PMC

Impact of Acupuncture on Medicine in the United States

Interesse in acupunctuur in de Verenigde Staten werd relatief laat gewekt, vergeleken met Europa. In de achttiende, negentiende en twintigste eeuw fluctueerde de belangstelling voor acupunctuur binnen het medisch establishment. In het begin van de negentiende eeuw werden artikelen over acupunctuur gepubliceerd in verschillende medische tijdschriften in de V.S. Dr. Franklin Baché, een arts, deed experimenten met gevangenen (gepubliceerd in het North American Medical and Surgical Journal in 1826) en concludeerde dat acupunctuur op dat moment de meest effectieve pijnbestrijdingstechniek was.15 Dr. Baché was de achterkleinzoon van Benjamin Franklin, die de Universiteit van Pennsylvania stichtte, die de eerste medische school in de Verenigde Staten oprichtte. Hij vertaalde een Frans medisch boek over acupunctuur in 1825. In 1829 bevatte een chirurgisch boek, Elements of Operative Surgery, een hoofdstuk waarin acupunctuurtechnieken werden beschreven,5 en in 1836 schreef Dr. William Markley Lee een artikel in het Southern Medical Journal waarin acupunctuur werd aanbevolen voor pijnbestrijding. In hetzelfde jaar publiceerde hij in het Boston Medical and Surgical Journal een artikel met de titel “Acupuncture as a Remedy for Rheumatism. “16

Helaas wekte deze informatie geen grote belangstelling in het Amerikaanse medische establishment en verdween acupunctuur zo’n beetje van het Amerikaanse medische toneel. Bijna een kwart eeuw lang werd er met geen woord over acupunctuur gerept, tot in 1859 Dr. Samuel Gross in A System of Surgery acupunctuur besprak en zei dat de voordelen ervan overschat waren. Hoewel er in de laatste helft van de achttiende eeuw enige blijvende belangstelling was, werden er slechts zes artikelen over acupunctuur gepubliceerd. In 1892 verklaarde Sir William Osler in zijn klassieke leerboek: The Principles and Practices of Medicine dat lumbale acupunctuur de meest efficiënte behandeling is voor de behandeling van acute pijn.17 Ditzelfde boek werd door D. Appleton and Company in New York, NY, in zes edities heruitgegeven. De belangstelling voor acupunctuur bleef echter beperkt tot sporadische academische nieuwsgierigheid.11

Acupunctuur bleef relatief onbekend bij het Amerikaanse publiek tot de reis van voormalig President Nixon naar China in 1972, waar acupunctuur als een mogelijk nuttige medische modaliteit werd opgemerkt door de bezoekende mensen uit de Verenigde Staten. Na zijn terugkeer schreef generaal-majoor Walter R. Tkach, van de Amerikaanse luchtmacht en arts van Nixon, een artikel in het juli 1972 nummer van Readers Digest, getiteld, “I watched acupuncture work, “18 dat hielp om acupunctuur populair te maken in de Verenigde Staten. Net voor Nixons reis naar China onderging James Reston, vice-president van The New York Times, een blindedarmoperatie in Beijing, China, onder verdoving met acupunctuur. Hij was wakker tijdens de hele operatie. In 1971 zag Dr. Samuel Rosen, een chirurg uit New York, tijdens zijn bezoek aan China hoe acupunctuur als verdoving werd gebruikt en meldde later dat hij de succesvolle toepassing waarvan hij getuige was geweest medisch niet kon verklaren.19 Sindsdien zijn onderzoeksteams bestaande uit Amerikaanse artsen naar China geweest om te zien hoe acupunctuurverdoving werd toegepast bij open hartchirurgie, keizersnede, nierchirurgie, tonsillectomie en het trekken van tanden en kiezen. Deze artsen zagen dat veel chirurgische operaties met succes werden uitgevoerd onder acupunctuurverdoving. De artsen waren niet alleen verbaasd te zien dat de patiënten bij bewustzijn waren, alert en ontvankelijk voor de chirurgen, maar deze artsen waren ook geïntrigeerd door het feit dat sommige acupunctuurnaalden ver van de chirurgische plaatsen waren geplaatst zonder duidelijke westerse anatomische relevantie tussen hen.2,14

Er zijn veel voordelen van acupunctuuranesthesie boven conventionele westerse algemene anesthesie voor bepaalde operaties, zoals chirurgie waarbij de stembanden betrokken zijn. Aangezien een patiënt tijdens een dergelijke operatie het bewustzijn niet verliest en met de chirurg kan communiceren, kan de chirurg het vermogen van de patiënt om te praten tijdens de operatie testen, waardoor de chirurg kan beslissen in hoeverre een stemband kan worden weggesneden zonder het vermogen van de patiënt om te praten ernstig te belemmeren. Dit zou niet mogelijk zijn onder algemene anesthesie. Bovendien houdt acupunctuuranesthesie/analgesie niet bepaalde risico’s in die gebruikelijk zijn bij algemene anesthesie. Als een patiënt bijvoorbeeld dringend moest worden geopereerd zonder nul per os voorbereiding, zou acupunctuuranesthesie minder problematisch blijken te zijn dan algemene anesthesie.14

