, stoere vrouwen die we zijn.