Tekenen van burnout

Wat zijn de tekenen van burnout?

Per definitie is burnout een aandoening die wordt ervaren door werknemers en andere professionals, waarbij zij depressie-achtige symptomen ontwikkelen als gevolg van aspecten van hun rol. Burnout kan zich uiten als tekenen van fysieke, mentale en/of emotionele uitputting als gevolg van stress in verband met hun baan of werkplek.

De stressfactoren van een baan of werkplek kunnen iemands leven op verschillende manieren beïnvloeden. Er kunnen zich een aantal mogelijke fysiologische en psychologische symptomen ontwikkelen, die de algehele kwaliteit van leven aanzienlijk beïnvloeden. Veel voorkomende tekenen van burn-out op het werk zijn:

• angst
• hoofdpijn
• gebrek aan slaap
• vermoeidheid
• een steeds cynischer kijk op leven en werk

Physici en leraren behoren tot de typen werknemers die het vaakst werkgerelateerde stress ervaren, wat leidt tot de diagnose burn-out. Maar werkstress, burn-out raken en je overspoeld voelen tot het punt van gezondheidsproblemen door de eisen van je baan of werkomgeving kan elke werknemer overkomen, in elke functie en in elke fase van het beroepsleven.

De tekenen van burnout herkennen

Het herkennen van de eerste tekenen van burnout bij een collega, werknemer, baas, iemand met wie men een relatie heeft, een familielid of vriend kan moeilijk zijn, omdat de aandoening zich in de loop van weken of maanden kan ontwikkelen, naarmate hun reactie op werkgerelateerde stress evolueert.

De symptomen om op te letten kunnen voor elke persoon anders zijn. Zo kunnen twee collega’s met dezelfde functie op verschillende manieren reageren op dezelfde stressfactoren; de een kan burn-out raken en de ander niet. Het kan ook zijn dat ze allebei een burn-out krijgen, waarbij ze verschillende tekenen en symptomen vertonen uit het brede scala van mogelijke symptomen die kenmerkend kunnen zijn voor mentale en/of fysieke burn-out.

People affected by burnout from work-related stress may experience mental burnout, and present with some or all of the following psychological symptoms:

• Reduced performance and productivity
• Anxiety
• Detachment
• Feeling listless
• Low mood
• Difficulty concentrating
• Lack of creativity
• Fatigue
• Negative attitudes towards one’s coworkers or job
• Low commitment to the role
• Loss of purpose
• Absenteeism
• Quickness to anger
• Job turnover
• Cynicism
• Emotional numbness
• Frustration

Physical symptoms of burnout may include:

• Exhaustion
• Generalised aches
• Headaches
• Gastrointestinal disorders
• Hypertension
• Difficulty sleeping and/or a disrupted sleep cycle
• Increased susceptibility to colds and flu
• Muscle tension

Unsure if you, of een dierbare tekenen van burn-out ervaart? Download de Ada app, uw persoonlijke gezondheidsgids voor een gratis symptoombeoordeling.

Tekenen van burn-out, of stress?

Hoewel burn-out wordt veroorzaakt door werkgerelateerde stress, zijn de symptomen die een werknemer vertoont wanneer hij of zij burn-out is, en de tekenen dat hij of zij mogelijk burn-out raakt, anders dan de tekenen en symptomen van een werknemer die stress ervaart. Er zijn enkele belangrijke verschillen tussen de tekenen en symptomen van stress en burn-out, zoals beschreven in Harvard’s Helpguide:

Stress zorgt ervoor dat een werknemer zich te veel met zijn werkomgeving bemoeit. Omdat ze bang zijn dat hun productiviteit niet hoog genoeg is, vertonen ze symptomen als hyperactief, dringend gedrag en vallen ze misschien op tussen hun collega’s.

In tegenstelling daarmee vertoont een werknemer die zoveel werkstress heeft ervaren dat hij of zij burn-out is geraakt, symptomen als onthechting en een gebrek aan productiviteit, omdat hij of zij zich niet verbonden voelt met de werkomgeving.

