OSCE: De Ultieme Voorbereidingsgids in 2021

Wat is de OSCE?

Typisch gezien is een OSCE geen op zichzelf staand examen. Het wordt vaak opgenomen in andere medische examens. De OSCE wordt bijvoorbeeld gebruikt in evaluaties zoals het National Assessment Collaboration (NAC) Examination, het Medical Council of Canada Qualifying Examination (MCCQE) Part II, en het United States Medical Licensing Examination Step 2 Clinical Skills (USMLE Step 2 CS). OSCE’s kunnen ook worden gebruikt in undergraduate, postgraduate, en licensing examens.

Het examen bestaat uit verschillende stations die elke kandidaat individueel moet doorlopen. Elke deelnemer ervaart hetzelfde patiëntprobleem en wordt gevraagd dezelfde taak uit te voeren binnen hetzelfde tijdsbestek. De stations vertegenwoordigen echte klinische situaties en zijn ontworpen om uw vermogen te beoordelen om klinische kennis toe te passen bij het ontmoeten van een patiënt, het schrijven van een opname- of ontslagbevel, het overleggen met een collega, enz. U rouleert door een reeks van tijdstations die specifieke klinische scenario’s voorstellen. Elk station onderzoekt uw vaardigheden op een of meer gebieden van klinische competentie, bijvoorbeeld anamnese, communicatie, lichamelijk onderzoek, enz. De onderdelen hebben dezelfde moeilijkheidsgraad, ongeacht waar u het examen aflegt, en worden op dezelfde wijze beoordeeld.

Het OSCE test of u klaar bent voor de praktische aspecten van het beroep van arts. De dagelijkse verantwoordelijkheden van een arts omvatten essentiële vaardigheden die niet kunnen worden onderzocht met theoretische of schriftelijke examens, dus dit is de reden waarom praktische klinische examens van vitaal belang zijn. Daarom zijn praktische klinische examens van vitaal belang. Hoewel schriftelijke examens je theoretische voorbereiding om arts te worden beoordelen, kunnen ze niet beoordelen of je klaar bent voor de praktische aspecten van het beroep.

Het OSCE helpt bij het beoordelen van je communicatieve vaardigheden, technieken voor lichamelijk onderzoek, professionaliteit, en vaardigheden voor een effectieve interactie met patiënten en andere gezondheidswerkers. Denk aan de kerncompetenties die door de AAMC worden beschreven wanneer u zich voorbereidt op uw OSCE. Als u een arts in Canada probeert te worden, zou u het CanMEDS raamwerk moeten bekijken dat de belangrijke rollen van een arts in Canada schetst: medisch expert, communicator, medewerker, leider, gezondheidsadvocaat, geleerde, en professional. Hoewel al deze competenties en rollen sterk afhankelijk zijn van je theoretische kennis van de medische wetenschappen, vereisen ze allemaal een praktische aanpak en geschiktheid. Uw harde vaardigheden worden het best beoordeeld tijdens een competentiegericht examen, zoals de OSCE.

Het OSCE-format

Als u zich voor het examen hebt ingeschreven, wordt u naar uw examenbaan begeleid. Op de deuren van de stations in de examenbaan staan nummers die u helpen uw weg te vinden in de stations. Elk station geeft een signaal wanneer u naar binnen moet en wanneer u het station moet verlaten. Elke OSCE-station is getimed. Er zullen meerdere kandidaten in uw examenparcours zijn, dus u zult allemaal alle stations doorlopen in de volgorde die u is toegewezen. Elke kandidaat krijgt van tevoren toegewezen om bij een bepaald station te beginnen. Als er bijvoorbeeld 10 stations zijn, begint u bij station 1 en loopt u door tot nummer 10. Er kunnen wachtstations zijn om het aantal kandidaten in uw traject aan te passen. Bijvoorbeeld, als er 10 stations zijn, maar 11 deelnemers in het circuit, zal een van de deelnemers op het wachtstation zitten voor de duur van een station voordat hij doorgaat naar een echt station.

