Het locked-in syndroom is een van de meest invaliderende toestanden die wordt gekenmerkt door het behoud van de bewuste geest in een quadriplegisch en anarthrisch lichaam. Onlangs is het publiek zich meer bewust geworden van deze zeldzame aandoening, en er worden meer gevallen gemeld. Het meest voorkomende oorzakelijke letsel is bilaterale ventrale pontine beschadiging secundair aan vertebrobasilar arterie occlusie. Artsen moeten met de aandoening vertrouwd zijn omdat er een grote kans is op een verkeerde diagnose, zoals coma of vegetatieve toestand, na een langdurige bewusteloze toestand. Het zijn vaak de familieleden of verzorgers die als eerste de bewuste toestand herkennen en melden dat de patiënt via zijn ogen kan communiceren. Als gevolg van complicaties, zoals aspiratie en sepsis, overlijdt ongeveer 40-70% van de patiënten in de acute fase van de ziekte. Dankzij de vooruitgang in de medische zorg, revalidatie en communicatietechnologie kunnen veel patiënten met het chronisch locked-in syndroom echter een zinvol leven leiden in de samenleving, met de hulp van familie en vrienden.