Als we iets hebben geleerd van de Olympische Spelen van 2012 in Londen, is het wel dat basketbal echt een mondiale sport is.
En dat de NBA niet het monopolie op het hardhout heeft.
Om zeker te zijn, de bond blijft met een ruime marge de beste professionele basketbalcompetitie ter wereld. Het is geen wonder dat zoveel basketballers over de hele wereld ervan dromen om onder het toeziend oog van commissaris David Stern te spelen, en dat de grootste kanshebbers op de gouden medaille op de Olympische Spelen toevallig ook degenen zijn met de meeste NBA-medewerkers op hun respectieve rosters.
Dat wil echter niet zeggen dat er geen clubbasketbal van hoge kwaliteit wordt gespeeld buiten Noord-Amerika.
De stroom NBA-sterren die voor en tijdens de lockout van vorig jaar naar internationale voetbalparadijzen trokken, heeft de kwaliteit van het FIBA-basketbal onder de aandacht gebracht en laten zien hoe aantrekkelijk het is voor de besten van deze planeet om hun talenten naar locaties ver buiten South Beach te brengen.
Met dit alles in gedachten, laten we eens kijken hoe de grootste en beste basketbalcompetities op aarde (anders dan de NBA) zich tot elkaar verhouden.
Volg @Josh_E_Martin
Nicolas Batum’s stoot tegen zijn lies aan Juan Carlos Navarro daargelaten, heeft Frankrijk zich goed gehouden op het veld in Londen en, op zijn beurt, een nieuw, gunstiger licht geworpen op de Franse Pro A League.
De eerste divisie van het Franse basketbal heeft de afgelopen tien jaar heel wat talent naar de NBA gestuurd. Tony Parker is de beste en meest gedecoreerde speler uit het thuisland van Les Bleus – hij heeft zelfs een eigendomsbelang in Lyon-Villeurbanne – maar hij is niet de enige speler van betekenis die ten noorden van de Alpen vandaan komt.
Aan de actieve spelers wordt hij vergezeld door Batum, Mickael Pietrus, Kevin Seraphin, Ian Mahinmi, Johan Petro, Boris Diaw en binnenkort-rookies Nando de Colo en Evan Fournier.
Als beroemde gepensioneerde alumni, Michael Ray Richardson en JR Reid brachten beiden tijd door in de Franse Pro A League nadat ze hun weg hadden gevonden in de U.S, terwijl Bruce Bowen zijn vak in Frankrijk vervolmaakte voordat hij een vaste waarde werd op de All-Defensive lijst in de NBA.
Tot nu toe is het echter slechts één team uit de Franse Pro A-Limoges gelukt om de befaamde Euroleague titel te winnen.
Chinese Basketball Association
Geen enkele internationale competitie profiteerde meer van de werkonderbreking in de NBA dan de Chinese Basketball Association.
Een groot aantal NBA-veteranen, onder wie Wilson Chandler, Aaron Brooks, JR Smith en Kenyon Martin, trok tijdens de lockout naar het Verre Oosten om hun waren aan de man te brengen en bekendheid te verwerven op de dichtstbevolkte markt ter wereld.
Vreemd genoeg traden ze allemaal in de voetsporen van voormalig All-Star Stephon Marbury, die in China een soort legende is geworden en wiens team, de Beijing Ducks, afgelopen voorjaar een bronzen standbeeld ter ere van hem oprichtte.
De CBA heeft ook een handvol van haar eigen sterren naar de Amerikaanse kusten geëxporteerd, met name Yao Ming en Yi Jianlian.
Maar, zo solide als de CBA nu mag zijn, haar plafond wordt beperkt door een groot aantal regels die (misschien met opzet) buitenlanders ontmoedigen om haar roosters te vullen. Geïmporteerde spelers mogen deelnemen aan de CBA All-Star Game, maar komen niet in aanmerking voor de reguliere seizoen of play-off MVP awards.
Meer nog, de regels van de competitie bepalen dat teams niet meer dan twee in het buitenland geboren spelers tegelijk mogen inzetten.
Turkse Basketbal Liga
Net als het land als geheel is de Turkse Basketbal Liga een groeiende macht, niet alleen in Europa, maar over de hele wereld.
De Turkse Basketbal Liga, die lid is van FIBA Europe, heeft nog geen Euroleague-kampioen voortgebracht, maar dat zal de komende jaren wel veranderen. De competitie werd officieel opgericht in 1969, maar het Turkse clubvoetbal bestaat al sinds het begin van de 20e eeuw, met Galatasaray (1911) en Fenerbahce (1913) als koplopers.
Heden ten dage zijn deze teams, samen met onder meer Besiktas, erin geslaagd zich een plaats te veroveren in de internationale basketbalscene, niet in de laatste plaats dankzij de successen die spelers als Hedo Turkoglu, Ersan Ilyasova, Omer Asik en Enes Kanter hebben geboekt in de NBA.
De binnenlandse groei van Turkije en de rijkdom die dat heeft opgeleverd, heeft ook geholpen om een aantal basketbal grootheden naar de Turkse velden te lokken, met name Allen Iverson en Deron Williams, en Kobe Bryant (die Turkish Airlines steunt) overweegt om zich bij deze rangen aan te sluiten als zijn dagen in de NBA erop zitten, volgens Adrian Wojnarowski van Yahoo! Sports.