Elk station is uniek. De uitrusting, de setting en de gestandaardiseerde patiënten (SP) zullen variëren naargelang het doel van het station. Vergeet niet dat u in elk station een kopie van de instructies van het station hebt om te raadplegen. Het is geen straf om de instructies tijdens de oefening door te nemen. Als het station materiaal nodig heeft, zoals een groeigrafiek, labresultaten of andere relevante informatie, dan zal dit beschikbaar zijn in het station en soms ook buiten het station. Echter, op sommige posten zullen de rekwisieten alleen beschikbaar zijn op verzoek of als u aangeeft dat u ze nodig heeft, zoals informatie over de vitale functies van een patiënt.

Op elke post zal een arts-examinator (PE) uw prestaties observeren, beoordelen en vastleggen terwijl u in interactie bent met de SP. De OSCE is geen interview, dus u hoeft zich niet voor te stellen aan de PE. Hoewel u de aanwezigheid van de PE in het station niet volledig kunt negeren, moet u geen aandacht besteden aan de gezichtsuitdrukkingen of het bijhouden van de scores van de PE. Probeer uw aandacht op de patiënt te richten. In sommige gevallen zult u toch met de PE moeten communiceren, zoals:

• Bevestig uw kandidaat-ID-nummer wanneer u het station binnenkomt (dit staat op uw boekje)
• Als u de taak in de instructies verkeerd interpreteert, kan de PE u doorverwijzen door iets te zeggen als “herlees de instructies a.u.b.”
• In stations waar u wordt gevraagd uw fysieke onderzoeksmanoeuvres te verwoorden, kan de PE het resultaat van een fysieke onderzoeksmanoeuvre geven alsof u deze hebt voltooid. Bijvoorbeeld, nadat u hebt aangegeven dat u een diepe palpatie in alle vier de kwadranten van de buik zou uitvoeren op zoek naar gevoeligheid, kan de PE zeggen “De patiënt heeft gevoeligheid in het rechter adnexale gebied”, of nadat u hebt gezegd dat u de bloeddruk van de patiënt zou meten, kan de PE zeggen “de bloeddruk is 180/95.” Als er geen informatie wordt gegeven, ga dan verder.

Als u alle OSCE-stations hebt doorlopen, geeft u uw examenboekje met alle pagina’s intact en uw kandidatenbadge terug. Zodra u van het examen bent vrijgegeven, wordt u afgemeld bij de uitgang van het examencentrum, krijgt u uw persoonlijke bezittingen en wordt u naar buiten begeleid.

In welke omstandigheden treedt u in contact met de PE?

Beschrijving van de stations

U begint elk station voor de deur van het station, waar u de instructies voor dat station zult lezen. Neem ze zorgvuldig door en wacht op het teken om het station te betreden. De instructies op de deur van elk station zullen ook aanwezig zijn in het station en u kunt ze op elk moment raadplegen zonder straf. Bij het betreden van elk station moet u uw kandidaatcode aan de examinator in de zaal tonen. De stations zijn ontworpen om deze zeven competenties te beoordelen:

• History taking
• Diagnosis
• Data interpretation
• Investigations
• Management
• Communication skills
• Physical examination (assessed in a modified format)
• Procedural skills

Procedural skills typically come up in medical school or program-specific OSCEs, rather than in examinations like MCCQE Part I or II. This involves tasks such as inserting an IV, a catheter, or a nasogastric tube on a plastic model and not a standardized patient.

