Cirrose is een gevolg van een chronische leverziekte die wordt gekenmerkt door vervanging van leverweefsel door vezelig littekenweefsel en regeneratieve knobbels (knobbels die ontstaan als gevolg van een proces waarin beschadigd weefsel wordt geregenereerd), wat leidt tot een progressief verlies van de leverfunctie. Cirrose wordt meestal veroorzaakt door alcoholisme, hepatitis B en C en leververvetting, maar kan ook vele andere oorzaken hebben. Sommige gevallen zijn cryptogeen, d.w.z. met onbekende oorzaak, maar de meeste daarvan zijn waarschijnlijk te wijten aan een niet eerder herkende vette leverziekte.
Ascites (vochtretentie in de buikholte) is de meest voorkomende complicatie van cirrose en wordt in verband gebracht met een slechte levenskwaliteit, een verhoogd infectierisico en een slecht resultaat op lange termijn. Andere potentieel levensbedreigende complicaties zijn hepatische encefalopathie (verwardheid en coma) en bloedingen door slokdarmvarices. Cirrose is over het algemeen onomkeerbaar als het eenmaal is opgetreden, en de behandeling richt zich over het algemeen op het voorkomen van progressie en complicaties. In vergevorderde stadia van cirrose is een levertransplantatie de enige optie.
Het woord “cirrose” is afgeleid van het Griekse kirrhos, dat “tanig” betekent (de oranjegele kleur van de zieke lever). Hoewel de klinische entiteit al eerder bekend was, was het René Laennec die er de naam “cirrose” aan gaf in zijn werk uit 1819 waarin hij ook de stethoscoop beschrijft.
Verpleegkundig zorgplan voor levercirrose NCP door deric