Mutʿah, (Arabisch: “genot”) in de islamitische wet, een tijdelijk huwelijk dat voor een beperkte of vaste periode wordt aangegaan en de betaling van geld aan de vrouwelijke partner inhoudt. Mutʿah wordt in de Qurʾān (islamitische geschriften) met deze woorden aangeduid:
En het is jullie toegestaan met jullie bezittingen vrouwen te zoeken in fatsoenlijk gedrag, maar niet in ontucht, maar geef hun hun beloning voor wat jullie van hen genoten hebben in overeenstemming met jullie belofte. (4:24)
Partners die tot mutʿah overgaan, moeten dit uit vrije wil doen en moeten vooraf de vergoeding en de duur van het contract bepalen. De vrouw heeft dus geen aanspraak op alimentatie, en de twee erven niet van elkaar tenzij er een eerdere overeenkomst is over deze zaken. Eventuele kinderen uit een mutʿah verbintenis gaan naar de vader. Verlenging van de mutʿah is niet toegestaan, maar het samenwonen kan worden hervat indien een nieuwe overeenkomst wordt bereikt met een nieuwe vergoeding voor de vrouw. Alle islamitische rechtsscholen zijn het erover eens dat mutʿah werd erkend en gepraktiseerd in de tijd van de Profeet Mohammed. De meeste soennitische moslims zijn echter van mening dat de praktijk door Mohammed is afgeschaft. Bijgevolg hebben de soennitische leiders mutʿah als eenvoudige prostitutie aan de kaak gesteld. De Twelver Shīʿites daarentegen, die van mening zijn dat mutʿah niet door Mohammed maar door ʿUmar I, de tweede kalief, werd verboden, beschouwen mutʿah als nog steeds geldig en verdedigen het als een bescherming tegen prostitutie of als een vergunning in omstandigheden waarin een regulier huwelijk onmogelijk is.