De schade die stress toebrengt aan de gezondheid van een werknemer, is vooral lichamelijk; een werknemer die voortdurend stress ervaart, loopt een verhoogd risico op neurologische en lichamelijke veranderingen, doordat hij verhoogde niveaus van stresshormonen heeft, zoals cortisol en adrenaline. Symptomen van stress die een werknemer kan vertonen en ervaren zijn onder meer een verminderde geslachtsdrift, slapeloosheid en spierspanning.

Een werknemer met een burn-out heeft al weken of maanden last van deze stressniveaus, gedurende welke tijd hij steeds meer energie verliest. Het is onwaarschijnlijk dat ze nieuwe lichamelijke symptomen ervaren die verband houden met de voortdurende werkgerelateerde stressoren die hen tot een burn-out hebben gebracht, omdat de lichamelijke symptomen van burn-out die van voortdurende stress zijn. De symptomen die iemand met een burnout ervaart, zijn vooral psychologisch van aard en hebben te maken met een gevoel van lusteloosheid en ongemotiveerdheid op het werk.

In het algemeen is een burnout het gevolg van een langdurige periode van werkgerelateerde stress. Dit betekent dat zowel de lichamelijke symptomen van burnout, zoals maag- en darmstoornissen, als de psychische symptomen, zoals cynisme, zich in de loop van de tijd waarschijnlijk geleidelijk zullen opbouwen, voordat een persoon, of zijn collega’s, familie en vrienden, zich beginnen te realiseren dat ze opgebrand zijn.

Subtypen burnout

Iedere persoon ervaart burnout als uniek, en de behandeling kan een speciaal afgestemde aanpak vereisen, waarbij rekening wordt gehouden met iemands levensomstandigheden en medische en professionele geschiedenis. Onderzoekers hebben de manier waarop mensen reageren op chronische werkgerelateerde stress echter ingedeeld in drie hoofdtypen: frenetiek, te weinig uitdaging en afgemat.

Frenetieke burnout treedt op wanneer mensen zoveel energie in hun werk stoppen, vaak als gevolg van angst, dat de beloningen van de functie uiteindelijk negatief onevenredig beginnen te lijken met de inspanning die ze erin steken. Het negeren van het concept van een evenwicht tussen werk en privéleven om maximale energie in het werk te kunnen steken, komt vaak voor. Burnout treedt op wanneer iemand met een zodanige intensiteit werkt dat hij of zij uitgeput raakt.

Een burnout zonder uitdaging treedt op wanneer iemand zich gevangen voelt in een monotone en onstimulerende werkomgeving, waarin hij of zij een rol vervult die geen voldoening geeft. Dit draagt bij aan een algehele daling van hun stemming.

Worn-out burnout treedt op wanneer mensen het opgeven na een periode waarin hun werkomgeving voortdurend een bron van intense stress is, of die verwaarloosbare beloningen oplevert.

Deze verschillende soorten burnout zijn vastgesteld als opmaat voor de ontwikkeling van specifieke interventiestrategieën die kunnen worden ingezet bij het herstel van elke soort burnout.

Physici, therapeuten, leraren: tekenen van burnout in specifieke banen

Werknemers kunnen op verschillende manieren tekenen van burnout gaan vertonen, afhankelijk van de eisen die hun baan stelt en de context waarin ze opgebrand raken of beginnen op te raken. In dit hoofdstuk geven we werkspecifieke richtlijnen over hoe en waarom burnout optreedt en hoe je de specifieke tekenen van burnout kunt herkennen in een aantal van de meest voorkomende soorten werk.

Ziekenhuispersoneel waaronder verpleegkundigen en artsen: tekenen van burnout

Het ziekenhuispersoneel dat het meest met burnout te maken krijgt, is onder meer:

VerpleegkundigenPhysician assistantsPhysicians and surgeonsAdministratief personeelMedische technici

Het is niet verrassend dat werken in een ziekenhuis of kliniek sterk wordt geassocieerd met het ontwikkelen van burnout, gezien het feit dat de definitie van het woord is bedacht door een lid van het ziekenhuispersoneel. In 1974 gebruikte de psycholoog Herbert Freudenberger het woord voor het eerst om zijn eigen ervaringen op het werk te beschrijven, toen hij onbetaald vrijwilliger was in een gratis kliniek voor mensen met verslavingsproblemen.