Examples of the OSCE stations may include:

The types of tasks you will face in each station vary. They may include, but not be limited to:

• Historie van de patiënt afnemen
• Gericht lichamelijk onderzoek uitvoeren
• Anamnese afnemen en gericht lichamelijk onderzoek doen (gecombineerde taken)
• Beheersen/oplossen van een patiëntprobleem
• Evalueren en beheersen van een urgente of spoedeisende situatie
• Begeleiding van een patiënt en/of familielid(en)
• Ontwoorden van mondelinge of schriftelijke vragen (kort antwoord schriftelijk-in of meerkeuze)
• Samenvatten en presenteren van bevindingen aan een onderzoeker of collega
• Lezen van of refereren aan materiaal gerelateerd aan de situatie van de patiënt, zoals artikelen, grafieken, testresultaten, medicatielijsten en samenvattingen
• Interactie met artsen of andere beroepsbeoefenaren in de gezondheidszorg

Wees je ervan bewust dat sommige OSCE’s gepaarde stations bevatten. Dit type station vereist dat u twee onderdelen na elkaar uitvoert in twee aparte ruimtes. Beide onderdelen hebben betrekking op hetzelfde klinische scenario. U kunt bijvoorbeeld gevraagd worden om het dossier van een patiënt te bekijken in het eerste onderdeel voordat u de patiënt ontmoet in het tweede onderdeel. Of u ontmoet een patiënt in het eerste onderdeel en beantwoordt schriftelijke vragen over die patiënt in het tweede onderdeel.

De SP’s die u zult “onderzoeken” zijn ofwel gezonde personen ofwel personen met chronische stabiele bevindingen. Zij zijn opgeleid om de tekenen en/of symptomen van een echte patiënt betrouwbaar en consistent te presenteren. U moet met SP’s omgaan zoals u met uw eigen patiënten zou doen. In gevallen waar lichamelijk onderzoek aan de orde is, wordt van u verwacht dat u verwoordt wat u met de patiënt zou doen, in plaats van het uit te voeren. U wordt gevraagd om aan de PE te vertellen welke manoeuvres u bij het lichamelijk onderzoek zou uitvoeren en waar u naar zou zoeken. De PE zal mondeling de bevindingen/resultaten geven. Interactie met SP’s houdt ook in dat u hen ondervraagt en reageert op hun problemen. Uw interactie met de SP maakt deel uit van wat de PE beoordeelt.

OSCE Study Strategies

Het is belangrijk om te weten dat het niet genoeg is om u voor te bereiden op de OSCE met behulp van boeken en ander inhoudelijk materiaal. Bovendien onderschrijven de AAMC en de Medical Council of Canada (MCC) geen specifieke naslagwerken over OSCE-stations. Materialen die nuttig kunnen zijn, moeten de belangrijkste principes van de interactie tussen arts en patiënt behandelen, evenals de gebruikelijke ethische en juridische kwesties van het medische beroep. Ze moeten ook gebaseerd zijn op een gerichte benadering van de gepresenteerde problemen. Wanneer u op zoek bent naar studiemateriaal, houd er dan rekening mee dat sommige referenties voorbeelden van gevallen of beoordelingsinstrumenten kunnen gebruiken die niet representatief zijn voor die welke worden gebruikt in het examen waarop u zich voorbereidt. De Medical Council of Canada heeft een lijst opgesteld met referentiemateriaal dat de toetscommissies hebben gebruikt om examenvragen en -inhoud te valideren. U kunt de lijst hier raadplegen. Vergeet echter niet dat de OSCE uw vaardigheden en bekwaamheden test, dus het simpelweg lezen van referentiemateriaal is geen voldoende voorbereidingstactiek.

Daarnaast moet u weten dat er geen goedgekeurde voorbereidende cursussen beschikbaar zijn voor kandidaten die zich voorbereiden op de OSCE. Sommige medische instellingen bieden programma’s aan die nuttig kunnen zijn. Er kunnen ook commerciële voorbereidende cursussen bij u in de buurt beschikbaar zijn. Over het nut van deze cursussen is echter gediscussieerd. Hoewel deze voorbereidingscursussen u de gelegenheid geven om vertrouwd te raken met het OSCE-formaat, leggen de meeste van hen de nadruk op de vaardigheden voor het afnemen van het examen, in plaats van op uw klinische kennis en oordeel. Dus, als u zwakke punten heeft in uw klinische competentie, zullen dit soort cursussen u waarschijnlijk niet helpen.

