In een tijd van lijden hield David zich bezig met rechtvaardige zelfpraat over hoe hij moest reageren in het licht van Gods goedheid: “Wacht op de Heer, wees sterk en laat uw hart moed vatten; wacht op de Heer! (Psalm 27:14).
De oproep om op God te wachten is een uitnodiging tot vertrouwen en hoop. Het houdt in dat we geloven dat Hij op een dag – zelfs als vandaag niet die dag is – alle dingen goed zal maken. In tijden van wachten, als we God zoeken in gebed, moeten we leren zowel naar Hem te luisteren als met Hem te praten – het lawaai buiten te sluiten en rustig te wachten terwijl Hij zijn persoon, doelen, beloften en plan aan ons ontvouwt.
Maar hoe zit het als we wachten en luisteren, en God lijkt nog steeds te zwijgen?
God is nabij
In Deserted by God? bespreekt Sinclair Ferguson wat onze christelijke voorvaderen “geestelijke desertie” noemden – het gevoel dat God ons vergeten is, waardoor we ons geïsoleerd en stuurloos voelen. Maar door geloof kunnen we Gods liefdevolle aanwezigheid bevestigen, zelfs wanneer Hij lijkt te zwijgen en wij ons verlaten voelen. “Nader tot God, en Hij zal tot u naderen” (Jakobus 4:8) is een belofte die God niet zal breken, hoe we ons ook voelen.
Enkele jaren geleden ging ik zonder duidelijke reden vier maanden door een depressie. Ik moest leren God te vertrouwen voor zijn aanwezigheid, ondanks wat ik voelde. Uiteindelijk, toen ik doorging met het dagelijks openen van zijn woord en het zoeken van zijn aangezicht, terwijl ik nog steeds in die depressie zat, kreeg ik geleidelijk mijn vermogen terug om hem te voelen en te horen.
Velen van ons hebben de Emmaüsweg bewandeld (Lucas 24:13-32). Overweldigd door verdriet. Geplaagd door vragen. We vragen ons af waar God is.
Is dit Uw beste voor mij?
Een bevriende pastor vertelde me over zijn ervaring na de dood van zijn tienerzoon: “Bijna elke ochtend, maandenlang, schreeuwde ik vragen naar God. Ik vroeg: ‘Wat dacht U wel niet?’ En, ‘Is dit Uw beste voor mij?’ En tenslotte, ‘Verwacht U echt dat ik elke zondag kom opdagen en iedereen vertel hoe geweldig U bent? En toen ik stil werd, sprak God tot mijn ziel. Hij had een antwoord op elk van mijn vragen.”
Wachten op God houdt in dat we leren onze vragen bij Hem neer te leggen. Het betekent dat er iets beters is dan alle antwoorden te weten: het kennen van en vertrouwen op de Enige die het wel weet en die ons nooit zal verlaten (Hebreeën 13:5).
Het vertrouwen op God wanneer we Hem niet horen, sterkt en zuivert ons uiteindelijk. Als ons geloof gebaseerd is op gebrek aan strijd en kwelling en afwezigheid van twijfel en vragen, dan is dat een fundament van zand. Zo’n geloof is slechts één angstaanjagende diagnose of verbrijzelende telefoontje verwijderd van instorting. Een symbolisch geloof zal de donkere nacht van de ziel niet overleven. Wanneer wij denken dat God zwijgt of afwezig is, kan God ons tonen dat ons geloof vals of oppervlakkig is. Na de ondergang ervan kunnen we leren opnieuw te bouwen op God, onze Rots, het enige fundament dat het gewicht van ons vertrouwen kan dragen.
Zijn zwijgen is een kwestie van perspectief
Op een bepaalde manier is God nooit stil. Hij heeft al gesproken in zijn woord en door mens te worden en voor ons te sterven aan het kruis, onze eeuwige verlossing gekocht. Dit is spreken, en spreken is geen zwijgen! Wat wij Gods stilte noemen kan eigenlijk ons onvermogen, of in sommige gevallen (zeker niet allemaal) onze onwil, zijn om Hem te horen. Gelukkig hoeft dat gehoorverlies voor Gods kinderen niet blijvend te zijn. En gezien de belofte van opstanding zal het zeker niet blijvend zijn.