De voortdurende stress in verband met de kliniek had tot gevolg dat Freudenberger en zijn collega’s het werken in de kliniek emotioneel en lichamelijk vermoeiend vonden en ook niet meer de moeite waard. In zijn woorden: ze raakten opgebrand.

De tekenen die deze artsen vertoonden dat ze op de lange termijn nadelige gevolgen ondervinden van werkgerelateerde stress, komen overeen met de waarschuwingssignalen van burnout die artsen en artsen die tegenwoordig burnout raken, doorgaans beschrijven. Deze omvatten:

• Vermoeidheid en/of slaapgebrek, wat te wijten kan zijn aan angst, lange en vaak onregelmatige werktijden, het onvermogen om tot rust te komen en te ontspannen na het werk, of een combinatie van deze factoren.
• Depersonalisatie; dit houdt meestal in dat alle patiënten en situaties op dezelfde manier worden behandeld, in plaats van als individuen, en dat men niet in staat is om elke persoon of taak met een frisse blik te benaderen.
• Laag moreel; medische professionals die getroffen zijn door burn-out kunnen emotionele tekenen vertonen, zoals teruggetrokken of ongelukkig lijken op het werk, of het vertrouwen verliezen in hun vaardigheden, capaciteiten en besluitvaardigheid. Ze kunnen een gevoel van vervulling missen en het gevoel hebben dat hun professionele succes onbeduidend of onvoldoende is, zelfs als ze in werkelijkheid goed presteren.-Absenteïsme; meerdere ziektedagen opnemen, lange pauzes houden, zich niet bezighouden met professionele communicatie.
• Een verhoogde neiging om fouten te maken, zoals het maken van voorschrijffouten of een slechte tijdregistratie, wat gevoelens van emotionele burn-out en laag moreel kan versterken.
• Een negatieve kijk; dit kan zich uiten als cynisme, het voelen of uiten van een gebrek aan vertrouwen in de medische wereld of het gezondheidszorgsysteem als geheel, zich geïrriteerd voelen door de eisen van patiënten of collega’s, zich richten op de negatieven, d.w.z.Dat wil zeggen verloren levens in plaats van geredde levens, prikkelbaarheid en agressie.

Therapeuten en counselors: tekenen van burn-out

Een van de belangrijkste tekenen dat een therapeut, counselor of maatschappelijk werker emotionele uitputting ervaart of opbrandt, kan een gebrek aan interesse in cliënten en hun problemen zijn, ook wel bekend als compassiemoeheid. In banen waarin men zijn werk voortdurend met empathie moet benaderen, kan compassiemoeheid een belangrijk teken van burn-out zijn.

Compassiemoeheid kan op zichzelf optreden, maar kan ook optreden als gevolg van secundaire traumatische stress (STS). STS treedt op wanneer de sensatie van het voortdurend gepresenteerd worden van gevoelig of triggerend materiaal ertoe leidt dat mensen in deze rollen een afname ervaren in het mededogen waarmee ze reageren op gevoelig materiaal. Dit kan overkomen als een verminderde interesse in, of onwil om zich bezig te houden met, cliënten en/of hun problemen.

Therapeuten en counselors zonder een effectieve zelfzorgroutine om te helpen bij het verwerken van het gevoelige materiaal dat ze tegenkomen op de werkplek, lopen meer kans dan anderen om compassiemoeheid, secundaire traumatische stress en burn-out op de werkplek te ervaren.

Naast compassiemoeheid kunnen tekenen van therapeuten of counselors die burnout raken zijn:

• Pessimisme over hun werk met cliënten en de resultaten ervan
• Cynisme over het vermogen van cliënten om problemen te overwinnen
• Het ontwikkelen van een intolerante houding ten opzichte van cliënten en collega’s
• Het gevoel steeds meer zelfkritiek te hebben over hun eigen counseling of therapeutische capaciteiten

Docenten: tekenen van burnout

Docenten ervaren een hoge mate van burnout, omdat lesgeven een baan is met meerdere elementen, die elk hun eigen emotionele en intellectuele uitdagingen met zich meebrengen.

