Ik las onlangs dat er een Pentagon-document bestaat waarin President Lyndon Johnson wordt geciteerd die zegt dat hij zich niet uit Vietnam wilde terugtrekken omdat hij dan niet als mannelijk zou worden beschouwd. Het doet je afvragen hoe gebeurtenissen in de wereld door de eeuwen heen zijn vormgegeven door mannen die zich zorgen maakten of ze in de ogen van anderen wel mannelijk overkwamen.
Ik las onlangs een artikel dat in augustus in The New York Times was verschenen. Het ging over Dr. Michael Kimmel, die de oprichter en directeur is van het Center for the Study of Men and Masculinities aan de Stony Brook University, een universiteit in de staat New York. Het artikel beschrijft een dag in de klas:
Michael Kimmel stond voor een klas in een blauwe spijkerbroek en een blazer met een pen op een whiteboard. “Wat betekent het,” vroeg de 64-jarige professor sociologie aan de groep, voor het merendeel studenten, “om een goed mens te zijn?”
De studenten keken verbaasd.
“Laten we zeggen dat op jouw begrafenis werd gezegd: ‘Hij was een goed mens,'” legde dr. Kimmel uit. Wat betekent dat voor jou?”
“Zorgzaam,” zei een mannelijke student vooraan.
“De behoeften van anderen voor die van jou stellen,” zei een andere jongeman.
“Eerlijk,” zei een derde.
Dr. Kimmel somde elke term op onder het kopje “Goede Man,” en keerde zich toen weer tot de groep. “
Nu,” zei hij, “vertel me wat het betekent om een echte man te zijn.”
Dit keer reageerden de studenten sneller.
“Neem de leiding; wees gezaghebbend,” zei James, een tweedejaars.
“Neem risico’s,” zei Amanda, een afgestudeerde studente sociologie.
“Het betekent elke vorm van zwakte onderdrukken,” bood een ander aan.
“Ik denk dat voor mij een echte man zijn betekent praten als een man,” zei een jongeman die in Turkije was opgegroeid. “Lopen als een man. Nooit huilen.”
“Ik denk dat Amerikaanse mannen in de war zijn over wat het betekent om een man te zijn.”
Dr. Kimmel had aantekeningen gemaakt. “Nu zit je in de stuurhut,” zei hij opgewonden. Hij wees naar de “Goede Man” lijst aan de linkerkant van het bord, dan naar de “Echte Man” lijst die hij had toegevoegd aan de rechterkant. “Kijk naar de ongelijkheid. Ik denk dat Amerikaanse mannen in de war zijn over wat het betekent om een man te zijn.”
Ik denk dat Kimmel iets op het spoor is. Amerikaanse mannen zijn in de war over wat het werkelijk betekent om mannelijk te zijn.
In het prachtige boek Season of Life van Pulitzer Prize-winnaar Jeffrey Marx legt Joe Ehrmann, voormalig All-Pro defensive end bij de Baltimore Colts, uit hoe de identiteit van mannen zo vaak in de war raakt door wat hij “valse mannelijkheid” noemt.
Het begint al op de speelplaats van de basisschool als jonge jongens beginnen met sporten. De betere atleten worden in de ogen van hun leeftijdsgenoten verheven, en degenen die niet zo atletisch zijn, raken in een neerwaartse spiraal. Het vermogen om atletisch te presteren lijkt de boventoon te voeren in het leven van jonge jongens.
En dan komen ze in de puberteit en gaan ze naar de middelbare school, waar hun leven wordt afgemeten aan hun vermogen om met het andere geslacht om te gaan en hen voor zich te winnen. Een echte man heeft het vermogen om meisjes aan te trekken. Een tienerjongen moet het macho imago uitstralen waar vrouwen van houden. Ehrmann merkt op dat het voor jonge mannen zeer beschamend is als zij het gevoel hebben dat vrouwen zich niet tot hen aangetrokken voelen.
Toen, als volwassene, wordt economisch succes de maatstaf waarmee een man zijn leven meet. Het is alsof iemands hele waarde als man gebaseerd is op functietitels en banktegoeden. Degenen die het meeste bereiken en verwerven, worden beschouwd als echte mannen. En wie de koperen ring niet grijpt, wel…
Naar wie moeten we kijken om echte mannelijkheid te definiëren?
Dus hoe ontwortelen we deze valse ideeën over mannelijkheid, en waar vervangen we ze door? Kan een man zijn isolement vervangen door een gevoel van erbij horen? Naar wie moeten we kijken om de ware mannelijkheid te definiëren? Als je het Nieuwe Testament leest, wordt het heel duidelijk dat Jezus de belichaming is van ware mannelijkheid. God maakt duidelijk dat in plaats van ons leven te richten op presteren en bereiken, Hij wil dat we ons het meest bezighouden met het type man dat we worden. Hij wil dat we meer op Christus gaan lijken.
Nu realiseer ik me dat we in een cultuur leven waarin mannen misschien niet geloven dat “gelijkvormigheid aan Christus” erg mannelijk is. Ik weet dat het voor mij, vele jaren lang, niet erg aantrekkelijk was. In mijn gedachten betekende het dat ik religieuzer moest worden… dat ik me moest terugtrekken uit de wereld en moest onderduiken, wat niet was wat ik voor mijn leven wilde. Maar in de loop der jaren, toen ik het leven van Christus bestudeerde, ben ik gaan inzien dat Jezus niet godsdienstig was. Sterker nog, de religieuze mensen in die cultuur hadden grote minachting voor hem. Wat ik heb geleerd is dat Christusgelijkvormigheid is:
- Omgevormd worden in ons karakter,
- Toenemen in wijsheid, en
- Houden van, mededogen hebben met, en relaties van hoge kwaliteit onderhouden.
Karakter, wijsheid en liefde maken ons de essentie van wat het betekent om een authentiek mens te zijn. Maar hoe kan ik ze tot realiteit maken in mijn leven?
Het antwoord is simpel: Dat kun je niet, althans niet met alleen je eigen kracht en macht.
De waarheid is dat we niet de middelen in onszelf hebben om deze kwaliteiten voort te brengen. Augustinus zag in hoe zwak en zwak wij als mensen zijn, en daarom besefte hij dat hij iets buiten zichzelf nodig had om zijn leven te veranderen. Hij had iets of iemand nodig die hem in staat kon stellen datgene te doen wat hij met zijn eigen kracht niet kon doen. Hij realiseerde zich dat deze transformerende persoon alleen Jezus kon zijn. Alleen Christus kan de verandering teweegbrengen die wij nodig hebben door ons hart te versterken, onze geest te verlichten en ons een groter vermogen tot liefde te geven.