The vegetation consists mainly of higher pandanus, coconut, (Cocos nucifera) and associated species of coastal forests. The low vegetation has been eroded in the past by herds of goats up on the rocks, decreasing the availability of food to the indigenous iguana population. Er is een fokprogramma voor leguanen in gevangenschap, dat in Kula Eco Park wordt uitgevoerd door de National Trust of the Fiji Islands (NTF) en wordt gefinancierd door het Critical Ecosystem Partnership Fund (CEPF).
Monuriki is een van de weinige plaatsen waar de bedreigde Fiji kuifleguaan, of Brachylophus vitiensis, leeft. Deze leguanen voeden zich met een breed scala aan planten en insecten, en brengen het grootste deel van hun tijd gecamoufleerd door in de takken van bomen. Slechts een paar duizend Fiji kuifleguanen leven op de drie kleine eilanden van westelijk Fiji: Yadua Tabu, Macuata en Monuriki.
De Brachylophus vitiensis kwam voor het eerst in een film voor toen Dr. John Gibbons, van de University of the South Pacific, werd uitgenodigd voor de vertoning van de film Blue Lagoon. De regisseur filmde een deel van de film op een afgelegen eiland, en nam opnamen op van de inheemse fauna om het gevoel van de film te versterken, waaronder een grote kleurrijke leguaan. Gibbons, die in die tijd de Fiji bandleguaan bestudeerde, reisde naar Monuriki en identificeerde deze als een aparte soort. De soort leeft alleen in droge bosgebieden, één van de meest bedreigde vegetatietypen in de Stille Oceaan. Ooit was bekend dat de soort op 14 eilanden in het westelijke deel van Fiji leefde; recente onderzoeken tussen 2002 en 2004 hebben echter bevestigd dat de soort nog slechts op drie eilanden voorkomt: Yadua Tabu, Monuriki, en Macuata. Yadua Tabu herbergt het grootste aandeel van de soort, met ongeveer 98% van alle individuen, naar schatting 6.000 dieren. De Yadua Tabu leguanen zijn de enige wettelijk beschermde populatie, aangezien Yadua Tabu een reservaat is van de National Trust of Fiji en er geen wilde geiten leven die de habitat van de hagedissen op andere eilanden hebben verwoest. Monuriki is ook een broedplaats voor sommige zeeschildpadden.
De bossen op kleinere, voor de kust gelegen eilanden zijn tropische en subtropische droge loofbossen, die zeer kwetsbaar zijn voor verbranding en voor ontbossing; overbegrazing en exotische soorten kunnen de natuurlijke gemeenschappen ook snel veranderen. Herstel van de bossen is mogelijk, maar vormt een uitdaging, vooral als de aantasting intens en aanhoudend is geweest. Aantasting van droge loofbossen laat vaak doornige struiken, struwelen of droge graslanden in de plaats komen. Tropische droge bossen omvatten zowel loofbossen als half-loofbossen. Een recent werk van Howard Nelson suggereert dat gebieden die vroeger werden geclassificeerd als altijdgroen bos ook voldoen aan de criteria voor droge bossen.
In de fytosociologie was de beschrijving van bosassociaties fysiognomisch gebaseerd. Veel van zijn bosassociaties overlappen moderne ideeën van droge en vochtige bossen. Het klimaat in Fiji is tropisch zeeklimaat en is gedurende het grootste deel van het jaar aanhoudend warm, waarbij extreem weer een zeldzaamheid is. Het warme seizoen loopt van november tot april, en het koelere seizoen van mei tot oktober. De temperaturen in het koele seizoen zijn gemiddeld 22 °C.
De hoeveelheid neerslag varieert, hoewel het warmere seizoen meer neerslag kent, vooral in het binnenland. De wind is gematigd, hoewel cyclonen ongeveer een keer per jaar voorkomen, of tussen de tien en twaalf keer per decennium.
De eilandengroep Monuriki is een aantal kleine rotsachtige eilandjes in rotsachtig basalt en met een aantal rotsachtige eilandjes, bestaande uit gebroken kliffen en heuvels, kusten en koralen en een paar gouden zandbaaien, omgeven door een koraalrif en lagune, en de witte zandstranden.