Historisch werd acupunctuuranesthesie voor het eerst gebruikt voor tandheelkundige operaties in China, gevolgd door tonsillectomieën, thyroidectomieën, herniaherstellingen en het verwisselen van brandwondenverbanden. In 1972 werden de eerste 2 gevallen waarbij acupunctuuranesthesie/analgesie voor chirurgische ingrepen werd gebruikt, uitgevoerd in de Verenigde Staten in het ziekenhuis van het Albert Einstein College of Medicine in de Bronx, New York. Acupunctuur analgesie stond onder toezicht van Dr. Louis Orkin, en werd toegediend door Dr. Pan L. Man voor de operatie van een l-inguinale hernia en door Dr. Yoshiaki Omura voor een huidtransplantatie.19,20 Desondanks bleef er in de medische wereld scepsis bestaan over acupunctuur.

Heden ten dage wordt acupunctuur gebruikt voor bijna alle soorten chirurgische ingrepen. Duizenden open hart operaties zijn uitgevoerd onder acupunctuur, met een succespercentage van >90%. Zelfs bij kinderen van 10 jaar oud zijn aangeboren hartproblemen met acupunctuur gerepareerd, inclusief ventriculaire en atriale septale defecten, pulmonale stenose, en tetralogie van Fallot.21-23 Operaties voor verworven hartziekten zijn ook met succes uitgevoerd met acupunctuur. Ademhalingsstoornissen van open-borst chirurgie zonder positieve-drukventilatie blijven echter problematisch. In deze gevallen moeten de patiënten 2 weken voorbereiding ondergaan, waarbij men zich concentreert op de abdominale ademhaling die de patiënten tijdens de operatie zullen gebruiken. Mediastinotomie moet worden toegepast met de patiënten in rugligging. Voordelen van acupunctuuranesthesie zijn minder aritmieën, stabielere bloeddruk, minder behoefte aan vasopressoren, en minder postoperatieve ademhalingscomplicaties.21 The advantages and the disadvantages of acupuncture anesthesia are listed in Table 1, and indications and contraindications are listed in Table 2.

Tussen de jaren zestig en de jaren zeventig van de vorige eeuw, werden veel patiënten met het myofasciale pijnsyndroom behandeld met acupunctuur. Dr. Burnell R. Brown, Jr. van de Universiteit van Arizona in Tucson, die 500 gevallen behandelde, en Dr. Lawrence W. Friedman van de State University van New York in Stony Brook, die 1000 gevallen behandelde, ontdekten dat bij dit syndroom extreem gevoelige gebieden in de spier (triggerpoints) betrokken waren. Wanneer deze plaatsen eenmaal waren gelokaliseerd en ingespoten met een plaatselijk verdovingsmiddel of een steroïde, was de pijn onder controle. Niettemin is het syndroom pijnlijk, raadselachtig, en manifesteert het zich als zeer uiteenlopende aandoeningen. Beide onderzoekers ontdekten dat er systemisch onderzoek nodig was omdat de triggerpoints zich soms op een afstand van de pijnlijke gebieden bevonden. Interessant is dat deze triggerpoints, zo ontdekte Dr. Friedman, precies samenvielen met Chinese acupunctuurpunten.2 Ook een studie aan de Universiteit van Californië-Los Angeles in 1980 heeft de wetenschappelijke nauwkeurigheid van auriculaire diagnose en acupunctuur statistisch geverifieerd, waarbij een statistisch significant niveau van 75% nauwkeurigheid werd gevonden bij het diagnosticeren van de musculoskeletale pijnproblemen van 40 patiënten die dit soort pijn hadden.3 Het gebruik van een afgelegen gebied om een ziekte-entiteit te behandelen wordt dus niet langer als onwetenschappelijk beschouwd.

Sindsdien is in de Verenigde Staten en andere delen van de wereld veel onderzoek verricht om te trachten het mysterie van acupunctuur te ontsluieren, en er is in de literatuur veel te vinden over deze onderzoeken. De bevindingen dat acupunctuurstimulatie het vrijkomen veroorzaakt van endorfine, serotonine, enkefaline, adenosine, γ-amino-boterzuur (GABA, een belangrijke remmende neurotransmitter van de hersenen), noradrenaline, en dopamine, helpen allemaal om het acupunctuureffect te verklaren op een biomedische en farmacologische basis die aanvaardbaar is voor het Westerse medische establishment. Wetenschappers hebben op internationale bijeenkomsten van de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) getracht de terminologie voor de acupunctuurnomenclatuur te standaardiseren. Deze medische bijeenkomsten vonden plaats in China, Korea en de Filippijnen, en bereikten in 1990 hun hoogtepunt met een internationale conferentie in Lyon, Frankrijk.2