The Lonely Island

Oprichting en beginjaren (1990-2004)Edit

The Lonely Island werd in het begin van de jaren negentig gevormd op Willard Junior High School in Berkeley, Californië. Schaffer en Taccone ontmoetten elkaar voor het eerst in de zevende klas Spaans, en de groep breidde zich later uit met Samberg, een jaar achter de twee. Het trio behoorde tot een grote groep vrienden die geïnteresseerd waren in skateboarden. Elk van hen had plannen om na hun afstuderen aan de Berkeley High School de kunst in te gaan, maar ze gingen uit elkaar en gingen naar verschillende hogescholen. Taccone ging naar de University of California, Los Angeles om theater te studeren, terwijl Schaffer en Samberg beiden naar de University of California, Santa Cruz gingen als filmstudenten. Samberg stapte later over naar de Tisch School of the Arts van de New York University in zijn tweede jaar, waar de drie in die periode via de telefoon met elkaar communiceerden. Na de universiteit kwam het trio in Berkeley bijeen om over hun toekomst te beslissen. Hun twee opties – of in Berkeley blijven en korte films gaan maken of naar Los Angeles verhuizen, “echte banen krijgen” en uiteindelijk films gaan maken – eindigden in een compromis.

In september 2000 verhuisden ze naar Los Angeles en maakten hun website, waarop korte films te zien zouden zijn. Ze noemden zichzelf The Lonely Island, naar het “bescheiden, low-rent” appartement dat ze deelden met huisgenoten Chester Tam en Matt Bettinelli-Olpin. Hun kamergenoot was muzikant, en hun late avonden samen leidden vaak tot het maken van komische rapnummers, die ze online begonnen te uploaden. Hun video’s werden geproduceerd met geleende apparatuur en gemonteerd op een enkele PowerMac, en werden voor het eerst geüpload naar websites als iFilm en Heavy.com, en hun eerste “fake rap” nummer, “Ka-Blamo!”, werd geüpload in september 2001. Ze gaven hun werk vrij onder Creative Commons-licenties, waardoor iedereen hun inhoud kon verspreiden (zoals blogs en peer-to-peer-netwerken), wat misschien leidde tot een groter publiek. In december 2001 produceerden ze een pilot voor een televisieserie getiteld The Lonely Island; in de eerste aflevering, “White Power!”, raakten de drie verslaafd aan tandenbleekmiddelen. De video leverde het trio agenten op, en was opmerkelijk vanwege een scène waarin ze een oudere vrouw overvallen. Tijdens de opnames stopte acteur Kiefer Sutherland, die niet doorhad dat het om een video ging, en probeerde tussenbeide te komen. Hun agenten vroegen hen hun shorts om te zetten naar VHS-band, omdat ze toen nog geen snel internet hadden.

Het trio kon geen fulltime baan krijgen en nam tijdelijke baantjes aan; één seizoen werkten ze tijdens de feestdagen bij Fox Television, waar ze linten om metalen sneeuwvlokken knoopten die de studio aan hun werknemers cadeau deed. Uiteindelijk werkte Schaffer als assistent bij een bedrijf dat filmposters maakte, terwijl Taccone en Samberg productieassistenten werden bij Spin City. In 2003 produceerden ze een tweede pilot voor een Lonely Island-serie; de film ging in première op de Comedy Central Stage in Los Angeles, de proeftuin van het kabelnetwerk voor nieuw talent. Het netwerk kocht de serie, maar verdere scripts gingen niet door. Ze raakten betrokken bij Super Midnight Movie Club, een club gehost door scenarioschrijvers Dan Harmon en Rob Schrab, die zich ontwikkelde tot Channel 101, een non-profit maandelijks korte film festival. Hun eerste inzending, Ignition TV Buzz Countdown, werd teruggestemd na de première, maar eindigde na twee afleveringen. Hun tweede Channel 101 serie, The ‘Bu, is een parodie op Fox’s The O.C., en was enorm succesvol bij de vertoningen, en liep acht afleveringen. Het was van cruciaal belang voor hun vroege successen en bewees televisie-executives hun populariteit bij smaakmakers en een jonger publiek. Sambergs voormalige producer bij Spin City gaf de demo-reel van het trio door aan United Talent Agency, wat hen naar hun eerste grote televisiedeal zou leiden.

