Toen ik mijn eerste baan als fotograaf kreeg, kreeg ik van mijn baas – zelf een ervaren professional met vier decennia ervaring – te horen dat de herfst de beste zonsondergangen oplevert. Dat heeft te maken met de hoek van de zon en de koude, droge lucht die in een groot deel van de Verenigde Staten arriveert. Het is ook handig dat de zonsondergang in deze tijd van het jaar vroeger komt dan in de zomermaanden, zodat je de zonsondergang kunt fotograferen en op tijd thuis bent voor het avondeten. Met dit alles in gedachten, zijn hier zes tips om het meeste uit de zonsondergangkansen van deze herfst te halen.
Kies het juiste moment
Voor alles moet je de aard van een zonsondergang begrijpen. Het licht is warm en goudkleurig in de minuten voordat de zon onder de horizon zakt en is geweldig voor portretten en landschappen die baden in gloeiend zonlicht. Maar het is pas nadat de zon onder de horizon is verdwenen, in de schemering, dat de hemel begint op te lichten met levendige rode en oranje kleuren die de herfstzonsondergang zo bijzonder maken. Zorg ervoor dat je klaar bent om te fotograferen zodra de zon verdwijnt, want je hebt misschien maar 15 minuten de tijd om het licht op zijn mooist te krijgen.
En als je wilt fotograferen terwijl de zon nog aan de hemel staat, kun je hem het beste verbergen achter een object op de voorgrond, of dat nu een persoon, een gebouw of een boom is. Zo voorkom je niet alleen een overbelichte hotspot, maar het zorgt ook voor een interessant compositorisch element. Het is een ideale keuze als de zon nog niet helemaal onder is.
Kies een perfecte plek
Zeker, luchten alleen zijn al mooi. Maar wat een foto van een zonsondergang echt bijzonder maakt, is de context eromheen. Vaak is dat een landschap, structuren of mensen in silhouet. Een andere goede optie is alles wat verlicht is, zoals een straatbeeld of landschapsverlichting die in harmonie met de hemel straalt. Maar wat je ook kiest, het belangrijkste is dat je iets toevoegt aan de prachtige lucht als je een echt mooie foto wilt maken.
Breng je statief mee
Als je een zonsonderganglandschap wilt maken, is een statief bijna onmisbaar bij het lage licht van de schemering. Natuurlijk kun je altijd de ISO verhogen (als je een beetje ruis niet erg vindt) en je kunt een kortere sluitertijd gebruiken voor een levendige lucht en een silhouet van de voorgrond, maar voor de meeste compositie- en belichtingsmogelijkheden is een statief essentieel. (Denk er ook aan dat je een draadontspanner of zelfontspanner nodig hebt om je handen van de camera te houden bij een lange belichting.)
Kies de witbalans
Als je een automatische witbalansinstelling gebruikt, reageert je camera onder de meeste omstandigheden waarschijnlijk prima. Maar in het levendige licht van een zonsondergang kan hij proberen wat van de verzadiging van die gouden gloed te verwijderen. Kies in plaats daarvan een voorkeuze voor de daglicht witbalans (of iets rond 5500˚ kelvin) om te zorgen voor een nauwkeurige weergave van de heldere kleuren in de lucht.
Overweeg uitbalanceren met een invulflits
Een onderwerp in silhouet tegen een levendige oktoberlucht kan een krachtige foto zijn. Als je echter probeert het diafragma zo te openen dat het onderwerp op de voorgrond goed wordt belicht, blaas je de diepe, levendige kleuren van de achtergrond van de zonsondergang weg. Het compromis is om eerst de juiste belichting te kiezen voor een mooie lucht met een onderwerp in silhouet, en vervolgens een invulflitser toe te voegen om het onderwerp te verlichten. Nog beter is het om de flitser van de camera te halen, maar zelfs een flitser op de camera die goed is uitgebalanceerd met de zonsondergang zorgt voor een krachtige combinatie.
Nail The Exposure
Stel je camera in op RAW-foto’s, omdat dit de meeste mogelijkheden biedt om de kleur en helderheid van de lucht na de opname te fine-tunen. Dit geeft je ook de vrijheid om een beetje te missen met de belichting zonder je zorgen te maken over een diepe, donkere onderbelichting of een uitvergrote, overbelichte lucht. (Als u zich niet op uw gemak voelt met RAW, kunt u in plaats daarvan proberen JPEG-belichtingen te bracketen op halve en één-stops over- en onderbelichting.)
Dan is het aan u om de beste instellingen te kiezen. Ik stel een handmatige belichtingsstand voor – vooral omdat het zo’n lastige lichtsituatie is – en een lage ISO zoals 50 of 100. Als alles gelijk is, kies dan een mooi, scherp middelste diafragma zoals ƒ/8 en dan de sluitertijd die daar het beste bij past. (Een automatische belichting zal waarschijnlijk overbelichten vanwege de lage lichtsituatie, maar als u er toch de voorkeur aan geeft, stel ik diafragmavoorkeuze voor, gevolgd door een belichtingscompensatie van min één stop). Je kunt je werk controleren op het LCD-scherm en de sluitertijd bijstellen tot het er precies goed uitziet.
En als je eerder goed hebt opgelet en je camera op een statief staat, hoef je je geen zorgen te maken over de sluitertijd in combinatie met het vasthouden van de hand. Maar onthoud wel dat als je een onderwerp hebt dat beweegt, of zelfs wolken in de lucht die voorbijschuiven, je ervoor wilt zorgen dat je een sluitertijd gebruikt die snel genoeg is om bewegingsonscherpte te voorkomen – tenzij dat natuurlijk een creatieve keuze is die je bewust maakt!