Studieplan

Zoals bij de meeste examens, zou uw eerste stap moeten zijn het beoordelen van uw basislijn. Voor een OSCE begint u met het identificeren van de doelstellingen die u moet herzien. Onderzoek wat je moet bestuderen en concentreer je op veelvoorkomende of kritische patiëntpresentaties. Zorg ervoor dat je eerlijk bent in het beoordelen van je kennis en paraatheid. Als je de doelstellingen doorneemt, stel dan differentiële diagnoses op en identificeer de belangrijkste kenmerken die je zullen leiden om je differentiële diagnoses vast te stellen of te bevestigen. Maak checklists en identificeer de belangrijkste opdrachten voor onderzoek en managementplannen voor elke opdracht. Noteer deze informatie in een notitieboekje of een Word-bestand op uw computer, zodat u er op elk moment bij kunt. Als u zich realiseert dat er op een bepaald gebied een gebrek aan kennis is, ga dan terug naar de basis. Vergeet niet dat uw studieplan een gedetailleerd overzicht moet bevatten van de inhoud die u zult behandelen en actieve herzieningsstrategieën. Herinner u hoe u uw schema voor andere examens hebt georganiseerd, zoals uw MCAT-studieschema, en zorg ervoor dat u zich daar zoveel mogelijk aan houdt.

Herinner u aan de stappen van medische manoeuvres

Het is belangrijk dat u elke stap van een medische procedure of manoeuvre kent die u tijdens een OSCE moet uitvoeren. Als u tijdens het studeren een probleem met een patiënt tegenkomt en niet zeker weet welke specifieke stappen u moet nemen om de taak die voor u ligt te volbrengen, onderzoek dan de specifieke volgorde van handelingen die u moet nemen om de taak met succes te volbrengen. Zodra u ze in uw aantekeningen hebt opgeschreven, moet u deze volgorde oefenen tot ze in uw geheugen is gebrand. Als u eenmaal gewend bent om de juiste volgorde te volgen wanneer u een specifiek probleem aanpakt, zult u de taak instinctief uitvoeren. Om hier goed in te worden, zult u moeten oefenen met een groep vrienden of collega’s.

Studiegroepen

De meest effectieve studiestrategie is de praktische toepassing van uw klinische vaardigheden en kennis. Om dit te doen, moet u een studiegroep vormen. Begin met te bepalen welke doelstellingen voor elk groepslid het belangrijkst zijn om door te nemen, zoals de behandeling van pijn op de borst, de beoordeling van braken bij een kind, enz. Zorg ervoor dat de meest competente leden van de groep niet alle verantwoordelijkheid op zich nemen. Elk lid van de studiegroep moet worden uitgedaagd, dus zorg ervoor dat iedereen een eerlijk deel van het studeren en oefenen krijgt. Zodra iedereen de doelstellingen bekendmaakt die hij of zij het meest uitdagend vindt, kunt u een presentatieschema opstellen. Een lid van de groep dat zeker is van een bepaalde doelstelling kan een presentatie over deze doelstelling maken. Elk lid kan veelvoorkomende patiëntsituaties presenteren die hij/zij goed begrijpt. Terwijl iedereen zijn/haar patiëntenproblemen voorlegt aan de groep, moeten ze de individuen in de groep ondervragen over hoe zij deze problemen zouden beoordelen en behandelen. Wees kritisch en zorg ervoor dat je elkaar uitdaagt. Stel vragen als “Aan welke andere diagnoses zou je in deze situatie moeten denken? Hoe zou je ze van elkaar onderscheiden?”, “Welk onderzoek is essentieel? Waarom?”, “Wat moet je beoordelen bij je lichamelijk onderzoek? Wat moet u nog meer beoordelen?”, etc.

Strategieën voor het maken van het examen

Laten we een paar belangrijke strategieën voor het maken van het examen doornemen die u zullen helpen om te slagen voor uw OSCE!