Factoren die naar verluidt bijdragen aan een burnout onder leraren zijn onder meer de lange werktijden en de druk die zij ervaren doordat zij regelmatig worden beoordeeld. Het professionele succes van een leraar hangt niet alleen af van zijn eigen prestaties, maar ook van de academische prestaties van zijn leerlingen. Bijkomende stressfactoren zijn de noodzaak om steun te verlenen aan leerlingen met zeer uiteenlopende achtergronden en met uiteenlopende emotionele en educatieve behoeften, en vaak het ontbreken van een officieel ondersteuningssysteem voor school- of universiteitspersoneel.

Tekenen van burn-out bij leraren kunnen zijn:

• Emotionele uitputting: Dit kan zich uiten in het zoeken of nodig hebben van meer tijd om alleen te zijn dan voorheen, steeds minder geduld hebben met leerlingen en/of zich overweldigd voelen door hun educatieve of persoonlijke behoeften, minder glimlachen en lachen, onhandelbaar gedrag van leerlingen interpreteren als een persoonlijke aanval, zich hopeloos voelen over komende projecten en de resultaten daarvan, of zich gefrustreerd voelen ten opzichte van de onderwijsinstelling of jaloers zijn op de prestaties van ander personeel.
• Lichamelijke uitputting: Zich moe voelen tijdens of gedurende de schooldag, meer ziektedagen opnemen, slapeloosheid en/of hoofdpijn ontwikkelen als gevolg van angst/depressie in verband met het vooruitzicht om in de schoolomgeving te zijn.
• Mentale uitputting: Het gevoel niet in staat te zijn om zoveel te bereiken als men idealiter elke dag zou doen, het gevoel dat men creativiteit en verbeeldingskracht verliest met betrekking tot zowel het oplossen van problemen als het onderwijzen van het curriculum, het gevoel terughoudend te zijn om iets nieuws aan te pakken, en/of het gevoel te moe te zijn om sociale plannen te maken rondom het werkrooster.

Leraren hebben meer kans op een burn-out op de werkplek op scholen die niet beschikken over een goed ondersteuningssysteem om hun persoonlijke behoeften en problemen die ze in hun rol kunnen tegenkomen, aan te pakken.

Oorzaken van burn-out

Volgens de artsen die burn-out als een op zichzelf staande medische aandoening classificeren, is het belangrijkste criterium voor het stellen van de diagnose simpelweg dat de dagelijkse bezigheid van een werknemer – wat voor baan hij ook heeft – direct verband moet houden met de verslechtering van zijn geestelijke en/of lichamelijke gezondheid. Dit kan een reëel of vermeend onvermogen inhouden om met de eisen van de functie zelf om te gaan, een problematische reactie op stressfactoren in de werkomgeving, of een combinatie van beide.

Het is ook mogelijk dat burnout mensen treft die een stressfactor in hun persoonlijke leven ervaren die van invloed is op hun vermogen om hun functie uit te oefenen, zoals het doormaken van een relatiebreuk, de zorg voor een ziek familielid, of het verwerken van het verlies van een dierbaar persoon.

Mogelijke oorzaken van burn-out zijn een of meer van de volgende factoren:

Het hebben van een hoge werkdruk

Vooral in beroepen waar voortdurend kwalitatief hoogstaand werk moet worden afgeleverd, zoals advocaten, artsen, therapeuten, verpleegkundigen of docenten.

Een slechte balans tussen werk en privé

Het hebben van een goede balans tussen werk en privé is van cruciaal belang voor een goede kwaliteit van leven. Bepaalde banen, zoals die van arts of verpleger, brengen meestal lange werkdagen met zich mee, wat het plannen van sociale plannen of het maken van tijd voor recreatieve activiteiten en zelfzorg kan bemoeilijken. Dit is een van de redenen waarom dergelijke rollen worden geassocieerd met hoge niveaus van burn-out.

Wanneer een persoon burn-out raakt, wordt hij vaak getroffen door vermoeidheid en kan hij zich niet in staat voelen om tijd opzij te zetten om mentaal en emotioneel los te komen van het werk, wat zijn symptomen van burn-out kan versterken.