Palm 19:1 vertelt ons dat de hemelen juichen over Gods heerlijkheid. Romeinen 1:20 laat zien hoe duidelijk de schepping het bestaan van God bewijst. God spreekt niet alleen door zijn woord, maar ook door zijn wereld. Als mijn hart zwaar is, is een wandeling met onze hond Maggie of een fietstocht door de schoonheid van Oregon vaak beter dan luisteren naar een mooie preek of het lezen van een goed boek.
Terwijl we God niet kunnen horen, kunnen we toch blijven opduiken en zijn woord openen, dag na dag, om te kijken wat hij al heeft gezegd – en gedaan – en het te overdenken en te onthouden, totdat we beseffen dat dit geen stilte is maar God die tot ons spreekt. Natuurlijk blijft er een subjectieve zin waarin wij ernaar verlangen God op een meer persoonlijke manier te horen. God sprak tot Elia op een “zacht gefluister” (1 Koningen 19:12).
Het probleem met zacht gefluister is dat het niet gemakkelijk is om het te horen – vooral niet als overal om ons heen de wind giert! Waarom spreekt God soms zo zacht dat het moeilijk is Hem te horen? Het antwoord kan zijn om ons aan het einde van onszelf te brengen. Om ons aan te sporen stil te zijn en Hem te zoeken. En om ons geloof op te bouwen en uiteindelijk duidelijker te spreken of ons gehoorprobleem te genezen.
When Life Goes Dark
Martin Luthers vrouw, Katherine, zag hem enige tijd ontmoedigd en niet reageren. Op een dag kleedde ze zich in zwarte rouwkleding. Luther vroeg haar waarom. “Er is iemand gestorven,” zei ze. “Wie?” Vroeg Luther. “Het lijkt,” zei Katherine, “dat God gestorven moet zijn!” Luther begreep wat ze bedoelde. Omdat God niet gestorven was, moest hij ophouden te doen alsof dat wel zo was.
Wat kunnen we doen als God lijkt te zwijgen en het leven donker is? We kunnen bidden met bijbelse schrijvers die tot God roepen:
Tot u, o Heer, roep ik; mijn rots, wees niet doof voor mij, opdat ik, als u voor mij zwijgt, word als zij die afdalen naar de put. (Psalm 28:1)
O God, zwijg niet; wees niet stil en wees niet stil, o God! (Psalm 83:1)
Ik roep u om hulp en u antwoordt mij niet; ik sta en u kijkt mij alleen maar aan.(Job 30:20)
We kunnen ook bedenken dat, hoe lang de stilte ook lijkt, God belooft dat die tijdelijk is. Denk aan Zefanja 3:17:
De Heer, uw God, is in uw midden, een zegevierend strijder. Hij zal zich met vreugde over u verheugen, Hij zal stil zijn in zijn liefde, Hij zal zich over u verheugen met vreugdekreten. (NASB)
Omdat wij God niet kunnen horen juichen, wil nog niet zeggen dat Hij zich niet over ons verheugt met vreugdekreten. Een blind of doof kind ziet misschien het gezicht van haar vader niet en hoort zijn woorden niet, maar leert niettemin zijn liefde en genegenheid te voelen. De bloedgekochte belofte zegt dat dit korte leven gevolgd zal worden door een eeuwigheid waarin zijn kinderen “zijn aangezicht zullen zien” (Openbaring 22:4).
Mijn ziel wacht op God
Mijn vrouw, Nanci, las me dit voor uit Andrew Murray’s Waiting on God, terwijl ze chemotherapiebehandelingen onderging die nog maar een paar maanden geleden eindigden: “Het is Gods Geest die het werk in u begonnen is om op God te wachten. Hij zal je in staat stellen om te wachten. . . . Voortdurend wachten zal worden beantwoord en beloond door God zelf die voortdurend werkt.”
“Op God alleen wacht mijn ziel in stilte . . . mijn hoop is op Hem” (Psalm 62:1, 5). Als we op Hem leunen terwijl we wachten, zal God ons de genade geven om te wachten en goed te luisteren terwijl we bidden, naar betrouwbare volgelingen van Christus gaan voor bemoediging, en steeds weer zijn woord openen en Hem vragen ons te helpen Hem te horen.