Notities maken

Houd in gedachten dat het OSCE u één belangrijk voorwerp zal geven dat u zal helpen bij het navigeren door de stations – uw notitieblok. Wanneer u zich inschrijft voor het examen, wordt uw kandidaat-identificatiecode op het boekje afgedrukt. U moet uw identificatiecode mondeling bevestigen aan de PE wanneer u elk station binnengaat. Het belangrijkste is dat je het boekje ook kunt gebruiken om informatie te noteren voor en tijdens je werk. Gebruik het notitieboekje wanneer u de instructies leest. Terwijl u de taak en de patiëntinformatie leest, noteert u de details voordat u de kamer binnengaat. U kunt ook alle vragen noteren die in u opkomen of andere overwegingen die u hebt over de beschrijving van de patiënt. Noteer wat u moet weten of doen. Vergeet niet dat de instructies ook beschikbaar zijn in het station als u de patiëntinformatie nog eens wilt controleren.

Terwijl u oefent voor het examen, moet u niet vergeten om back-up strategieën te hebben voor het geval u verdwaalt over een patiëntprobleem. Probeer terug te vallen op de basisvaardigheden van het klinisch interviewen en lichamelijk onderzoek. Doe uw best om alles te weten te komen over het probleem van de patiënt. Het is een examen op tijd, maar wees niet bang om even de tijd te nemen om na te denken over wat je nu wilt doen.

Instructies opvolgen

Je moet de instructies van het personeel van de locatie zorgvuldig lezen, beluisteren en opvolgen. Zorg ervoor dat je een mentale notitie maakt van het seinsysteem, de lay-out van de baan, en andere details aanwezig in de baan of stations. Het belangrijkste is dat u de instructies leest en opvolgt die buiten elk station worden gegeven. Kom niet in de verleiding om meer te doen dan wat de stationsinstructies aangeven. Bijvoorbeeld, als de instructies zeggen “neem een gerichte anamnese af”, doe dan precies dat. Voer geen volledig interview met de patiënt over zaken die misschien niet relevant zijn. Maak geen veronderstellingen over het doel van een onderzoekspost voordat u deze binnengaat. U zou bijvoorbeeld haastig kunnen denken dat een ruimte bedoeld is om iets te beoordelen, maar denk eraan dat u onbevooroordeeld moet zijn. Onthoud dat de OSCE is ontworpen om uw actieve klinische vaardigheden te beoordelen; het is belangrijk dat u zich laat leiden door de antwoorden van de patiënt. U moet zorgvuldig luisteren naar alle informatie die de patiënt u vertelt – deze moet ook worden beschouwd als instructies, omdat ook zij zullen leiden wat u doet in het station. Pas uw klinische redenering toe op de pertinente positieve en negatieve reacties van de patiënt.

Patiënt Interactie

De kwaliteit van de communicatie met de patiënt is een essentieel onderdeel van uw prestatie. De examinatoren zullen u niet alleen beoordelen op wat u zegt en vraagt, maar ook op hoe goed u met de patiënt communiceert. Vermijd bijvoorbeeld het opsommen van een reeks gesloten vragen om te laten zien hoe deskundig u bent of omdat u denkt dat ze op de checklist zullen staan. Dergelijke vragen zullen niet hoog scoren in de algemene beoordeling, die kijkt naar uw organisatie, houding en oprechte band met de patiënt. Laat in plaats daarvan zien dat u in staat bent de juiste vraagbenaderingen toe te passen, zowel open als gesloten vragen, en ook andere communicatieve vaardigheden. Vergeet ook niet om jezelf professioneel voor te stellen aan de SP, net zoals je zou doen als je een echte patiënt tegenkomt. Een professionele en hoffelijke introductie zorgt voor een gastvrije sfeer. Bijvoorbeeld: “Goedemorgen, ik ben Alice, arts-assistent interne geneeskunde. Ik wil u eerst een paar vragen stellen, is dat goed?” Onthoud dat een goede arts een goede communicator moet zijn – laat uw empathische en aandachtige patiëntenbenadering zien in de OSCE.

