Tweevleugelige zilverklokjes (Halesia diptera) bloeien naar beneden, en zijn het best van onderaf te zien.
Foto door Joey Williamson, ©2008 HGIC, Clemson Extension
Carolina silverbell (Halesia tetraptera; voorheen H. carolina) en two-winged silverbell (H. diptera) zijn inheemse bomen in het oosten van de Verenigde Staten. Zilverklokjes zijn kleine tot middelgrote bladverliezende bomen die in het voorjaar (eind maart tot eind april) bloeien met witte, klokvormige bloemen die in trossen aan jaaroude takken hangen. Het geslacht Halesia wordt uitgesproken als Heylzʹ-ee-ah, en is genoemd naar Stephen Hales (1677-1761), Engels wetenschapper en auteur van het beroemde werk, Vegetable Staticks. Zilverklokjes behoren tot de plantenfamilie Styracaceae samen met sneeuwklokjes (Styrax spp.), die soortgelijke witte bloemen hebben.
Landschapsgebruik
Zilverklokjes kunnen een oogverblindend lenteweer geven naast een terras of langs de rand van een bosrand. Beide soorten hebben een gemiddelde groeisnelheid en groeien het best in de halfschaduw, omdat ze van nature onderbeplanting vormen. Carolina silverbell kan een hoogte bereiken van 30 tot 40 meter, terwijl de two-winged silverbell kleiner is met een volwassen hoogte van 20 tot 30 meter en een meer afgeronde boomvorm heeft. Beide soorten zijn winterhard in heel South Carolina en kunnen matig tegen droogte.
Tweevleugelige zilverbes (Halesia diptera) in bloei voordat de bladeren tevoorschijn komen.
Foto door Joey Williamson, ©2008 HGIC, Clemson Extension
Variëteiten
Variëteiten van beide soorten komen ook in de natuur voor. Tweevleugelig zilverklokje heeft bloemen met bloemblaadjes die ongeveer ¾-inch lang zijn, maar de variëteit H. diptera var. magniflora heeft grotere witte bloemen (tot 1⅓-inch lang) en bloeit uitbundig. Halesia tetraptera var. rosea is een variatie van de Carolina silverbell met roze-blush bloemen. Halesia tetraptera var. monticola staat bekend als bergzilverbel en heeft grotere witte bloemen dan de Carolina zilverbel. Een beschikbare cultivar van de Carolina silverbell is ‘Arnold Pink’, die ¾-inch, rose roze bloemen heeft.
Close-up van de tweevleugelige zilverbel (Halesia diptera), waarvan de bloemblaadjes alleen aan de basis met elkaar vergroeid zijn.
Foto door Joey Williamson, ©2010 HGIC, Clemson Extension
Teelt
Zilverklokjes gedijen op rijke, goed gedraineerde grond met veel organisch materiaal. De grond waar ze van nature voorkomen is zuur (pH 5,0 tot 6,0), en er is een opeenhoping van bladafval als mulch. De bladeren worden chlorotisch (geel) als de grond niet voldoende zuur is. Ze zijn redelijk droogtetolerant als ze eenmaal gevestigd zijn, maar groeien het best in matige bossen (d.w.z. bossen met een matige bodemvochtigheid) in uiterwaarden, langs rivieroevers, of op lagere hellingen van ravijnen.
Als een zilverklokje in zware kleigrond moet worden geplant, is het het beste om een groot bed te bewerken en de grond aan te vullen met organisch materiaal, zoals bladcompost of gecomposteerde pijnboomschors. Meng het organisch materiaal grondig met 20% van het volume om de beluchting en drainage van de grond te verbeteren. Bemest deze zuurminnende bomen in het voorjaar met een azalea & camelia meststof of met een zuurvormende organische meststof. Kalksteen is meestal niet nodig. Zilverklokken kunnen niet goed worden verplant, en meer succes kan worden behaald door ze in een container te planten in plaats van in een kluit.
Problemen
Zilverklokken hebben over het algemeen geen last van schadelijke insecten. Ze kunnen echter vatbaar zijn voor Phytophthora wortelrot als ze niet in goed doorlatende grond worden geplant.
Vermeerdering
Close-up van Carolina silverbell (Halesia tetraptera) bloeit met bloemblaadjes die voor ongeveer ¾ van hun lengte met elkaar vergroeid zijn.
Foto door Joey Williamson, ©2011 HGIC, Clemson Extension
Zaad dat in de herfst (oktober) wordt verzameld van de tweevleugelige of de Carolina silverbell zal meestal tot het tweede voorjaar nodig hebben om te ontkiemen. Een koude stratificatie, gevolgd door een warme, gevolgd door weer koude is nodig om de zaadrust te doorbreken als gevolg van de dikke vruchtwanden.
Zachthoutstekken die in de zomer worden genomen, wortelen met een hoog percentage voor zowel Carolina (H. tetraptera en H. t. var. rosea) als bergzilverklokjes (H. t. var. monticola), maar er is nog geen succes geboekt met het wortelen van de tweevleugelige zilverbel (H. diptera). Zoals bij de meeste houtachtige bladverliezende heesters is juni de beste maand om stekken van H. tetraptera te laten wortelen. Toch kunnen hoge bewortelingspercentages nog worden bereikt met stekken die tussen mei en augustus worden genomen. De overleving van de stekken is echter groter bij stekken die eerder beworteld zijn. Behandel zachthoutstekken met een bewortelingshormoon dat 1.000 tot 10.000 ppm IBA bevat voor 80 tot 100% beworteling. Wortel stekken onder mist of in een hoge vochtige ruimte. Stekken verpotten in potten of cellen waarin ze kunnen groeien, afharden en overwinteren om wortelverstoring tot een minimum te beperken. In het voorjaar kunnen ze worden verpot. Voorbeelden van merken bewortelingshormoon met 1.000 ppm IBA zijn Green Light Rooting Hormone, Schultz Take Root, Miracle Gro Fast Rooting Hormone, Ferti-lome Rooting Powder, en Bonide Bontone Rooting Powder.