Omgaan met schrijnend materiaal of schrijnende situaties

Sociaal werkers, therapeuten en anderen die in nauw contact werken met mensen die stress ervaren van gevoelige of schokkende aard, lopen het risico op burnout. Dit komt meestal doordat ze emotioneel geraakt worden door elementen van de situaties en/of het gerelateerde materiaal, zoals interviews met schokkende inhoud, die ze op hun werk tegenkomen.

Het is mogelijk om secundaire traumatische stress (STS) te ontwikkelen als gevolg van een op zichzelf staande ontmoeting met schokkend materiaal, zoals een forensisch analist kan ervaren bij het onderzoeken van een bepaalde plaats delict, of als gevolg van een meer langdurige blootstelling aan schokkende inhoud, bijvoorbeeld het begeleiden van een traumaslachtoffer. Langdurige blootstelling aan triggerende inhoud kan er ook toe leiden dat de beroepsbeoefenaar vicair trauma en/of compassiemoeheid ontwikkelt, andere mogelijke oorzaken van burn-out.

Gebrek aan autonomie

Administratieve en dienstverlenende banen worden geassocieerd met lange werktijden en hard werken, maar meestal gaat het om het volgen van vaste processen, zonder mogelijkheid tot innovatie van de kant van de persoon die de rol vervult. In omgevingen waar dit voor de meeste werknemers het geval is, is het moreel over het algemeen laag. Dit komt doordat het werken binnen een gestructureerd systeem waarover men geen controle heeft, om taken uit te voeren die niet van dag tot dag verschillen, eentonig kan worden. Dit soort banen wordt vaak geassocieerd met een gebrek aan motivatie en gevoelens van verveling en/of frustratie.

Het gevoel dat iemands werk of bedrijfstak zinloos is

Het gevoel dat de taken die men op het werk uitvoert niet het gewenste effect hebben, kan ertoe leiden dat iemand een burnout ontwikkelt, vooral als dit gedurende een langere periode gebeurt. Geen waardering krijgen voor je prestaties, genegeerd worden, voortdurende onderbrekingen gedurende de werkdag of je werk niet in projecten opgenomen krijgen in plaats van het weg te gooien, kunnen allemaal factoren zijn die een gevoel van zinloosheid opwekken en uiteindelijk burnout veroorzaken.

Niet voldoende beloond worden

Het is algemeen aanvaard dat iemands baan in sommige hoedanigheden meer belonend is dan in andere. Bijvoorbeeld:

• Een accountant vindt zijn rol misschien niet emotioneel lonend, maar verwacht wel een goede financiële vergoeding voor zijn inspanningen.
• Een leraar, onderzoeker of postdoctoraal student accepteert vaak dat hij geen noemenswaardige financiële winst zal behalen, maar als ruil daarvoor verwacht hij dat zijn werk intellectueel stimulerend en emotioneel lonend is.

Het gevoel dat het werk onvoldoende belonend is, in welke hoedanigheid dan ook, kan een belangrijke oorzaak zijn van burnout.

Werken in een niet-ondersteunende omgeving

Het gaat hier om elke vorm van professionele omgeving waarin iemand zich persoonlijk ongelukkig voelt of niet in staat is effectief te werken, of beide. Het kan gaan om:

• Een onproductieve of negatieve interpersoonlijke dynamiek met zijn collega’s
• De druk voelen van het werken in een snelle omgeving zonder een cultuur van zorg voor elkaar, zoals een financiële handelsvloer
• Proberen zijn rol te vervullen in een ongeschikte of ongestructureerde omgeving waar geen protocollen zijn om te volgen wanneer men problemen ondervindt en/of begeleiding nodig heeft

Ervaart van oneerlijkheid of discriminatie

Negatieve emoties en de verhoogde stress die gepaard gaat met oneerlijk behandeld worden door collega’s en/of discriminatie ervaren zijn beide direct gekoppeld aan burnout in veel studies.

Deelt niet de waarden van zijn werkplek of collega’s

De meeste mensen brengen het grootste deel van hun tijd op het werk door. Als iemand andere waarden heeft dan zijn collega’s, ook al is er geen sprake van discriminatie, kan dat leiden tot vervreemding, wat stress en burn-out kan veroorzaken.

