Ik schreef deze post oorspronkelijk een jaar geleden, maar nu ik kijk naar de informatie die de hele dag constant over onze beeldschermen en smartphones wordt uitgestrooid, is het belangrijk om te onthouden dat we ons midden in een nieuw verhaal voor onszelf, onze gemeenschappen en onze wereld bevinden. We moeten erop letten dat we vooruitgaan, ons aanpassen en evolueren, zodat we uiteindelijk beter worden. Door ons te richten op de “goede wolf” kunnen we ons door onze huidige omgeving heen slaan, zelfs met al zijn onzekerheden, op weg naar een beter wereldbeeld. – KA
Er is een Cherokee-legende over twee wolven.
Een oude Cherokee leert zijn kleinzoon over het leven. “Er is een gevecht gaande in mij.” Zei hij tegen de jongen.
“Het is een vreselijk gevecht en het gaat tussen twee wolven. De ene is slecht – hij is woede, afgunst, verdriet, spijt, hebzucht, arrogantie, zelfmedelijden, schuldgevoel, wrok, minderwaardigheid, leugens, valse trots, superioriteit, en ego.” Hij vervolgde: “De ander is goed – hij is vreugde, vrede, liefde, hoop, sereniteit, nederigheid, vriendelijkheid, welwillendheid, empathie, vrijgevigheid, waarheid, mededogen en geloof. Hetzelfde gevecht is in jou gaande – en ook in ieder ander mens.”
De kleinzoon dacht er even over na en vroeg toen aan zijn grootvader: “Welke wolf zal winnen?”
De oude Cherokee antwoordde eenvoudig: “Degene die je voedt.”
Ouwe en nieuwe manieren van denken, zijn en handelen
Ik hou van dit verhaal omdat het uitnodigt de complexiteit van het leven in onszelf en onze organisaties te benoemen. Individueel en organisatorisch is er een strijd gaande tussen onze oude verhalen en een nieuw verhaal dat geboren wordt. Leven we ons leven gericht op eigenbelang, afscheiding en zelfbescherming? Of zien we verbinding, samenwerking en het vermogen van mensen om zich te bekommeren om een groter gezamenlijk doel?
Zien we onze organisaties als objecten en objectiveren we de mensen erin, of zien we organisaties als levende systemen en de mensen erin als evoluerend en lerend in hun zoektocht om hun beste zelf te worden? Dit zijn een paar van de manieren waarop ons wereldbeeld inzicht geeft in de interne worstelingen waarmee we leven. Wat willen we worden? Wat willen we dat onze organisaties worden?
Waar we aandacht aan besteden wordt sterker
In de legende wordt de wolf die je voedt sterker. In organisaties kunnen we ons slachtofferschap, onze apathie en onze verveling voeden. We kunnen ons cynisme over anderen voeden en het gebruiken als een excuus om ons niet druk te maken over de missie of het doel. Als we aandacht besteden aan het eigenbelang, gebruiken we die lens om motivaties van managers en leiders te zien. Wat zij zeggen, zullen we verwerpen omdat er altijd een motivatie is die eerst henzelf dient boven anderen, inclusief de organisatie, de klanten, de werknemers en het milieu.
Maar we kunnen er ook voor kiezen om aandacht te besteden aan andere mogelijkheden. Dat de mensen met wie we werken, samenwerken voor een hoger doel. Dat ze elkaar helpen om beter te worden. Dat ze gemotiveerd zijn door een doel en de wereld beter willen maken. Als we dit als lens gebruiken, benaderen we anderen met een coöperatieve intentie. We zien het goede in anderen in plaats van ego, boosheid, arrogantie, wrok, etc.
We mogen kiezen welke wolf we voeden.
Nieuws vs. ervaring
Ik word getroffen door de groeiende kloof tussen wat ik ervaar in mijn advieswerk en de manier waarop onze samenleving door het nieuws wordt afgeschilderd. Onze politieke verslaggeving zou suggereren dat niemand meer voor het land werkt, dat ze allemaal op zichzelf of hun partij gericht zijn. Het nieuws voedt dit narratief en die actie maakt het narratief sterker. Maar in mijn dagelijks leven merk ik dat mensen uit het hele politieke spectrum kunnen en willen samenwerken om hun gemeenschappen sterker en rechtvaardiger te maken voor iedereen.
Ik ben gezegend om voortdurend te werken met competente, innovatieve en doelgerichte mensen. Ze zijn gracieus, betrouwbaar, geven om mensen en hun gemeenschappen en “doen goed” op een regelmatige basis. Waar we aandacht aan besteden helpt dit soort gedrag te versterken.
Het wereldbeeld en de “wolf” die we voeden worden sterker.