De Pimsleur-methode is genoemd naar Paul Pimsleur, een professor in de toegepaste linguïstiek. Volgens Wikipedia identificeerde
hij drie factoren die konden worden gemeten om het taalleervermogen te berekenen: verbale intelligentie, auditief vermogen, en motivatie.
Volgens de website PimsleurMethod.com, maakt de methode
gebruik van de manier waarop het menselijk brein taal als spraak verwerft en creëert zijn methodologie rond het enkele feit dat er een centrale manier is waarop iedereen het vermogen verwerft om in elke taal te communiceren.
In de praktijk betekent dit dat de ontwikkelaars van een Pimsleur-cursus zorgvuldig taalleermateriaal moeten selecteren en organiseren “om aan te sluiten bij de enige manier waarop de spraakstroom van een onbekende taal het bewustzijn van de volwassene kan binnendringen en kan worden verwerkt via de taalleerkracht van het menselijk brein”.
Tot zover is dit nog vrij vaag, maar twee dingen moeten duidelijk zijn:
- Er ligt een nadruk op gesproken communicatie, in tegenstelling tot geschreven communicatie.
- De Pimsleur-methode is strikt genomen geen zelf-leermethode maar een lesmethode.
De methode omvat ook de zorgvuldige keuze en timing van de vragen die de leerling moet beantwoorden:
De kunst van het stellen van vragen die de leerling zal aanmoedigen om de grammaticale basis voor het beantwoorden van de vraag te induceren, niet alleen correct, maar ook met de juiste klanken van de nieuwe taal als het levert de betekenis betrokken, is wat de geprogrammeerde Pimsleur cursus in staat stelt om taalverwerving te laten gebeuren wanneer de audio wordt gehoord.
Het maakt gebruik van “Graduated Interval Recall”, wat in wezen een andere naam is voor gespreide herhaling, maar het gebruikt vragen in plaats van flashcards.
Het maakt ook gebruik van het “Principe van Anticipatie”, dat de website Inglese Senza Sforzo als volgt beschrijft:
Dit betekent (…) dat je over de situatie moet nadenken en het antwoord uit je eigen geheugen moet ophalen voordat het in de les wordt bevestigd. Het werkt als volgt: De les stelt u voor een uitdaging – misschien door u in de nieuwe taal te vragen: “Ga je vandaag naar de film?” Er zal een pauze zijn, en, puttend uit eerder gegeven informatie, zult u zeggen: “Nee, ik ben gisteren geweest.” De docent zal dan uw antwoord bevestigen: “Nee, ik ben gisteren geweest.”
In de praktijk hebben de Pimsleur-cursussen drie niveaus, waarbij elk niveau 30 lessen van elk 30 minuten heeft.
In de recensie van Does It Really Work staat dat de Pimsleur-methode
anders is dan andere programma’s waarbij je alleen maar luistert naar een moedertaalspreker en vocab-woorden herhaalt. Je hoort volledige zinnen, en dan splitsen ze die op in groepen woorden, en dan wordt elk individueel woord opgesplitst zodat je een sterke greep krijgt op de uitspraak.
Volgens de recensie op Effective Langauge Learning, “zul je het beginnersniveau aan het eind niet verlaten”.
Er zijn vele andere recensies van Pimsleur cursussen op het web te vinden. Velen wijzen erop dat het het beste is voor auditief ingestelde leerlingen, omdat het volledig gebaseerd is op audio. Wat sommigen als een nadeel zien is dat je de geschreven taal niet leert. Deze recensie van Pimsleur Mandarijn Chinees noemt bijvoorbeeld het niet aanleren van Chinese karakters als een nadeel van de methode. Maar, zoals ik in een ander antwoord al aangaf, Chinees of Japans leren spreken alvorens het te leren lezen en schrijven is een heel verstandige aanpak.