Ah, de eeuwenoude rivaliteit tussen twee van de meest atletische paardenrassen. Volbloeden zijn al heel lang het levensbloed van de door ons gekozen Engelse sporten, en hun eigenlijke bloed stroomt door veel van de warmbloedrassen waar we ook van zijn gaan houden. Warmbloedpaarden daarentegen zijn flitsend, ruimdenkend en over het algemeen doelgericht gefokt voor de top van de sport.
Maar er zijn een aantal duidelijke kenmerken, van exterieur, stijl en persoonlijkheid, die deze zeer verschillende soorten ritten van elkaar scheiden. Ze lijken ook elk een specifiek type ruiter aan te spreken.
Dus aan welke geeft u de voorkeur?
Ruiters van volbloed
- Niet terugdeinzen voor een “hete” rit. Ze hebben de neiging om iets met een beetje van een motor. Of brutaliteit. Of misschien zelfs een schroefje los.
- Ze kunnen zo’n beetje alles zitten. In tegenstelling tot hun warmbloed tegenhangers, waarderen Volbloed ruiters het snelle denkvermogen van hun gekozen ras, zelfs als het wordt gebruikt voor een spook of een ondeugende bok na een sprong.
- Deze jongens komen vaak met een lage aankoopprijs direct van de baan. Maar volbloed ruiters weten dat deze paarden zijn niet “goedkoop” door geen enkele manier. Wat ze rack up in voeding en revalidatie kosten zou gemakkelijk veroorloven hen een van die hoge Warmblood prijskaartjes.
- Thoroughbred mensen “redden” hun paarden niet uit de racerij. Ze geven een atletisch, moedig schepsel een kans als een tweede uitdagende carrière.
- Thorbred ruiters altijd root voor de underdog op de grote paarden shows. Elk paard en ruiter die moest worden scrappy om te komen tot waar ze zijn, ze steunen hen.
Wapenbloed ruiters
- Wapenbloed ruiters waarderen het methodische tempo van een paard met natuurlijke impulsie en ritme. Het is als rijden in een Easy Chair, zoals ze zeggen.
- Ze kwijlen over hoe knap hun paard is – want in alle eerlijkheid, hij is pretty darn good looking.
- Wapenbloedruiters betalen misschien veel om een getalenteerde schoolmeester te importeren of te kopen, maar ze lachen de hele weg van de voerwinkel naar huis, want die jongens blijven dik van de lucht.
- Het maakt niet uit hoe lang de ruiter is, een warmbloed zal altijd op een of andere manier je hele been in beslag nemen in het zadel. En draag altijd een 84-plus maat in dekens.
- Er is een reden waarom de “dom-bloed” moniker bestaat – Warmbloed ruiters willen een rustige, koele en *meest gehoorzame partner. (*Maar iedereen die denkt dat ze kunnen kopen “veiligheid” meestal gewoon eindigt met een dure spookmachine).
Elk paard is natuurlijk anders, en geen enkel dier voldoet aan een bepaald stereotype van een ras. Velen van ons hebben getalenteerde volbloeden en warmbloeden bezeten, liefgehad en bereden. Maar is er niet een reden waarom het stereotype überhaupt bestaat?