Steve Smyers geeft een rondleiding op zijn Mona Lisa, Old Memorial Golf Club, in het noordwesten van Tampa. Aangekomen bij de green van de 314-yard 13e, stapt hij uit om te laten zien hoe Greg Norman deze drivable par 4 speelde tijdens de Sectional Qualifying voor het U.S. Open 2002.
In de ochtendronde belandde Norman’s drive in een vijf meter diep chippinggebied links van de green, die van voor naar achter sterk helt. De ligging van de voorste hole betekende dat de situatie vroeg om de meest precies beoordeelde slagen.
Vanuit een soortgelijke positie sloeg Norman’s speelpartner een flop shot dat weer bij zijn voeten belandde, terwijl de tweevoudig British Open kampioen een 4-ijzer stootte. De bal had net genoeg vaart om nauwelijks over de golf te komen. Vanaf dat moment nam de helling van de green het over en bracht de bal binnen tap-in bereik.
Een genie zijn meesterwerk zien spelen precies zoals het bedoeld was, had zoveel invloed op de getrimde, vriendelijke Smyers dat hij nog steeds over het schot praat op de trotse manier van een ouder wiens kind thuiskwam met een rapportkaart met allemaal tienen.
Norman liet heel behendig zien dat in dit tijdperk van power golf, Old Memorial alle slagen in de tas vereist. “Het vereist die andere dimensie,” zegt Smyers. “Waar je wilt dat het eindigt is niet noodzakelijk waar je het wilt laten landen.”
Smyers kreeg een nog groter compliment aan het eind van die dag. Norman, die medailleerde met een score van 138, vertelde Smyers dat het ontwerp hem deed denken aan enkele van zijn favoriete Australische banen zoals Royal Melbourne en Kingston Heath. De gelijkenis is niet toevallig. Zegt Smyers: “Ik heb zo’n liefde voor de Sandbelt-banen dat ze echt een inspiratiebron waren.”
De Down Under-connectie houdt daar niet op. De walk-only club werd in 1997 opgericht door twee van de drie inwoners van Tampa, Chris Sullivan en Bob Basham, die de Outback Steakhouse keten begonnen.
“We wilden een geweldige golfbaan en een geweldig lidmaatschap omringd met geweldige gastvrijheid in onze thuisstad,” zegt Basham. “We wilden een baan die lang was, maar waar de bal zou rollen. Het was niet de typische baan in Florida met veel carries over water en geen roll. We wilden iets een beetje anders.”
Het unieke begint al bij de locatie. In tegenstelling tot veel van de clubs in Florida die hun aanwezigheid aankondigen langs grote doorgaande wegen met enorme entreecomplexen compleet met watervallen, heeft Old Memorial een ingang die niet eenvoudiger – of verborgen – kan zijn.
Op een zijweg achter een middelbare school en boerderij, begroet de poort van Old Memorial leden en gasten met niet meer dan een paar stucpalen met toetsenborden en bronzen plaquettes.
“Zodra je door die poort gaat, verdwijnen al je zorgen van buitenaf,” zegt Connie Seay, een estate planner uit Tulsa, Oklahoma. “Er wordt de hele tijd voor je gezorgd en je hoeft nooit een cheque te tekenen. Iedereen is gewoon zo blij en vrolijk. Het is een magische kleine plaats.”
Een deel van de betovering komt van de kenmerkende bunkering die rechtstreeks uit de school van Alister MacKenzie komt: enorme zandvlaktes met scherpe randen aan de voor- en achterkant die vervagen in het natuurlijke landschap, waardoor een naadloze overgang ontstaat tussen golf en de omgeving. Ondanks hun schoonheid, zijn vele intimiderend. Op de 433-yard opener, alles wat je ziet vanaf de tee zijn bunkers over de toppen van cord gras. Een gevoel van ontspannen vertrouwen maakt zich van je meester als je ze eenmaal hebt opgeruimd en je bal in de ruime fairway ligt.
Omdat wind vaak een factor is, heeft Smyers de baan zo aangelegd dat geen opeenvolgende holes in dezelfde richting liggen. Naast de briljante routing zijn er ook kleinere details die leden waarderen, zoals de manier waarop de achterkant van de green van de 3de hole van 668 yards de verre oeverlijn van het meer erachter nabootst.