Time Management

Houd de tijd in de gaten. De OSCE-stations zijn meestal slechts een deel van wat een realistische arts-patiënt ontmoeting zou zijn, dus tijdbeheer is van vitaal belang. U krijgt een waarschuwingssignaal voor het einde van elk station, maar u moet de tijd bijhouden tijdens uw aanwezigheid in het station. Wees vooral voorzichtig bij stations die u vragen twee taken uit te voeren, omdat u de toegewezen tijd moet verdelen om beide taken te voltooien. Als u bijvoorbeeld een gerichte anamnese moet afnemen en uw lichamelijk onderzoek moet verbaliseren, moet u uw tijd dienovereenkomstig verdelen.

Houd in gedachten dat als u tijdens het oefenen moeite hebt om binnen de toegewezen tijd te blijven, het probleem kan liggen in uw benadering van de beoordeling van de patiënt. Elk station geeft u voldoende tijd om elke taak te voltooien. De taken zijn door veel artsen beoordeeld en geschikt bevonden. Vergeet niet dat alle kandidaten voor dezelfde uitdaging staan. Zelfs als de tijdslimiet een uitdaging is, voltooien de meeste kandidaten de meeste taken ruim binnen de limiet. Wanneer u oefent voor de test, zorg er dan voor dat uw lichamelijke onderzoeken niet te algemeen en grondig zijn in verhouding tot het probleem van de patiënt waarmee u oefent. Denk eraan niet te veel vragen te stellen op een wanordelijke manier. Vermijd te veel gesloten vragen, de patiënt te veel te laten bewegen, te veel uit te leggen, en verbale en fysieke signalen van de patiënt te missen. Misschien wilt u verschillende beoordelingsmethoden uitproberen om de juiste te vinden. Onthoud dat je de patiënt moet beoordelen op basis van het gepresenteerde klinische probleem en de mogelijke oorzaken.

Kijk naar onze video voor meer tips over hoe je kunt slagen voor je OSCE’s:

Some OSCE Don’ts

Let niet op het potlood van de examinator. Er zijn verschillende checklists, en sommige kunnen pas worden ingevuld nadat je het station hebt verlaten. Hoe vaak de examinator op de checklist schrijft tijdens je post is geen betrouwbare indicator van je prestaties. Concentreer je op de patiënt en laat de checklist je niet verontrusten.

Negeer de instructies niet. Zorg ervoor dat u zowel de taak als het probleem van de patiënt leest. De instructies geven u een duidelijke taak, dus zorg ervoor dat u die volgt. Als u bijvoorbeeld wordt gevraagd een gerichte anamnese af te nemen, dan krijgt u alleen punten voor het afnemen van een anamnese op een klinisch juiste manier. Je krijgt geen punten voor het adviseren van de patiënt als de opdracht is om een anamnese af te nemen. Als de taak is “beoordelen en adviseren” of “bespreken” of “adviseren”, dan krijgt u punten voor acties zoals het adviseren van de patiënt, het geven van informatie, en het aanbevelen van follow-up. Als de taak is “beoordelen en beheren”, dan krijgt u krediet voor het beoordelen van de patiënt (bv. relevante voorgeschiedenis en/of beschrijving van een lichamelijk onderzoek) en voor het beheren van het probleem, wat het bestellen van onderzoeken en het nemen van onmiddellijke behandelingsbeslissingen kan inhouden.

Beleg de instructies niet verkeerd. Soms benaderen kandidaten een station door te proberen erachter te komen “wat er op de test staat”, in plaats van hun acties te baseren op een klinisch passende benadering van het probleem van de patiënt. Bijvoorbeeld, de patiëntinformatie beschrijft een buikpijnprobleem en u wordt gevraagd om een gericht lichamelijk onderzoek te verwoorden. Zelfs als een volledig basisonderzoek van de buik (inspectie, auscultatie en palpatie van de vier kwadranten) is verbaliseerd, is dit over het algemeen niet voldoende om een goede beoordeling op het station te krijgen. Het is mogelijk dat u enkele manoeuvres hebt verwoord die irrelevant waren voor het vaststellen van de meest waarschijnlijke diagnose. De nadruk bij een gericht lichamelijk onderzoek moet liggen op het stellen van een diagnose en het uitsluiten van differentiële diagnoses. In het voorgaande voorbeeld is een abdominaal onderzoek zeker belangrijk, maar op basis van de informatie die u over de patiënt hebt gekregen en de bevindingen (of het ontbreken daarvan) die u ontdekt, zijn er andere manoeuvres en/of systemen die u moet beoordelen om uw differentiële diagnoses uit te sluiten of te bevestigen.

