Op 6 november vertelde mijn vriend van tien jaar en verloofde me dat hij niet meer verliefd op me was. Mijn hart brak in stukken.
Sindsdien was mijn beste vriend van 15 jaar mijn steun en toeverlaat. Ze troostte me, vertelde me hoe een nieuw leven voor me was weggelegd en hoeveel plezier ik zou hebben als ik naar een nieuwe plek verhuisde.
Ik en de ex wonen nog steeds samen terwijl ik een nieuwe plek zoek. En het gaat goed, we praten niet zo veel, we zijn op onszelf, maar het is vriendelijk en we hebben zelfs een paar keer gelachen.
Een week nadat hij het had uitgemaakt, stuurde hij me een sms dat hij wat ruimte nodig had om zijn hoofd leeg te maken en daarom zou hij de nacht bij zijn collega’s doorbrengen.
Dit was op maandagavond.
Ook dinsdag kwam hij niet thuis.
Toen haalde mijn beste vriendin me woensdag op zodat ik bij haar kon overnachten.
Dat doen we nu al een maand, hij blijft maandag dinsdag bij zijn collega’s slapen, dan vertrek ik woensdag en kom donderdag terug. Dus al met al zagen we elkaar niet veel.
Toen had hij vorige week vrijdag een werkfunctie waar hij naartoe moest. Het duurde niet zo lang als hij dacht dat het zou duren, dus na afloop sms’te hij me dat hij wat ging drinken met zijn collega’s op het werk.
Daarna zei hij dat hij te dronken was om naar huis te rijden, dus bracht hij de nacht door bij zijn gebruikelijke collega’s.
Ook zaterdag kwam hij niet thuis.
Ik voelde me erg eenzaam op dit punt, dus ik stuurde een berichtje naar mijn beste vriendin om wat steun te krijgen. Ze zei “als hij morgen niet thuiskomt, sms me dan en ik kom je ophalen”.
De volgende dag, zondag, kwam hij wel thuis.
Deze week was een beetje anders, hij bracht de maandagavond niet bij zijn collega’s thuis door.
Dinsdag na het werk stuurde hij me een berichtje dat hij wat later zou zijn omdat hij kerstinkopen ging doen.
Woensdag ging ik zoals gewoonlijk naar mijn vrienden, kwam donderdag terug, en die avond wisselden we kerstcadeaus uit.
Ik wist dat hij vrijdag na het werk zou vertrekken om de feestdagen met zijn familie door te brengen. Ik had iets uit zijn tas nodig, maar hij zou om 4 uur ’s ochtends naar zijn werk vertrekken, dus ik kon niet wachten, anders had ik geen kans het te pakken voordat hij wegging.
Dus ik ging en pakte het uit zijn tas.
Gelijk met wat ik zocht, vond ik ook een bonnetje. Het was voor 2 volwassen en een kind kaartjes voor een aquarium ding. Het was gedateerd op de dag van zijn werkfunctie, op het moment dat hij me vertelde dat hij in een bar zat.
In shock, stuurde ik meteen een berichtje naar mijn beste vriendin. Had hij een relatie met iemand?
Zij was er ook verbaasd over. Misschien was het niets, zei ze. Misschien was er een logische verklaring.
Na een paar berichtjes heen en weer besloot ik terug te gaan en deze keer zijn tas op de toonbank te legen.
Hij schuift altijd gewoon bonnetjes in zijn tas, dus het waren er nogal wat.
Ik vond er nog een van dezelfde dag, voor een kruidenierswinkel waar ik zag dat hij wat babygranen had gekocht.
Daarna vond ik er nog een voor dinsdag lunchtijd. De dag van zijn kerstinkopen. Hij had me een sms gestuurd om te zeggen dat hij alleen bij McDonalds ging eten.
Maar het bonnetje was voor een restaurant, weer met een kindermenu erbij.
Toen vond ik het laatste bonnetje, en dit is het moment waarop alles op zijn plaats viel, voor een kledingwinkel. Gedateerd op de dag van het werk ding. De loyaliteitsrekening die voor deze aankopen was gecrediteerd, stond vermeld als “naam beste vriendin”…
Op dit punt voel ik me ziek. Ik vertel haar wat ik heb gevonden.
En dan komt het er allemaal uit.
Het was haar (en haar baby). Het aquarium, de boodschappen, het restaurant, de kledingwinkel….
Al meer dan anderhalve maand hebben ze stiekem afgesproken.Ze zei dat ze hem had beloofd dat ze hem niet in de steek zou laten bij de breuk. En in plaats van het mij te vertellen, besloten ze te liegen en te bedriegen. Zoveel verdomde leugens.
Zij was “de collega van het werk”
Dus hij ging op maandag naar haar huis, vertrok van daaruit naar zijn werk op woensdag, en nauwelijks een paar uur later haalde ze mij op, om hem te vervangen.
Toen ik haar sms’te dat ik eenzaam was, was hij er.
Toen ze zei dat ze geen nieuws van hem had gehad. Ze hadden dagelijks contact.
Toen ze zei “als hij niet thuiskomt, zeg het me en ik haal je op”
Ze wist dat hij thuiskwam omdat hij de hele tijd bij haar was.
Ze zei dat ze de moed niet had om hem de pas af te snijden. Ze zei dat ze hoopte dat het allemaal gewoon weg zou gaan. Maar dat is weer een leugen, want het ging door. Nog maar een paar dagen geleden.
15 jaar vriendschap en ze kon het niet opbrengen mij te kiezen.
Terwijl ze de ondersteunende vriendin speelde, loog ze en smeedde een complot met hem.
Ze zei dat er niets tussen hen was gebeurd, wat ik stiekem wel wil geloven. Maar op dit punt had ze dat net zo goed wel kunnen doen.
Ik heb nog nooit zo’n pijn gevoeld. Ze was mijn enige vriendin. Ik heb haar door zoveel heen gesteund, en zij kon niet hetzelfde doen zonder aan de kant te gaan liggen.
Zij was degene naar wie ik toeging voor hulp, troost en steun, en lach, en nu heb ik niemand meer.
De hele beproeving bracht me ertoe mezelf te snijden 🙁
Ik kon het niet verdragen nog een minuut in dat huis te blijven, met hem vredig slapend in de kamer ernaast.
Dus belde ik mijn moeder en zij kwam me om 3 uur ’s nachts redden.
Ik slaagde erin een tas te vullen met wat kleren, te pakken wat ik kon, mijn hond te halen en naar buiten te gaan zonder dat hij wakker werd.
Hij wist echter dat er iets aan de hand was. Want ik had geen tijd om het bewijs van mijn snijden op te ruimen. En ik zag het licht binnen uitgaan terwijl ik op de stoep op mijn moeder zat te wachten.
Dus hier zit ik dan. Ik breng de ergste kerst ooit door bij mijn moeder. Ik en haar man praten niet met elkaar, dus het is oneindig gênant. Ik haat mijn leven op dit moment.
Ik voel me volkomen waardeloos. 10 jaar relatie en 15 jaar vriendschap en dan doen ze dit.
Dus niet alleen ben ik nog steeds aan het bijkomen van een breuk met de man met wie ik zou trouwen en oud mee zou worden, nu heb ik ook nog eens geen vrienden.
Ik ben zo verraden en gekwetst en alleen dat ik op dit moment gewoon wil ophouden met bestaan.