Diagnose

Er zijn veel verschillende tests beschikbaar voor artsen die willen vaststellen of iemand aan burn-out lijdt. Er worden voortdurend beroepsspecifieke scoringssystemen ontwikkeld. Zo is er onlangs een op gedoe gebaseerde diagnostische vragenlijst uitgeprobeerd, die speciaal is ontworpen om burnout op te sporen die voortkomt uit de werkgerelateerde stress die callcentermedewerkers ervaren.

De tests die het meest worden gebruikt om burnout te diagnosticeren en symptomen van ontevredenheid over het werk op te sporen, zijn de Maslach Burnout Inventory (MBI), de Job Diagnostic Scale (JDS) en de Utrecht Work Engagement Scale (UWES).

Maslach Burnout Inventory (MBI)

Een van de meest gebruikte en beproefde tests om burnout bij een individu te definiëren is het scoringssysteem van de Maslach Burnout Inventory (MBI).

De MBI-enquêtes bestaan uit drie algemene scoreschalen:

• Emotionele uitputting: Meet het gevoel acuut emotioneel geraakt te zijn en geen energie meer te hebben door de stress in verband met het werk en/of de werkomgeving.
• Depersonalisatie: Meet de mate waarin men is opgehouden zich in te leven in zijn klanten, cliënten, of de mensen die men onder zijn hoede heeft.
• Persoonlijke verwezenlijking: Meet de mate waarin men zich zeker voelt in het uitvoeren van zijn rol, de waargenomen productiviteit en de mate van werktevredenheid.

De MBI is aangepast om burnout te beoordelen zoals die voorkomt in een verscheidenheid van verschillende industrieën.

Beschikbare versies van de MBI-enquête zijn:

• MBI-Human Services Survey (MBI-HSS): Deze vragenlijst is ontworpen om burn-out vast te stellen bij mensen die werken in beroepen waarbij zorg, hulp of begeleiding aan anderen wordt verleend, zoals artsen, verpleegkundigen, maatschappelijk werkers, therapeuten, counselors, politie, geestelijken en straathoekwerkers. Een specifieke versie van de MBI-HSS is aangepast voor medisch personeel (MBI-HSS MP).
• MBI-Educators Survey (MBI-ES): Deze versie van de MBI is geschikt voor iedereen die werkzaam is in een onderwijsinstelling, zoals administrateurs, schoolhoofden, leerkrachten en vrijwilligers.
• MBI-Algemene Enquête (MBI-GS): Als men werkt in een beroep dat niet gerelateerd is aan de menselijke dienstverlening of het onderwijs, is de MBI-GS de meest geschikte versie van de MBI om burn-out vast te stellen. De MBI-GS wordt aangeboden aan personen die werken in beroepen zoals productie, management, klantenservice of de bouw. Een specifieke versie van de MBI-GS is aangepast voor volwassen studenten aan hogescholen en universiteiten (MBI-GS-S).

De MBI-GS meet verschillende criteria voor burnout in de gespecialiseerde onderzoeken, waarbij iemands uitputting, cynisme (onverschilligheid of frustratie ten opzichte van het werk) en professionele werkzaamheid (een inschatting van de waarschijnlijkheid dat men in staat zal blijven om zijn rol uit te voeren) worden beoordeeld.

Job Diagnostic Scale (JDS)

In plaats van de werkbeleving van een persoon te evalueren, wordt de Job Diagnostic Scale (JDS) gebruikt om de rol zelf te onderzoeken, waarbij de waarschijnlijkheid wordt bepaald dat een bepaalde baan burnout bij de werknemer zal veroorzaken. De JDS kijkt zowel naar de taken die bij een functie horen als naar de algemene werkomgeving om het motivatiepotentieel van de functie te bepalen.

Utrecht Work Engagement Scale (UWES)

Work engagement – het identificeren van en het gevoel hebben dat je veel energie in je werk steekt – wordt gezien als het tegenovergestelde van het ervaren van burnout. Iemand met een lage score op de Utrecht Work Engagement Scale (UWES) loopt daarom een hoog risico op een burnout.

