‘This Be The Verse’ van Philip Larkin klinkt als een proclamatie. Dit zou het vers moeten zijn omdat er niets meer te zeggen valt bij een introspectie over ouderschap in de moderne wereld. Het is een waarschuwing voor zowel de ouders als de kinderen die ofwel een emotionele strijd voeren ofwel op de rand staan van een traumatische uitroeiing. De dichter voelt geen schaamte als hij zegt: “Ze verpesten je, je vader en moeder.” Ja, ze verknoeien je gevoel en voelen niets als ze je opzadelen met hun emotionele bagage. Larkin is boos maar rationeel over wat hij impliceert in zijn bekendste gedicht.
Samenvatting van This Be The Verse
‘This Be The Verse’ van Philip Larkin presenteert een volledige cyclus. In de eerste strofe verwijst de dichter naar het huidige scenario. Hier vullen “zij” of de ouders hun kinderen met de fouten die zij hadden. En ze voegen nog wat extra’s toe als bijdrage aan de toekomst van hun kinderen. In de tweede strofe verwijst Larkin naar het verleden. Op een bepaald moment in het verleden, hebben enkele dwazen deze cyclus bewerkstelligd. Zij verneukten hun toekomstige generatie. Voortaan zitten de ouders van vandaag vol met de fouten van gisteren. Tenslotte zinspeelt de dichter op de toekomst en beweert hij met klem dat de enige manier om uit deze cyclus te geraken is geen kinderen te krijgen.
Hier kunt u het volledige gedicht lezen.
Betekenis van This Be The Verse
‘This Be The Verse’ van Philip Larkin gaat over de emotionele bagage of fouten die ouders hun kinderen toedichten. De betekenis van de titel geeft echter een sleutel tot het idee van de dichter. Het betekent dat wat de dichter in zijn gedicht gaat beschrijven, in de maatschappij zou moeten gebeuren. In de laatste strofe geeft hij de oplossing van het probleem. Bovendien is er een gevoel van laksheid in de titel. De dichter is niet in de stemming om iets opbeurends of opbeurends te schrijven. De titel kan dus een verwijzing zijn naar de eerste regel van het gedicht of naar de versificatie die de dichter gebruikt. De dichter behandelt moderne problemen en de cyclus die al lang aan de gang is, en vindt dat dit het juiste antwoord op de maatschappij moet zijn.
Structuur van This Be The Verse
‘This Be The Verse’ van Philip Larkin bestaat uit drie strofen. Elke strofe van het gedicht bevat vier alternatieve rijmende regels. Het rijmschema van het gedicht is ABAB en zo gaat het verder. Echter, in de eerste strofe rijmen “do” en “you” onvolmaakt. Verder zijn er in totaal acht lettergrepen in elke regel. Elke voet bevat een onbeklemtoonde lettergreep gevolgd door een beklemtoonde lettergreep. Daarom is het gedicht als geheel opgebouwd uit perfecte iambische tetrameter. Dergelijke variaties komen in het gedicht niet voor.
Literaire Devices in This Be The Verse
‘This Be The Verse’ van Philip Larkin is geen retorisch kunstwerk, omdat de dichter het heeft over een thema dat op zichzelf al frustrerend is. Er zijn echter enkele gevallen waarin de dichter een paar literaire apparaten gebruikt. In de titel ‘This Be The Verse’ maakt de dichter bijvoorbeeld gebruik van een toespeling op het gedicht ‘Requiem’ van Robert Louis Stevenson. De dichter neemt de regel, “This be the verse you grave for me” van Stevensons gedicht over en modificeert die op zijn manier. Daarna is er een metafoor in het gebruik van het voornaamwoord, “zij”. Hier verwijst de dichter naar de conventionele maatschappij. Bovendien bevat het gedicht ironie. In de tweede strofe is er sarcasme in de regel, “Door dwazen in oude hoeden en jassen”. Hier, in “hoeden en jassen”, gebruikt de dichter synecdoche.
In de derde strofe, is er een metafoor in de eerste regel. Hier vergelijkt de dichter “ellende” met iets dat de oudere generatie aan de volgende generatie schenkt. In de volgende regel is er sprake van een vergelijking en hier vergelijkt de dichter “ellende” met “kustplank”. De laatste twee regels bevatten echter een epigram.
Themes in This Be The Verse
‘This Be The Verse’ van Philip Larkin presenteert een aantal belangrijke thema’s, zoals de conventie, ouderschap, emotionele bagage, hypocrisie, en geestelijk lijden. In dit gedicht bekritiseert de dichter de conventies van de maatschappij die een generatie op de een of andere manier probeert op te stapelen op de volgende generatie. Ze trekken zich niets aan van de individualiteit van een persoon en wensen dat iedereen een gelijkaardig overblijfsel zou bevatten. Bovendien is het thema ouderschap een belangrijk thema in het gedicht. Hier beschrijft de dichter hoe ouders kinderen vullen met hun fouten. Daarnaast is het thema hypocrisie een ander thema om hier op te wijzen. Dit thema is in het hele gedicht aanwezig. Zo verwijst “They may not mean to, but they do” naar de hypocriete houding van conventionele mensen. Maar Larkin heeft het ook over de emotionele bagage en het geestelijk lijden van kinderen dat zich verdiept als een kustplank.