Vraag de patiënt niet ondervraagd te worden. Bestook de patiënt niet met zo veel mogelijk vragen, vooral niet als u ze opneemt in de hoop genoeg vragen te stellen voor de checklist van de PE. Je aanpak moet gecoördineerd en beknopt zijn, bij voorkeur georganiseerd rond een differentiële diagnose of rond het genereren van een differentiële diagnose.

Doe niet te veel praat. Je OSCE is niet het moment om te pronken met je theoretische kennis. Er wordt van je verwacht dat je tegen de patiënt praat in een taal die hij of zij begrijpt, niet dat je tekstboeken citeert voor de examinator. Uw manier van spreken vertelt zowel de patiënt als de examinator veel over uw houding ten opzichte van de patiënt; u hoeft het niet allemaal met woorden te doen. Vermijd voorlezen en opscheppen.

Negeer niet wat de patiënt je vertelt. SP’s melden vaak dat OSCE-kandidaten niet naar hen luisteren en daardoor vitale informatie missen. Als het antwoord van een patiënt niet duidelijk is en de kwestie is belangrijk, ga dan verder op onderzoek uit. U vraagt de patiënt bijvoorbeeld of hij of zij dit probleem ooit eerder heeft gehad, en de patiënt antwoordt met “niet zoals dit”. Misschien wilt u weten wat met deze uitspraak bedoeld werd. Als u onverschillig lijkt voor hun zorgen, wordt van de patiënten verwacht dat zij dienovereenkomstig reageren – u zult minder informatie van hen krijgen. Zij zijn niet verplicht om iedereen hun hele verhaal te vertellen. U wordt geacht hun verhaal te ontlokken. En net als in de klinische praktijk zullen patiënten aarzelen om hun onderliggende angsten of gênante informatie toe te vertrouwen als ze het gevoel hebben dat u onverschillig, veroordelend of vijandig tegenover hen staat. Onthoud dat, ook al is dit een examen, van u verwacht wordt dat u handelt zoals u met echte patiënten zou doen. De kwaliteit van uw interacties met patiënten zal van grote invloed zijn op uw score in het examen.

Veronderstel niet dat de examinator uw gedachten kan lezen. Wees je ervan bewust dat je geen krediet kunt krijgen voor lichamelijke onderzoekmanoeuvres die je zelf zou uitvoeren, tenzij je de examinator aangeeft dat je een dergelijk onderzoek zou doen en naar welke bevindingen je zou zoeken. In de meeste gevallen krijgt de examinator bevindingen om aan u te rapporteren, maar hij of zij kan dat alleen doen nadat u hebt aangegeven welk onderzoek u zou doen en waar u naar zou zoeken (bijvoorbeeld: “Ik zou de grijpkracht van de patiënt beoordelen, op zoek naar zwakte in de rechterhand”).

Geef geen algemene informatie. Zoals je hebt kunnen zien in de beschrijvingen die ik hierboven heb gegeven, wordt er in sommige stations van je verwacht dat je de patiënt informatie of advies geeft die relevant is voor zijn of haar probleem. Sommige kandidaten lijken het doel van deze stations te missen en geven alleen zeer algemene verklaringen zoals “Er zijn risico’s verbonden aan X en u moet echt Y doen.” Als u de opdracht krijgt een patiënt te adviseren, wordt van u verwacht dat u hem of haar de kwaliteit van de informatie biedt die uw capaciteiten als arts weerspiegelt, die helpt bij een geïnformeerde besluitvorming door de patiënt en die verder gaat dan wat er in het publieke domein beschikbaar is.

OSCE Don’ts to Remember: