Historie van National Ice Cream Day
Er is helaas geen uitvinder bekend die kan worden gecrediteerd voor het creëren van ijs. Maar de geschiedenis van ijs is net zo rijk als die van gelato. Er wordt gezegd dat in China ergens tussen 618 en 97 na Christus voor het eerst een soort ijs werd gegeten. Het eerste gerecht werd gemaakt van meel, buffelmelk en kamfer, een organische verbinding die vaak wordt gebruikt in lotion. Ook is bekend dat Alexander de Grote dol was op ijs en sneeuw dat met nectar en honing was gearomatiseerd.
We hebben ook ontdekt dat de Bijbel aangeeft dat Koning Salomo tijdens het oogstseizoen van ijsdrankjes genoot. Over zelfgemaakt gesproken, tijdens het Romeinse Rijk stuurde Caesar mensen erop uit om sneeuw uit de bergen te verzamelen, alleen om die te bedekken met fruit en sappen.
Bijna duizend jaar later was Marco Polo in Italië teruggekeerd uit het Verre Oosten en had hij een recept meegebracht voor wat wij nu kennen als sorbet. Aangenomen wordt dat dit recept zich ontwikkelde tot wat wij nu kennen als roomijs, dat ooit “Roomijs” werd genoemd. Het was in 1660 dat het grote publiek ijs kreeg voorgeschoteld. Een Italiaanse man genaamd Francesco Procopio Dei Coltelli besloot een machine te perfectioneren die door zijn vissersgrootvader was gemaakt en die gelato van topkwaliteit produceerde in zijn café. Het recept mengde melk, boter, eieren en room en werd in Parijs verkocht.
De eerste vermelding van ijs in de Verenigde Staten is afkomstig uit een brief die in 1744 in Maryland werd geschreven door de gast van gouverneur William Bladen. Vervolgens werd in de New York Gazette op 12 mei 1777 de eerste advertentie voor ijs in de Verenigde Staten afgedrukt. Na de Amerikaanse Revolutie werd ijs super populair in de VS.
Sindsdien is ijs geëxplodeerd in de woestijn met de creatie van thuismachines, maar ook met de opkomst van ijskarren, ijscokarren, sundaes en bekende merken als ”Ben and Jerry’s” en ”Haagen-Dazs” die we tot op de dag van vandaag consumeren. Het effect van ijs op de samenleving is zo groot, dat het brein van een ijsliefhebber is vergeleken met dat van een verslaafde. Wanneer het brein ijs wil, reageert het als een gepassioneerde fanatiekeling.