Lega Basket Serie A
Italië is al lang een van Europa’s belangrijkste basketbal broedplaatsen. Vraag maar aan Kobe Bryant, die er een groot deel van zijn jeugd doorbracht terwijl zijn vader, Joe “Jellybean” Bryant, er professioneel speelde.
Of vraag het aan Milwaukee Bucks point guard Brandon Jennings, die de one-and-done regel van de NBA omzeilde door een jaar door te brengen (zij het een moeilijk jaar) bij Lottomatica Roma.
Of, nog beter, vraag het aan een heleboel Italianen, zoals Danilo Gallinari, Andrea Bargnani en Marco Belinelli, die opgroeiden in de Serie A voordat ze de sprong over de Atlantische Oceaan maakten.
Italië heeft een legendarische geschiedenis als speeltuin voor oudere Hall of Famers, onder wie Bill Bradley en Dominique Wilkins. Kobe heeft zichzelf tijdens de lockout bijna in die categorie geplaatst en overweegt dat misschien weer te doen als zijn contract met de Los Angeles Lakers afloopt.
Italië kan ook aanspraak maken op de meeste Euroleague-titels van alle landen (13), hoewel de meeste daarvan in de jaren ’70 en ’80 zijn behaald. De meest recente titel kwam van Virtus Bologna in 2000-01.
Het lijkt er dus op dat de Serie A in de loop der jaren een beetje is afgegleden, hoewel het feit dat het nog steeds een van de meest gewaardeerde competities ter wereld is, getuigt van de blijvende prominentie van Italië op de basketbalkaart.
Liga Nacional De Basquet
De titel “Top Non-NBA Basketball League in the Americas” behoort zonder meer toe aan de Argentijnse Liga Nacional de Basquet.
De Argentijnse topcompetitie fungeert al jaren als kweekvijver voor het beste basketbaltalent van heel Zuid-Amerika. Het nationale team werd en wordt nog steeds bevoorraad door sterren die in Liga A zijn begonnen, waaronder Manu Ginobili, Luis Scola, Carlos Delfino, Fabricio Oberto, Andres Nocioni en Pablo Prigioni, een nieuwkomer bij de New York Knicks.
Het succes van de Argentijnse “Gouden Generatie” – die in 2004 goud won op de Olympische Spelen in Athene en vrijdag de rivaliteit met Team USA zal hernieuwen – is een bewijs van de basketbalkwaliteiten van het land en de kwaliteit van de hoogste profcompetitie.
De Liga Nacional heeft bij de import niet dezelfde impact gehad als sommige van zijn tegenhangers over de hele wereld, maar Argentinië’s voortdurende opkomst als economische macht en land van bestemming zal dat in de komende jaren veranderen.
HEBA A1
De export van de NBA uit Griekenland is de laatste jaren tot een druppel gereduceerd. Maar dat heeft de HEBA A1, de hoogste clubbasketbalcompetitie van het land, alleen maar versterkt.
Het is dan ook geen wonder dat Griekse ploegen het sinds de jaren negentig zo goed hebben gedaan in de Euroleague. Panathinaikos en Olympiakos hebben in de afgelopen 16 jaar samen acht Euroleague-kroningen opgeëist, en Griekse clubs eindigden in diezelfde periode nog eens drie keer als tweede.
Zo weinig als de aanwezigheid van Griekenland in de NBA is geweest, de Amerikanen hebben er nooit om verlegen gezeten om voor Hellenic te gaan. Dominique Wilkins en Josh Childress behoren tot de meest opvallende Amerikanen die in Griekenland hebben gespeeld, en college sterren en NBA ex-pats staan regelmatig op de roosters van de HEBA.
Dit gezegd hebbende, moet je niet denken dat Griekenland niet genoeg basketbaltalent in huis heeft. Het nationale team speelt dan wel niet in Londen, maar het behoort regelmatig tot de beste van de wereld volgens de FIBA-ranglijsten, en het sloeg Team USA uit de strijd om de gouden medaille tijdens de Spelen van 2004 in Athene.
Liga ACB
Import. Export. Geld. Weelderige locaties.
Spanje’s economie mag dan slecht draaien, maar de sportcompetities behoren tot de beste ter wereld. En niet alleen die op gras.
De Liga ACB, de hoogste klasse van het Spaanse basketbal, is een ware kweekvijver van talent voor zowel het Spaanse nationale team als de NBA, en behoort tot de meest gastvrije bestemmingen voor talent van over de hele wereld.
De gebroeders Gasol, Pau en Marc, zijn in de Liga ACB begonnen. Dat gold ook voor de point guards Ricky Rubio en Jose Calderon, en voor de schotkloppende dynamo Serge Ibaka. Jorge Garbajosa, Juan Carlos Navarro en Rudy Fernandez hebben in het verleden al op de velden gestaan en de NBA zal binnenkort Victor Claver verwelkomen.
Het aanhoudende succes van La Roja op het internationale podium en de 11 Euroleague-kampioenschappen die door Spanjaarden zijn behaald, versterken het profiel van de Liga ACB als Europa’s beste basketbalteam en het beste ter wereld buiten de jurisdictie van David Stern alleen maar.
http://www.cbssports.com/nba/draft/players/1680669