Elke hole heeft ook een subtiele hint, zoals een boom, bunkerrand of graslijn om de beste route aan te geven. Op hole nummer 1 met handicap, de 5e hole van 459 meter, die een bocht naar links maakt rond een meer met lelievelden, is de visuele aanwijzing een heuvel die helpt de bal links naar de waterkant te slaan voor een betere hoek naar de green.
De 8e hole van 352 meter heeft twee greens. Net als de 8e op Pine Valley, is de rechter green moeilijker. “Er zijn daar veel grote getallen,” zegt Marc Carter, die assistent was op Pine Valley voordat hij de eerste en enige hoofdpro van Old Memorial werd. “Mijn ervaring op Pine Valley was zeer vergelijkbaar met deze, aangezien beide nationale clubs zijn. Het gaat allemaal om het golfen en het proberen om die ervaring te creëren met het caddie programma. Dat was de visie van de eigenaren.”
Carter’s favoriete hole is de par-3 11e (“kortste par 4 op de baan”), die een Redan-achtige green heeft en een diepe bunker aan de rechterkant die leden liefkozend hebben vernoemd naar een van Smyers lichaamsdelen – een beetje zoals de beruchte bunker op Pine Valley’s 10e.
Maar het is moeilijk om boos te zijn over het maken van een bogey daar na het passeren van een bronzen beeld van twee glimlachende, zwaaiende golfers tussen de 10e green en 11e tee. Het beeld is van twee levenslustige leden, Tim Coughlin en Billy Minardi, die werkten voor Cantor Fitzgerald en werden gedood in 9/11.
Minardi was de zwager van stichtend lid en University of Louisville coach Rick Pitino, die hen wilde eren. “Ze hadden nooit een slechte dag,” zegt Carter. “Dat is waarom ze glimlachen. Als je het moeilijk hebt, geef Billy dan een high five, en je geluk kan veranderen. En dat gebeurt vaak als je terugdenkt aan hoe die jongens waren.”
De split-fairway 642-yard 12th is in twee keer te bereiken als je de kortere maar riskantere route aan de linkerkant neemt. Een afvalbunker die over de hele lengte van de hole loopt, scheidt de fairways, terwijl de green scherp naar rechts afloopt, wat een moeilijke up en down oplevert. “Dat vat Old Memorial samen,” zegt Smyers. “
Als er één hole is die de leden echt dwarszit, dan is het wel de 519-yard 16e. Hier verandert de baan abrupt in een krappe, beboste test. Alsof het tee shot nog niet afschrikwekkend genoeg is, zijn er ook nog kruisende bunkers in de lay-up zone en een kleine green die aan alle kanten steil afloopt, vooral aan de voorkant.
Zo moeilijk als de 16e hole is, zo moeilijk is de 18e hole van 451 yards, met een smalle, door bunkers omringde green, die het moeilijkst blijkt te zijn tijdens het jaarlijkse toernooi tussen de Universiteit van Florida en de Universiteit van Kentucky, hoewel de voormalige Gator Camilo Villegas, die 10 birdies en geen bogeys maakte op weg naar een baan-record van 62, er niet onderuit kwam.
Het zou moeilijk zijn om de golfervaring in Old Memorial te overtreffen, maar de lunch in de ruime herenkleedkamer komt in de buurt. Gezien de achtergrond van de oprichters in de horeca, mag het geen verrassing heten dat het eten en de accommodaties van topklasse zijn.
Er zijn vijf cottages tussen de 1e en 2e fairways, evenals vier ruime kamers boven het clubhuis in Old Florida-stijl – in totaal 62 bedden. Leden kunnen vrijwel alles krijgen wat ze willen voor het diner tijdens hun verblijf. Het enige wat ze hoeven te doen is een verzoek indienen bij Executive Chef Fernando Rodriguez voor hun aankomst.
Altijd beschikbaar zijn de kenmerkende krab cakes, die zo goed zijn als elke die je kunt vinden in Maryland, waar mede-oprichter Basham naar school ging. “Omdat we in de zakenwereld zitten, was het eten erg belangrijk voor ons,” zegt hij. “Echt goede golfclubs – waar staan die om bekend? Mensen praten meestal over het eten in dezelfde adem als over de baan. Ze hebben het over de hele ervaring.”
De twee oprichters hadden geen betere naam voor de club kunnen bedenken dan Old Memorial: Iedereen die het geluk heeft er een bezoek te brengen, houdt er herinneringen aan over die nooit vervagen.