Ton, gewichtseenheid in het avoirdupois-systeem gelijk aan 2.000 pond (907,18 kg) in de Verenigde Staten (de korte ton) en 2.240 pond (1.016,05 kg) in Groot-Brittannië (de lange ton). De metrische ton die in de meeste andere landen wordt gebruikt, is 1.000 kg, wat overeenkomt met 2.204,6 pounds avoirdupois. De term is afgeleid van tun, een groot vat dat in de wijnhandel werd gebruikt en dat zijn naam ontleent aan het Franse tonnerre, of “donder”, dat op zijn beurt zijn naam ontleent aan het gerommel dat het vat veroorzaakte wanneer het werd gerold. Ton werd een groot gewicht, totdat het gestandaardiseerd werd op 20 honderdste, hoewel het totale gewicht 2.000, 2.160, 2.240 of 2.400 pond (van 907,18 tot 1088,62 kg) kon zijn, afhankelijk van het feit of het corresponderende honderdste gewicht 100, 108, 112 of 120 pond bevatte.
Ton, als eenheid van volume, kan ook verwijzen naar de laadcapaciteit van schepen of naar de vracht zelf. De registerton wordt gedefinieerd als 100 kubieke voet, de vracht- of meetton als 40 kubieke voet; een oudere maat voor de waterverplaatsing van een schip was gebaseerd op het volume van een lange ton zeewater, of 35 kubieke voet. Voor specifieke goederen bestonden er varianten, zoals de Engelse waterton, gebruikt om aardolieproducten te meten en gelijk aan 224 British Imperial System gallons; de houtton van 40 kubieke voet; en de tarwe ton van 20 U.S. bushels.