Bharatanatyam is een van de populairste en meest beoefende klassieke dansstijlen van India, met beeldhouwwerken die bijna 3000 jaar teruggaan. Bharatanatyam is een zeer spirituele en toegewijde dansvorm, waarvan de wortels teruggaan tot de hindoetempels van Tamil Nadu, in Zuid-India. De dans verhuisde in de loop der tijd van tempels naar theaters, maar heeft zijn karakteristieke devotionele component, uitdrukking van menselijke emoties en gestileerde vertelling behouden. De flexibiliteit van het Bharatanatyam raamwerk leent zich goed voor zowel traditionele thema’s als hedendaagse onderwerpen. Bharatanatyam werd oorspronkelijk alleen door vrouwelijke solisten uitgevoerd, maar wordt nu door mannelijke en vrouwelijke solisten en ensembles over de hele wereld uitgevoerd. In zijn huidige vorm is Bharatanatyam ongeveer 200 jaar oud, en blijft zich ontwikkelen als een “levende” podiumkunst.
Bharatanatyam bestaat uit drie hoofdaspecten – nritta, of technische dans, met een verfijnde basiswoordenschat die wordt gebruikt om ingewikkelde combinaties en ritmische patronen op te bouwen die geen specifieke betekenis overbrengen; nritya, of expressiedans, waarbij gebruik wordt gemaakt van gezichtsuitdrukkingen, zeer gestileerde gebaren, houdingen en lichaamstaal om een stemming over te brengen; en natya, of dramatisch verhalen vertellen. Al deze aspecten zijn gecodificeerd in de Natya Shastra, de oude Indiase verhandeling over dans en theaterkunsten, en worden in harmonie gebruikt om het publiek en de danser te verheffen naar een hoger niveau van tevredenheid en spiritueel bewustzijn.