Het scoresysteem evalueert zowel iemands persoonlijke hulpbronnen, zoals eigenwaarde, geloof in eigen kunnen en optimisme, als aspecten van de werkomgeving (zoals het geven van feedback op prestaties en coaching door de leidinggevende, en de mate waarin de organisatie haar werknemers het gevoel geeft dat ze gewaardeerd worden en autonoom kunnen werken).

Behandeling

Er is geen vast behandeltraject voor burnout. Veel mensen vinden het nuttig om hun werkplek tijdelijk of definitief te verlaten. Anderen vinden het echter mogelijk om – door proactieve besluitvorming en/of therapeutische ondersteuning – hun werkomgeving en hun houding daartegenover zodanig te veranderen dat de factoren die burnout veroorzaken worden weggenomen of verminderd.

Tekenen van burnout FAQs

Vraag: Wat zijn de tekenen van herstel van burnout?
A: Als iemand nieuwe copingstrategieën heeft ontwikkeld om ervoor te zorgen dat zijn werk geen invloed heeft op zijn kwaliteit van leven, zal hij zijn baan met minder tegenzin of angst kunnen benaderen. Hij kan zich op de werkplek gelukkiger en meer ontspannen gaan gedragen en/of meer openstaan voor ideeën of bereid zijn nieuwe projecten op zich te nemen. Door samen met een therapeut of arts een plan op te stellen voor het herstel van een burnout, kan iemand de symptomen van fysieke, mentale en emotionele uitputting overwinnen en een positievere houding ontwikkelen ten opzichte van zijn baan, werkplek en/of bedrijfstak.

Q: Wat zijn de tekenen van een burnout bij een verzorger?
A: Ook al is het zijn van verzorger een onbetaalde, vrijwillige functie, het kan toch gevoelens van burnout geven, vanwege het emotioneel en fysiek uitputtende karakter ervan. In een huwelijk of wanneer je voor een ouder of kind zorgt, kan het onmogelijk zijn om de eisen van het zorgen te scheiden van je gevoelens van liefde voor degenen die je onder je hoede hebt. Dit kan leiden tot schuldgevoelens als de toestand van de verzorgde persoon of personen niet verbetert zoals verwacht, en/of tegenzin om vrij te nemen van de zorg voor recreatieve activiteiten of zelfzorg.

De burnout bij verzorgers die hierdoor ontstaat, kan zich uiten in gevoelens van hopeloosheid, depressie, prikkelbaarheid, bijvoorbeeld overreageren op kleine problemen, een laag humeur, verlies van interesse in activiteiten die de verzorger voorheen leuk vond, en, in sommige gevallen, compassiemoeheid.

Als u mantelzorger bent en denkt dat u mogelijk burnout ervaart, download dan de (Ada app](https://app.adjust.com/e8ex7r4?redirect_macos=https%3A%2F%2Fapps.apple.com%2Fapp%2Fid1099986434%3Fl%3Den) om te beginnen met uw gezondheidsbeoordeling.

Vraag: Erkennen alle artsen burnout als een psychologische aandoening?
A: Burnout is door de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) erkend als een mogelijk psychosociaal gevaar van werk; met name werk in een omgeving met hoge stress. Sommige artsen en onderzoekers betwisten echter het idee dat de tekenen van burn-out door werkgerelateerde stress uniek genoeg zijn om het als een volwaardige medische aandoening op zich te beschouwen, met als argument dat het slechts een subtype van depressie is. Zie deze bron voor meer informatie over de tekenen van depressie.

1. “Burn-Out bij het personeel.” Journal of Social Issues. Januari 1974. Geraadpleegd: 10 oktober 2017.

2. “Health Impact of The Psychosocial Hazards of Work: An Overview.” Wereldgezondheidsorganisatie. 2010. Geraadpleegd: 10 oktober 2017.

3. “SGEM#178: Mindfulness – Het is niet beter om te burn-outen dan om te roesten.” The Skeptics’ Guide to EM. 12 mei 2017. Geraadpleegd: 10 oktober 2017.