Mainstream succes bij Saturday Night Live (2005-08)Edit

Vroege sketches en “Lazy Sunday “Edit

Na hun succes met The ‘Bu, verzekerden de Lonely Island zich van een pitch meeting met Fox’s toenmalige president Gail Berman. Daar liet het trio executives de video voor “Just 2 Guyz” zien, die een positieve ontvangst kreeg. Na hun deal met Fox, produceerden ze een pilot getiteld Awesometown, die het netwerk passeerde. MTV en Comedy Central wilden de serie ook niet. Als gevolg daarvan begonnen ze zich af te vragen of hun materiaal wel humoristisch genoeg was voor een breed publiek. Ze brachten vervolgens twee versies van de pilot uit op hun website, de door Fox bewerkte versie en een “director’s cut”. Hun toenemende bekendheid binnen de komediekringen van Los Angeles leidde tot een schrijfopdracht bij de MTV Movie Awards van 2005, die werden gepresenteerd door voormalig Saturday Night Live-speler Jimmy Fallon. Zijn lof, naast mond-tot-mondreclame voor anderen bij SNL, onder wie Tina Fey en bedenker Lorne Michaels, leidde ertoe dat het trio medio 2005 auditie deed voor de serie. Voor zijn auditie deed Samberg zich voor als een jogger uit de jaren ’80 en gaf hij commentaar op de recessie. SNL nam het trio eind augustus aan, met Taccone en Schaffer als schrijvers en Samberg als hoofdrolspeler. Samberg was de tweede nieuwe toevoeging aan de cast dat seizoen, naast Second City alumnus Bill Hader. Hun debuutaflevering ging in première op 1 oktober 2005.

Schaffer en Taccone zaten al bijna drie maanden in de schrijfstaf, maar tot dan toe hadden ze slechts twee live sketches die het generale repetitieproces hadden overleefd en daadwerkelijk de uitzending hadden gehaald. Met Thanksgiving werd het duo ongeduldig en besloot een parodie te maken op “The Whisper Song” van de Ying Yang Twins als “The Bing Bong Brothers” (het liedje bestaat voornamelijk uit een gefluisterd refrein, “You will like our penises”). De video werd een virale sensatie en werd opgepikt door G4’s Attack of the Show. Aangemoedigd door de respons, zou het trio die methode verwerken in hun volgende werk voor SNL. Hun volgende sketch voor SNL, “Lettuce Heads”, bestaat uit Samberg en Will Forte die een serieuze discussie voeren terwijl ze met tussenpozen kroppen sla eten. Bij het maken van de korte, besloten ze om het pitching proces te omzeilen, omdat ze zo nieuw waren in de show dat het zou zijn afgedaan als te duur. Hun tweede video werd afgewezen omdat die te vergelijkbaar werd geacht.

In december schreef en nam het trio, samen met speler Chris Parnell, “Lazy Sunday” op, een kort rapnummer. Samberg en Parnell nemen de brutale persoonlijkheid van hardcore rappers aan; het lied volgt hun zoektocht om hun “ultieme doel” te bereiken, namelijk het bijwonen van een matinee van de fantasy-film The Chronicles of Narnia: The Lion, the Witch and the Wardrobe. Het werd opgenomen op een laptop in hun kantoor bij SNL, en werd de volgende dag opgenomen in Manhattan. In de momenten die voorafgingen aan de live uitvoering en uitzending van de show, vernam het team van Michaels dat “Lazy Sunday” zou worden getoond in de show van die avond. De drie comedians maakten zich grote zorgen over hoe de video zou worden ontvangen door het studiopubliek.

