Wat heeft Grace Hopper met dit model te maken?
Grace Hopper was een van de belangrijkste pioniers van computers. Daarnaast bracht zij ook het door haar bedachte citaat in praktijk. De quote die zij bedacht is “Het is beter om vergeving te krijgen dan toestemming”. Enkele van de meest succesvolle ondernemers in de geschiedenis hebben deze quote overgenomen in hun bestaan.
Als je niet bekend bent met Grace, volgt hier een korte opsomming van waarom ze zo berucht is in de Amerikaanse geschiedenis. Grace Hopper werd geboren in 1996. Ze behaalde een Ph.D. aan Yale en werkte aan het Mark 1 proto-computer project van het Amerikaanse leger aan Harvard tijdens de Tweede Wereldoorlog. Terwijl ze dat deed, ontwikkelde ze de eerste compiler. Uiteindelijk maakte Grace Hopper een grote sprong voorwaarts voor alle vrouwen toen ze werd bevorderd tot achterste admiraal in de Amerikaanse marine. Ze werd berucht als “Amazing Grace”
Wat haar verhaal nog verbazingwekkender maakt, is dat ze dit allemaal deed in een tijd waarin vrouwen door velen niet werden geaccepteerd in het academische veld. In die tijd werden vrouwen ook niet omarmd op andere gebieden, zoals wiskunde en als militaire officieren. In die tijd had 99,9% van de Amerikanen nog niet eens een computer gezien.
Een leuk weetje is dat toen president Barack Obama in de State of Union over Grace Hopper sprak, Google-zoekopdrachten naar haar naam een stijgende lijn vertoonden.
Het is moeilijk om bewijs te vinden van wanneer Grace Hopper dit cruciale citaat begon uit te spreken. Maar als je op internet zoekt, vind je genoeg verwijzingen naar Hopper als de eerste persoon die het heeft gezegd.
De uitdrukking wordt vaak verkeerd begrepen als zou ze betekenen dat je dingen doet die illegaal of immoreel zijn. Waar het werkelijk om gaat, is dat je niet op andermans goedkeuring moet wachten om de dingen te doen die je moet doen om te slagen.
Bekende voorbeelden van het gebruik van dit culturele model
Zoals gezegd, is het een beroemde mantra van veel goed presterende ondernemers. Mark Suster, auteur van Both Sides of the Table heeft gezegd dat hij altijd heeft geloofd in het gezegde dat het beter is om vergeving te smeken dan om toestemming te vragen. Hij legde uit dat het een manier van leven is en dat het niet gaat om misbruik maken van situaties, maar om te weten wanneer je grenzen moet verleggen. Bovendien gaat het erom te weten wanneer de meeste mensen in het leven nee-zeggers zijn.
De mensen achter AngelList hebben ook een interessante kijk op het culturele model van vragen om vergeving en niet om toestemming. Ze legden uit dat het bedrijfsbeleid van AngelList is dat teamleden om vergeving moeten vragen en niet om goedkeuring. Het bedrijf zou liever hebben dat iemand iets verkeerd doet en niet om toestemming vraagt om het te doen. In dezelfde geest zouden ze liever hebben dat een teamlid iets goed doet en niet de behoefte heeft om daar toestemming voor te vragen.
Het team werkte verder uit dat ze liever hebben dat mensen naar productie verschepen wanneer ze dat willen in plaats van door een intern beoordelingsproces te gaan. Ze weten dat ze het bij productie kunnen oplossen. Ze geven echter de voorkeur aan het beoordelingsproces van de klant. Het is ook niet moeilijk om een nieuwe functie aan een klein deel van hun gebruikers te laten zien en er vervolgens op te voortborduren terwijl ze het aan meer gebruikers laten zien.
Hier zie je hoe dit culturele model werkt
Dit beleid valt uit elkaar als je geen slimme, capabele en onafhankelijke mensen aanneemt. Je moet bereid zijn om de mensen die niet in het plaatje passen te laten gaan. Je filter moet ook mensen bevatten die missiegericht zijn, om je klanten geven en graag meer willen leren.
Het betekent ook niet dat de oprichters, CEO’s en andere higher-ups boven je bureau staan om je dingen te vertellen als, “dit is niet goed genoeg om te verschepen”.
Dit culturele model gaat hand in hand met het volgende.
Jouw rotzooi, jouw verantwoordelijkheid
Gelijk aan de regel if you break it, you bought it regel die door veel retailers wordt gehanteerd, als je spullen buggy zijn of je iets kapot maakt, heb je een verantwoordelijkheid om het meteen te repareren.
Je moet zweten bij de details
Als je bedrijf werkt op het idee dat je gaat verzenden wat je maar wilt, moet je de tijd nemen om je zorgen te maken over de details, zodat je geen fouten maakt. De beste manier om dit te doen is door ervoor te zorgen dat de rest van je team voortdurend klaagt, of in mooiere woorden, “kansen creëert voor verbetering.”
Zoals gezegd, fouten zijn prima in dit culturele model. Maar mensen moeten zich wel druk maken om de details, want die zorgen ervoor dat het product zich onderscheidt van de rest.
Behandel je gebruikers als echte mensen
Wanneer mensen de volledige vrijheid krijgen om te verschepen wat ze maar willen, wanneer ze maar willen, is een manier om goede beslissingen te nemen door hen te vragen echt te zijn. Wees echt in termen van het behandelen van gebruikers als echte mensen. Verder, behandel je teamgenoten als echte mensen in plaats van hersenloze machines. Je moet echt zijn en er altijd naar kijken om het juiste te doen.
Vrijheid en verantwoordelijkheid
Al deze principes werken op variaties van verantwoordelijkheid en vrijheid. Dit alles is niet vandaag uitgevonden, en het is niet allemaal in steen gebeiteld.
Freedom
- Ask for forgiveness not permission
- Do right by others and yourself (make sure that you are right)
Responsibility
- You mess-up, your responsibility
- You have to sweat the details
- Treat your users like real people
- Own the result
The next time you’re wondering whether to take that next step that might take you forward in whatever you’re doing, as Nike would say, do it.
Most older people say that their regrets consist of things they didn’t do rather than things they did. Just do it and worry about the niceties later. And when all is said and done, raise your glass to Admiral ‘Amazing Grace’ Hopper.