We analyseerden de invloed van de Medicare-prijs voor ambulante onderhoudsdialyse op het niveau en de samenstelling van de personeelsbezetting van dialyse-eenheden, en op de lengte (duur) van de gemiddelde hemodialysebehandeling voor de periode 1982 tot 1987. Bij hogere prijzen hebben dialyse-eenheden meer totale personeelsuren per patiënt per week (P < 0.01) en gebruiken een hoger aandeel geregistreerde verpleegkundigen (RN) in vergelijking met ander personeel zoals technici en licensed practical nurses (LPN). Hogere Medicare-prijzen zijn ook geassocieerd met een langere gemiddelde duur van de hemodialysebehandeling voor vrijstaande eenheden (P < 0,02), maar er was geen statistisch significant verband voor ziekenhuiseenheden. Het effect van de Medicare-prijs op zowel de personeelsbezetting als de gemiddelde behandelingsduur houdt rekening met de kalendertijdtrend, d.w.z. 1987 versus 1982, die een afzonderlijk effect heeft van het prijseffect. Om de complicatie van technologische veranderingen in de loop van de kalendertijd te vermijden, hebben wij bijvoorbeeld het effect van de prijswijziging op één tijdstip in aanmerking genomen. Vrijstaande eenheden die in 1983 een prijsverlaging van meer dan $15 hadden, rapporteerden tweemaal de vermindering van de gemiddelde behandelingsduur voor dialyse (- 0,38 uur) vergeleken met – 0,20 uur (P = 0,01) voor eenheden die een verlaging van minder dan $15 hadden. Een analyse van het effect van de gemiddelde behandelingsduur op de mortaliteit van patiënten leverde enige aanwijzingen op dat een kortere behandelingsduur in vrijstaande eenheden geassocieerd is met een hogere mortaliteit. Dit resultaat moet verder worden geanalyseerd. Er was geen statistisch significant verband tussen de personeelsbezetting in de dialyse-eenheid of het percentage van het personeel dat een RN had en de 3-jaars overleving van patiënten. De analyse in dit rapport was gebaseerd op 1.213 en 1.058 gegevensformulieren ingediend bij Medicare door respectievelijk vrijstaande en ziekenhuiseenheden voor 1982 en 1987. Bovendien gebruikten wij een Cox proportioneel hazards-model (multivariaat) voor de analyse van de 3-jaars overleving van patiënten voor 14.807 nieuwe hemodialysepatiënten die in 1984 met dialyse begonnen.