“Lazy Sunday” werd uitgezonden op 17 december 2005, toen de comedy troupe nog weinig bekend was bij zelfs de meest toegewijde fans van Saturday Night Live. De volgende ochtend stond het al online over het hele land. Schaffer en Taccone werden ook gecontacteerd door vrienden die het nummer hoorden spelen op radiozenders en in bars. “Lazy Sunday” vormde de inspiratie voor een lijn T-shirts, die in de weken na de release tijdens de eerste hausse van populariteit op de markt werden gebracht. Het was een van de eerste virale YouTube-video’s en vergrootte de herkenbaarheid van het trio, vooral die van Samberg, bijna in één klap. Hun succes, aldus New York, “dwong NBC het iPod-tijdperk in”; het filmpje was na de uitzending aanvankelijk verkrijgbaar via de iTunes Music Store, gratis gemaakt voor abonnees. Na zijn sterrendom in SNL werd Samberg een beroemdheid, die in roddelbladen aan bod kwam. Hun profiel in The New York Times leidde tot een platencontract en een eigen afdeling bij het programma: SNL Digital Shorts, die de groep met volledige autonomie controleerde. In maart 2006 produceerde het trio hun tweede virale hit, “Natalie’s Rap”. In de sketch doet actrice Natalie Portman zich voor als een gangsta rap ster, waarbij ze haar keurige, op Harvard opgeleide imago afzet tegen profane en schokkende teksten. Portman was die week de presentatrice van het programma, en kwam naar de drie toe nadat ze “Lazy Sunday” had gezien.

De opkomst van de drie werd benadrukt door een combinatie van “nieuwe” en “oude” media, waarbij Schaffer later opmerkte:

We hadden twee dingen tegelijk. Ten eerste hadden we een nationale tv-show die onze video uitzond, maar we hadden ook dat technologische moment waarop iedereen de video kon streamen, zodat hij online een tweede leven kon krijgen. Het was niet alleen voor early adopters of college kids met snelle verbindingen. Nu was het voor, zoals, mijn moeder.

Verder werk: “Dick in a Box” en Hot RodEdit

Veel van hun werk voor Saturday Night Live ging verder in op muziek. Hun kantoor – door Taccone omschreven als “de smerigste studentenkamer waar je ooit bent geweest” – diende ook als opnamestudio en montagehal. In de daaropvolgende jaren namen verschillende artiesten hun zangpartijen voor de Lonely Island-nummers op met een 500 dollar kostende microfoon in het kantoor (dat niet was uitgerust met geluidsisolatie). De liedjes werden opgenomen zonder professionele geluidstechnici en elke video werd bewerkt door Taccone, Schaffer en Samberg.

Creator Lorne Michaels was vaak in de war door de worpen van het trio. Zijn houding ten opzichte van hun werk komt naar voren in de Digital Shorts-serie “Laser Cats”, die bestond uit Samberg en Hader die als wapens katten lieten rondlopen die lasers uit hun mond schieten. In elke sketch verschijnt Michaels aan het eind, waarbij hij de visuele kwaliteit en de domheid van het concept afkeurt. Daarom besloot hij hun pitches niet langer te accepteren en ze onafhankelijk te laten zijn van het programma, door ze zelf te produceren en in te leveren.

In de zomer van 2006 filmden de Lonely Island hun eerste speelfilm, Hot Rod, in Vancouver. De film gaat over Rod Kimble (Samberg), een Evel Knievel-achtige waaghals die ervan droomt om op een brommer 15 schoolbussen om te springen. De rol was oorspronkelijk bedacht voor Will Ferrell voordat Samberg tekende. Vervolgens herschreef het trio een groot deel van het originele script om aan hun normen te voldoen: “Wat een andere manier is om te zeggen, maak het gewoon dommer,” zei Schaffer. De film werd in augustus 2007 uitgebracht met matige kritieken en een lauwe kassareactie. Desondanks heeft de film in de afgelopen jaren een cult-volger gekregen; in 2012 schreef The A.V. Club dat de film zich onderscheidde van andere door Lorne Michaels geproduceerde komedies: “Ze zijn misschien net zo slecht ontvangen, maar hun ritmes zijn onvoorspelbaar en spannend, tot leven geschokt door momenten van anti-komedie en maffe deconstructie. Hardcore comedy devotees pikken ze op als een hondenfluitje.”