4. “Psychologische stress en burn-out bij geneeskundestudenten: een vijfjarige prospectieve longitudinale studie.” Journal of the Royal Society of Medicine. Mei 1998. Geraadpleegd: 10 oktober 2017.

5. “Correlatie tussen het burn-outsyndroom op de werkplek en op het werk bij verpleegkundigen.” Advanced Biomedical Research. 24 januari 2014. Geraadpleegd: 10 oktober 2017.

6. “Symptomen van beroepsmatige burn-out: A review of the empirical evidence.” APA PsycNET. American Psychological Association. 1998. Geraadpleegd: 10 oktober 2017.

7. “Chronische burn-out op het werk en dagelijks functioneren: Een theoretische analyse.” Burnout Onderzoek. December 2014. Geraadpleegd: 10 oktober 2017.

8. “Battling the Physical Symptoms of Stress.” Harvard Business Review. 23 juni 2016. Geraadpleegd: 10 oktober 2017.

9. “Burn-out preventie en behandeling.” Helpgids. Februari 2018. Geraadpleegd: 02 mei 2018.

10. “Stress op de werkplek.” Helpguide. Februari 2018. Geraadpleegd: 02 mei 2018.

11. “Een nieuwe definitie van het burn-outsyndroom op basis van het voorstel van Farber.” Journal of Occupational Medicine and Toxicology. 30 november 2009. Geraadpleegd: 10 oktober 2017.

12. “Stress en burn-out bij chirurgen: Understanding and Managing the Syndrome and Avoiding the Adverse Consequences.” Archives of Surgery. 2009. Geraadpleegd: 31 July 2018.

13. “Job stress and burnout in hospital employees: comparisons of different medical professions in a regional hospital in Taiwan.” BMJ Open. 2014. Geraadpleegd: 31 July 2018.

14. “Recognising the key signs of GP stress and burnout.” Pulse. 13 May 2013. Accessed: 31 July 2014.

15. “Occupational burnout.” Patient. 20 January 2015. Accessed: 31 July 2018.

16. “Compassion Fatigue (CF) Secondary Traumatic Stress (STS) Concerning High Risk/High Need Participants.” NADCP Conference. 2017. Accessed: 31 July 2018.

17. “Mindfulness practices affect teacher wellbeing.” Wellness Works for Educators. Accessed: 31 July 2018.

18. https://www.britishcouncil.org/voices-magazine/how-can-teachers-avoid-burnout

19. “Vicarious traumatization: A framework for understanding the psychological effects of working with victims.” The Journal of Traumatic Stress. January 1990. Accessed: 10 oktober 2017.

20. “The Prevalence of Job Stress and its Relationship with Burnout Syndrome among the Academic Members of Lorestan University of Medical Sciences.” 5 maart 2015. Accessed: 10 oktober 2017.

21. “Een hulpbron voor actie tegen discriminatie: How Burnout and Work-Family Balance Form Obstacles to Action.” Journal of Community and Applied Social Psychology. 11 maart 2015. Accessed: 10 oktober 2017.

22. “Rassendiscriminatie, etniciteit en werkstress.” 1 januari 2007. Accessed: 10 oktober 2017.

23. “De ontwikkeling van een op gedoe gebaseerde diagnostische schaal voor het voorspellen van burn-out in callcenters : origineel onderzoek.” SA Journal of Human Resource Management. Januari 2009. Accessed: 10 oktober 2017.

24. “Maslach Burnout Inventory (MBI).” StatistiekOplossingen: Vooruitgang Door Duidelijkheid. 2017. Accessed: 10 oktober 2017.

25. “Maslach Burnout Inventory.” Mind Garden. Accessed: 10 October 2017.

26. “Ontwikkeling van de Diagnostic Job Survey.” Journal of Applied Psychology. 1975. Accessed: 10 October 2017.

27. “UWES: Utrecht Work Engagement Scale: A Preliminary Manual.” Wilmar Schaufeli. December 2004. Accessed: 10 October 2017.

28. “Work engagement: An emerging concept in occupational health psychology.” Journal of Work and Stress. 17 September 2008. Accessed: 10 October 2017.

29. “Caregiver stress and burnout.” Helpguide. July 2018. Accessed: 31 July 2018.