We erkennen ook dat er beperkingen zijn aan het gebruik van de MarketScan CCAE-database. Ten eerste geeft de MarketScan-database, net als alle databases met administratieve claims, geen informatie over het gebruik van receptvrije geneesmiddelen. Wij zijn echter van mening dat dit onze eerdere bewering ondersteunt dat de omvang van het hemorroïd-gerelateerde medicijngebruik waarschijnlijk onvoldoende in kaart wordt gebracht. Ten tweede zijn er momenteel geen gevalideerde, op claims gebaseerde definities voor aambeien, hoewel onze beperking tot alleen diagnoses van de eerste en tweede positie en tot goed vergoede aambei-gerelateerde behandelingen, ons meer vertrouwen gaf dat de geregistreerde claims verband hielden met de diagnose en behandeling van aambeien. Ten derde maken de MarketScan-gegevens geen onderscheid tussen de verzekeringspolissen van individuele patiënten, wat een factor kan zijn in de kosten per patiënt. De huidige studie heeft echter niet tot doel de verschillen in de last van aambeien tussen patiënten met verschillende ziektekostenverzekeringen te kwantificeren, maar eerder een samenvattende schatting te geven van de totale last van aambeien bij patiënten in de VS die door hun werkgever verzekerd zijn. We verwachten niet dat de heterogeniteit tussen de individuele verzekeringen de geldigheid van de totale kosten in verband met hemorroïden zal beïnvloeden. Bovendien zijn de MarketScan-gegevens het aggregaat van ongeveer 350 betalers waarvan is aangetoond dat ze, in combinatie met de juiste wegingen, de voor leeftijd en geslacht gecorrigeerde distributies van de Medical Expenditure Panel Survey vertegenwoordigen, die op zijn beurt representatief is voor de totale Amerikaanse werkgeversverzekerde bevolking.8
Ten slotte was onze studie beperkt tot één grote administratieve claimdatabase, zij het een die volledig beoordeelde claims bevat voor meer dan 18,9 miljoen unieke patiënten die gedurende het hele jaar continu waren ingeschreven met een receptdekking. We konden eerder gevalideerde gewichten gebruiken om de jaarlijkse kostenramingen te standaardiseren naar de Amerikaanse werkgever-verzekerde populatie,8, 9 die naar schatting ongeveer de helft van de Amerikaanse bevolking vertegenwoordigt.17 We verwachten dat de niet-bejaarde, werkgever-verzekerde populatie over het algemeen gezonder is dan de 65-plussers en de gehandicaptenpopulaties die door Medicare worden gedekt, en de niet-verzekerde populatie, wat de generaliseerbaarheid van de huidige resultaten naar die populatie zou kunnen beperken. Er wordt echter aangenomen dat de prevalentie van aambeien hoger is in de oudere, gehandicapte en onverzekerde populaties, wat aangeeft dat de huidige schattingen onder werkgeversverzekerde patiënten slechts een deel van de totale aambeienprevalentie en -last in de VS vertegenwoordigen en een nog grotere, nog niet gekwantificeerde last van aambeien in de gehele Amerikaanse bevolking suggereren.
Gezien de last van aambeien, is het verrassend dat aambeien zo weinig onderzoek hebben gekregen. In de afgelopen 24 jaar is er nooit een door de NIH gefinancierde studie naar aambeien geweest.16 Hoewel er een groot aantal gerandomiseerde onderzoeken naar de behandeling van aambeien is, zijn niet alle behandelingen head-to-head vergeleken.17 De kwaliteit van de onderzoeken is wisselend en in veel onderzoeken ontbrak het aan blindering, randomisatie of volledige follow-up. Er zijn geen standaard patiëntgerapporteerde uitkomstmaten voor aambeien. Het gebrek aan onderzoek naar aambeien is verrassend gezien de economische kosten en het aantal getroffen patiënten.17 Misschien zullen de kosten die we hebben opgesomd financieringsinstanties en onderzoekers motiveren.
Samenvattend hebben we voorzichtig geschat dat er in 2014 totale uitgaven waren van $ 770 miljoen in verband met diagnose en behandeling van aambeien in de Amerikaanse werkgever-verzekerde bevolking, met een meer liberale schatting van $ 2,4 miljard. De kosten van aambeien zullen naar verwachting veel hoger zijn wanneer de 65-plussers en de onverzekerden worden toegevoegd. Wij voorspellen dat de kosten van diagnose en behandeling van aambeien zullen stijgen met de vergrijzing van de bevolking en met nieuwe, eenvoudige, kantoortherapieën. De hoge kosten en symptoomlast die in deze studie zijn waargenomen, onderstrepen de noodzaak van meer aandacht voor financiering en onderzoek naar de etiologie en effectiviteit van de behandeling van hemorroïden om de ziektelast te begrijpen en te verminderen. Een beter begrip van de ziektelast en etiologische factoren kan leiden tot verbeteringen in de richtlijnen voor diagnostiek en behandeling, wat uiteindelijk de financiële druk op het Amerikaanse medische systeem kan verminderen.