Het volgende grote virale succes van The Lonely Island kwam in december 2006, toen ze samenwerkten met zanger Justin Timberlake voor de Digital Short “Dick in a Box”, waarin Samberg en Timberlake te zien zijn als R&B-kropende balladeers die hun genitaliën als kerstcadeaus verpakken. Taccone kwam met de “dick in a box” premisse nadat Michaels aan Samberg vroeg om een sketch te schrijven waarin Timberlake’s stem tot zijn recht zou komen. Timberlake herinnerde zich dat de muzikanten “hysterisch lachten” tijdens de productie, en dat het “delirium van geen slaap” bijdroeg tot de humor van het liedje. De online versie van de korte – die, net als zijn voorgangers, miljoenen views trok op YouTube – was ongecensureerd, wat controverse veroorzaakte. “Saturday Night Live lijkt de eerste komedie op een televisiestation te zijn geworden die het web gebruikt om de nieuwsgierige blikken te omzeilen van zowel de interne censuur als die van de Federal Communications Commission, wiens jurisdictie over Saturday Night Live eindigt aan de grens van het web”, aldus Jaques Steinberg van The New York Times. Het nummer won een Creative Arts Emmy voor Outstanding Original Music and Lyrics.

Muziek-, televisie- en filmcarrières (2009-heden)Edit

Incredibad en verder viraal succesEdit

In de zomer van 2008 huurde het trio een huis in Los Angeles en begonnen ze in drie maanden tijd hun debuut studioalbum Incredibad (2009) op te nemen. Het album is samengesteld uit nieuwe nummers en reeds bestaande nummers gedebuteerd en opgenomen voor SNL. Veel nummers opgenomen voor het album zouden later in première gaan als Digital Shorts in het volgende seizoen van SNL. In tegenstelling tot hun werk voor SNL, ging de groep door elk nummer in detail, en nam hun tijd om het album te maken. Voor de eerste keer gebruikte de groep professionele mixing en mastering, wat leidde tot een verbeterde geluidskwaliteit van de opnames. Het eerste nummer dat ze maakten voor de plaat “Jizz in My Pants”, was de lead single en debuteerde als een SNL Digital Short in december 2008. Het kreeg miljoenen views, en was hun eerste single die platina werd door de Recording Industry Association of America.

Incredibad werd uitgebracht een dubbele CD/DVD set in februari 2009. Hun volgende belangrijke virale succes was “I’m on a Boat”, een samenwerking met T-Pain die hip-hop excessen spoofs. Het trio had T-Pain ontmoet toen hij een jaar eerder te gast was bij SNL, die bevestigde dat hij een fan was van Hot Rod. “I’m on a Boat” was een groter succes dan zijn voorganger, het werd dubbel platina en verdiende een nominatie voor Beste Rap/Zang Samenwerking bij de 52ste Grammy Awards. Hoewel het geen officiële single was, werd “Like a Boss”, gebaseerd op digitale downloads, goud gecertificeerd. De plaat werd in 2009 bijna 250.000 keer verkocht, waarmee het het achtste best verkochte hiphopalbum van het jaar werd.

Taccone stopte in 2010 met SNL, maar keerde desondanks terug voor de volgende seizoenen om Digital Shorts te produceren die verband hielden met hun muzikale werk.

Turtleneck & Chain en videosEdit

De groep keerde terug naar Los Angeles, huurde hetzelfde huis en richtte een geïmproviseerde studio in om Turtleneck & Chain (2011) op te nemen, hun opvolger van Incredibad. Op 29 januari 2011 debuteerde de groep “The Creep” met Nicki Minaj en een cameo van filmmaker John Waters, op SNL en YouTube. Op 15 maart 2011 meldde Direct Current Music dat het album Turtleneck & Chain zou heten en zou worden uitgebracht op 10 mei 2011. Op 1 april 2011 waren The Lonely Island te gast bij Late Night met Jimmy Fallon, waar ze de première gaven van het nummer “We’re Back!”, evenals de nieuwe album cover. Op 19 april 2011 bracht de groep “Motherlover” met Justin Timberlake uit als de vierde single van het album. Dit nummer was voor het laatst te horen in seizoen 34 van SNL.