De groep eilandjes heeft een droger klimaat en een andere habitat dan de regenwouden die het grootste deel van de Fiji-eilanden bedekken. Hoewel niet zo rijk als het regenwoud, is het plantenleven van de kust vrij gevarieerd, met inbegrip van een aantal endemische soorten. De kust is van oudsher het thuis van een aantal bedreigde dieren, waaronder land- en zeevogels. Zie Lijst van vogels van Fiji. Droge bossen zijn altijd kwetsbaar voor bosbranden en menselijk ingrijpen. De oorspronkelijke vegetatie van de kust is gekapt voor landbouw, met name veeteelt. Er zijn overblijfselen van een kokosnootplantage. Slechts twee procent van het natuurlijke droge bos is overgebleven, en het bevindt zich in geïsoleerde stukken, waarvan er zich geen enkele in beschermde gebieden bevindt. Droge bossen worden gekozen voor stedelijke gebieden, boerderijen en landbouwgemeenschappen langs de hele kust.
Pandanus komt veel voor in de litorale habitat, en is een onderdeel van de strand- en kustvegetatie, met inbegrip van grasachtige of moerassige bosgebieden, secundaire bossen, en struikgewas ontwikkeld op makatea (verhoogde versteende koraalkalkterrassen). Hij komt voor aan de rand van mangroven en moerassen, als onderboom in de aanplant van kokosnoten en bos, aangeplant of genaturaliseerd. Geassocieerde soorten in de inheemse habitat zijn onder meer klimplanten zoals Ipomoea pes-caprae, Canavalia sericea, en Vigna marina. Andere kuststruwelen en met bossen geassocieerde soorten zijn Acacia simplex, Amaroria soulameoides, Tournefortia argentea, Barringtonia asiatica, Bruguiera gymnorhiza, Calophyllum inophyllum, Casuarina equisetifolia, Cerbera manghas, Chrysobalanus icaco, Cocos nucifera, Cordia subcordata, Excoecaria agallocha, Guettarda speciosa, Hernandia nymphaeifolia, Hibiscus tiliaceus, Intsia bijuga, Morinda citrifolia, Podocarpus neriifolius, Santalum insulare, Scaevola taccada, Schleinitzia insularum, Terminalia catappa, Terminalia littoralis, Thespesia populnea, en Vitex trifoliata. Met veenmoeras geassocieerde planten zijn Sphagnum cuspidatum en verschillende sedges.
Terwijl alle pandanussen verspreid zijn over de tropische eilanden in de Stille Oceaan, zijn de lage eilanden van Polynesië en Micronesië hun favoriete plek: ze bedekken de onvruchtbare atollen.De boom wordt gekweekt en vermeerderd uit scheuten die zich spontaan vormen in de oksels van de onderste bladeren. Zijn vruchten kunnen drijven en zich zonder hulp van de mens naar andere eilanden verspreiden.De vrucht is een eetbare steenvrucht. Ze groeien in het wild voornamelijk in seminatuurlijke vegetatie in litorale habitats in de tropische en subtropische Stille Oceaan, waar ze bestand zijn tegen droogte, sterke winden en zoute nevel.Cocos nucifera werd waarschijnlijk in vele gevallen geholpen door zeevarende mensen. In het wild zijn kokosvruchten licht, drijvend en zeer waterbestendig, en zijn ze geëvolueerd om zich via zeestromingen over aanzienlijke afstanden te verspreiden. Het is verzameld uit de zee tot in het noorden van Noorwegen.
Met instemming van de Mataqali Navunaivi van het dorp Yanua, de National Trust of Fiji wildlife-experts en andere vertegenwoordigers van BirdLife International en Nature Fiji, is de NTF, met collega’s van de niet-gouvernementele organisatie BirdLife International, sinds 2011 bezig met het herstel van de habitat op Monuriki. De voorbije jaren hebben natuurbeschermers alles in het werk gesteld om deze prachtige dieren, die wetenschappelijk Brachylophus vitiensis worden genoemd, te redden nadat was gebleken dat geiten en ratten de grootste bedreiging vormden voor hun voortbestaan op hun pittoreske eiland. Hoewel de leguanen al eeuwenlang op het eiland broeden, heeft de opkomst van roofdieren en anderen die met dezelfde hulpbronnen op Monuriki concurreren, hun voortbestaan in de toekomst bemoeilijkt.