Iedereen is het erover eens dat gezamenlijke aandacht een belangrijk kenmerk is van menselijke sociale cognitie. Toch, ondanks meer dan 40 jaar werk en honderden publicaties over dit onderwerp, is er nog steeds verrassend weinig overeenstemming over wat gezamenlijke aandacht precies is, en hoe de gezamenlijkheid in het wordt bereikt. Een deel van het probleem, zo stellen wij, is dat gezamenlijke aandacht niet één enkel proces is, maar eerder een cluster van verschillende cognitieve vaardigheden en processen omvat, en verschillende onderzoekers richten zich op verschillende aspecten ervan. Een soortgelijk probleem geldt voor gemeenschappelijke kennis. Hier presenteren wij een nieuwe benadering: We schetsen een typologie van sociale aandachtsniveaus die momenteel in de literatuur allemaal worden aangeduid als gezamenlijke aandacht (van monitoring tot gemeenschappelijke, wederzijdse en gedeelde aandacht), samen met overeenkomstige niveaus van gemeenschappelijke kennis. We beschouwen cognitieve, gedragsmatige en fenomenologische aspecten van de verschillende niveaus, evenals hun verschillende functies, en een belangrijk onderscheid dat we maken in dit alles is tweede-persoonlijke versus derde-persoonlijke relaties. Hoewel we ons vooral richten op gezamenlijke aandacht en gemeenschappelijke kennis, bespreken we ook kort hoe deze niveaus van toepassing zouden kunnen zijn op andere ‘gezamenlijke’ mentale toestanden, zoals gezamenlijke doelen.