De groep hield een inzamelingsactie om hun nieuwe album te promoten op 16 april 2011. Dit evenement was bij Amoeba Music in Berkeley, Californië. Er waren slechts 250 tickets beschikbaar, en de enige manier om een ticket te bemachtigen was door hun album vooraf te bestellen. Ze hielden een Q&A sessie en een signeersessie. Kort daarna werd “Motherlover” uitgebracht op iTunes. Op 7 mei brachten ze een nieuw nummer uit, “Jack Sparrow”, waarop Michael Bolton hartstochtelijk zingt over de Pirates of the Caribbean-filmreeks. Turtleneck & Chain werd zowel Emmy als Grammy genomineerd (voor Best Comedy Album).

Kort na de release van het album, presenteerde de groep een nieuw nummer, “3-Way (The Golden Rule)”, met Timberlake en Lady Gaga, tijdens de seizoensfinale van SNL. Timberlake en Gaga waren te gast in de show, en het nummer benadert opnieuw het terrein dat werd verkend in “Dick in a Box” en “Motherlover”. Net als hun eerdere werk, werd het opgenomen en gedraaid in de week voorafgaand aan de uitzending. Aan het einde van het seizoen 2011-2012 van SNL, Samberg’s laatste seizoen in de cast, werd een vervolg op “Lazy Sunday” uitgebracht, ook met Chris Parnell.

Taccone en Samberg vertrokken aan het einde van het seizoen 2011-12 van het programma. Tegen die tijd begon elk lid van de groep steeds meer vrij te nemen van SNL: Taccone voor televisiewerk, Schaffer voor regie-inspanningen (The Watch), en Samberg met toonaangevende filmrollen. Het trio vond het steeds moeilijker om samen te komen en te werken, omdat ze allemaal in verschillende steden woonden. In een interview met Splitsider het jaar daarop, zeiden ze dat verschillende verantwoordelijkheden en werk op andere gebieden hun werk als eenheid versterkten: “Ik denk dat als we dit gewoon de hele tijd deden, dan zouden we misschien in de problemen komen, maar weggaan en andere dingen doen herinnert ons eraan dat het leuker is om met je vrienden te werken,” zei Schaffer.

The Wack AlbumEdit

Ondanks deze obstakels hergroepeerde het trio zich eind 2012 om te beginnen met het opnemen van hun derde album voor Republic Records, dat ze The Wack Album noemden (een hommage aan minimalistische titels zoals The White Album). In plaats van hetzelfde huis in Encino te huren, namen ze het album op in het nabijgelegen Los Feliz, in een huis uitgerust met een professionele opname-eenheid. Taccone en Samberg woonden opnieuw samen; Schaffer, nu met een gezin, reed gewoon elke dag om op te nemen en te schrijven. Voor de productie van het album legden ze de uitgangspunten voor de nummers vast lang voordat ze beats ontvingen voor elk nummer, die werden verzameld bij zowel high-level als low-level producers. In sommige gevallen maakte het trio de beats zelf.

De leadsingle van het album, “YOLO” met Adam Levine en Kendrick Lamar, ging in januari 2013 in première op SNL. Het nummer is een parodie op de zin “je leeft maar één keer” en een cultuur waarin voorzichtigheid en verantwoordelijkheid ontbreken. Het was hun eerste terugkeer naar SNL sinds hun respectievelijke vertrek; als zodanig werd de video medegefinancierd door het programma. Om het album te promoten, bracht het trio elke woensdag muziekvideo’s uit voor elk nummer (“Wack Wednesdays”) in de aanloop naar de release. De geproduceerde videoclips zijn onder andere “Diaper Money” (een trap song over volwassenheid, ouder worden en de naderende dood), “Semicolon” (dat de populariteit van hashtag rap spoofed), en “Go Kindergarten”. “Spring Break Anthem’ zet rauw en onverantwoordelijk voorjaarsvakantiegedrag tegenover beschrijvingen van het homohuwelijk. “We wilden laten zien hoe belachelijk het is dat voorjaarsvakantiegedrag als normaal wordt beschouwd en dat het homohuwelijk krankzinnig is, terwijl het eigenlijk het tegenovergestelde is,” zei Schaffer. De groep wilde een volledige tournee achter het album opzetten, maar andere mogelijkheden (Sambergs comedyserie Brooklyn Nine-Nine was op dat moment net als serie besteld door Fox) bemoeilijkten dat.