Analyse van This Be The Verse
Stanza One
They fuck you up, your mum and dad.
(…)
En doe er nog wat extra’s bij, speciaal voor jou.
‘This Be The Verse’ van Philip Larkin begint met de meest geciteerde regel uit de moderne literatuur, “They fuck you up, your mum and dad”. Het betekent dat de conventies van de maatschappij als geheel zowel ouders als hun kinderen verneuken. Wie blindelings de absurde regels volgt, probeert zich rationeel en verstandig te gedragen. In werkelijkheid verneuken ze iemands geest en doden ze iemands individualiteit. Ze gedragen zich als hypocrieten terwijl ze hun volgende generatie begeleiden. Bovendien zegt de dichter dat die mensen of ouders met zo’n mentaliteit anderen met hun fouten vervullen. Ze stoppen zelfs daar niet en dragen nog wat extra fouten bij aan de jongere geesten. Hier richt de dichter zich rechtstreeks tot de lezer. Zo verwijst hij naar de universaliteit van het probleem.
Stanza twee
Maar zij werden op hun beurt opgefokt
(…)
En half naar elkaars keel.
De tweede strofe van ‘This Be The Verse’ van Philip Larkin verwijst naar het verleden toen het proces begon. Toen ze kinderen waren, belastten hun ouders hen ook met hun emotionele bagage. Hier verwijst de dichter naar de oudere generatie als “dwazen met hoeden en jassen in oude stijl”. Door naar hun kleding te verwijzen, wijst de dichter ironisch op hun intellectuele armoede. Ze waren pronkerige klasse en blinde volgelingen van de god genaamd “conventie”. Bovendien merkt de dichter sarcastisch op dat ze “soppy-stern” waren. Hier gebruikt de dichter een alliteratie. Hoe dan ook, de term verwijst naar het feit dat de oudere generatie over-sentimenteel en streng was in hun opvattingen. De helft van de tijd waren ze met anderen in de clinch over zinloze dingen.
Stanza Drie
De mens deelt ellende uit aan de mens.
(…)
En neem zelf geen kinderen.
Daarna, in ‘This Be The Verse’, anticipeert Philip Larkin op de toekomst van dit proces. De afgebroken regels in deze strofe en ook in de eerste strofe klinken als rigide uitspraken. Wat de dichter zegt, is hard maar waar. Echter, volgens de dichter geeft de mens onbewust of bewust “ellende” over aan een ander mens. Als een kettingreactie, geeft de laatste het weer door aan een ander. En zo gaat het proces door. Het verdiept zich als een kustplateau dat niet wordt waargenomen. Het vergaan van het kustplateau is bovendien een verwijzing naar de schade die de ouders toebrengen aan de jonge geesten. In de laatste twee regels geeft de dichter een oplossing. Hij raadt de jongere generatie aan om zo vroeg mogelijk uit deze onverdraaglijke cyclus te stappen. En, de dichter adviseert toekomstige ouders om geen kinderen te nemen. Zo kan men de kettingreactie doorbreken en de vrije geest van de mensheid bevrijden.
Historische context van This Be The Verse
‘This Be The Verse’ van Philip Larkin is een liedtekst die geschreven is rond april 1971. Het werd voor het eerst gepubliceerd in het augustus 1971 nummer van “New Humanist” en verscheen ook in de 1974 bundel “High Windows”. Het is een van de beste Philip Larkin gedichten en de openingsregels worden vaak geciteerd. Larkin zelf vergeleek dit gedicht met ‘Lake Isle of Innisfree’ van W.B. Yeats. In dit postmoderne gedicht verwijst Larkin echter naar de hypocriete houding van de moderne maatschappij en hoe die kinderen opzadelt met de fouten van de mensheid als geheel. Bovendien is er een verwijzing naar het doorbreken van de keten en het koesteren van de moderne “vrije geest”.
Gelijkaardige poëzie
Net als ‘This Be The Verse’ van Philip Larkin hebben ook de volgende gedichten soortgelijke thema’s.
- Mundus Et Infans van W.H. Auden – Dit een van de beste W.H. Auden gedichten, is een satire op de volwassen wereld via het leven van een zuigeling.
- The Tale of Custard the Dragon door Ogden Nash – Dit een van de beste Ogden Nash gedichten, presenteert op vergelijkbare wijze het thema van hypocrisie.
- Auguries of Innocence door William Blake – Hier illustreert William Blake, een van de beste Britse dichters, op vergelijkbare wijze de voortdurende cyclus, herboren en opnieuw gemaakt in de natuur. Het is een van de beste William Blake gedichten.
- Be Nobody’s Darling door Alice Walker – Het is een gedicht dat individualiteit en uniciteit ondersteunt.
De Top 10 gedichten over vrijheid en opsluiting kun je hier lezen.