“Everything is Awesome”, Popstar: Never Stop Never Stopping, en Palm SpringsEdit

In het begin van 2014, werkte de groep samen aan het schrijven van “Everything Is Awesome,” een nummer dat te zien is in The Lego Movie, met Shawn Patterson, Joshua Bartholomew, en Lisa Harriton. Het nummer, uitgevoerd door Tegan and Sara, is ook te horen in The Lonely Island. Het werd genomineerd voor de Academy Award voor Best Original Song tijdens de 87e Academy Awards.

In 2014 tekende de troupe een deal met Fox om seriële komedie programmering te ontwikkelen voor digitale platforms en werden ze opgenomen in New Media Rockstars Top 100 YouTube Channels, gerangschikt op #70. Later dat jaar verwierf Universal Studios een pitch van het trio voor een tweede speelfilm, die werd gecoproduceerd door Judd Apatow. Schaffer en Taccone regisseerden samen de film, Popstar: Never Stop Never Stopping, die op 3 juni 2016 werd uitgebracht samen met een bijbehorend soundtrackalbum. Het trio promootte de film door een Digital Short uit te zenden voor de track “Finest Girl (Bin Laden Song)” tijdens de Saturday Night Live seizoen 41 finale.

De dag na de 90e Academy Awards ging de groep in première met een nummer op YouTube getiteld “Why Not Me”, waarvan ze beweerden dat het in opdracht van de Academy was gemaakt, hoewel het niet werd gebruikt omdat het “financieel en logistiek onmogelijk was.” In het nummer zingen personages uit verschillende films die niet genomineerd werden over hun afwijzing door de Academy. Het was niet meteen duidelijk of de groep daadwerkelijk door The Academy werd gevraagd om op te treden of dat dit deel uitmaakte van de grap.

In 2018 hield Lonely Island hun eerste live-optreden op Clusterfest, een komediefestival in San Francisco gehost door Comedy Central. Verschillende van hun featured guests verschenen op het festival, waaronder Chris Parnell en Michael Bolton.

In 2020 produceerde de groep de romantische komediefilm Palm Springs met Samberg en Cristin Milioti in de hoofdrol. De film kwam uit op het Sundance Film Festival in januari 2020 en werd op 10 juli 2020 op grote schaal uitgebracht via Hulu. De film kreeg positieve kritieken van critici, met lof voor de optredens en het concept.

Netflix-specials en televisieproductiewerkEdit

In 2017 bracht de groep Michael Bolton’s Big, Sexy Valentine’s Day Special uit, een Netflix-special met Michael Bolton in de hoofdrol en met tal van cameo’s van beroemdheden en SNL-castleden. Op 23 mei 2019 bracht de groep een Netflix-special uit, geadverteerd als een “visueel gedicht” bij een nieuw album, The Unauthorized Bash Brothers Experience, zelf geframed als een rapalbum geschreven en uitgevoerd door honkbalspelers Jose Canseco en Mark McGwire in de jaren tachtig, terwijl het paar bekend stond als de Bash Brothers terwijl ze speelden voor de Oakland Athletics.

Als onderdeel van het televisieproductiecontract van het team, begonnen verschillende programma’s geproduceerd door de Lonely Island uit te zenden. Party Over Here, een sketchcomedyserie, werd in 2016 uitgezonden op Fox, maar werd na één seizoen geannuleerd. Het volgende jaar begon I’m Sorry, een sitcom met Andrea Savage in de hoofdrol en geproduceerd door de Lonely Island samen met Adam McKay en Will Ferrell, uit te zenden op TruTV In 2018 creëerde en produceerde de groep Alone Together, dat 2 seizoenen had op Freeform. Het volgende jaar zag de release van PEN15, komedie webtelevisieserie gericht op de middelbare school, en uitgezonden op Hulu.