Wat is progressief christendom? Dr. Michael Kruger deelt enkele kenmerken van progressief christendom en hoe het het evangelie verstoort.
Een aantal jaren geleden schreef J. Gresham Machen aan het Westminster Theological Seminary een zeer bekend boek dat in de loop der jaren beroemd is geworden, genaamd Christianity and Liberalism. Dat is echt een boek dat vandaag de dag meer en meer gelezen moet worden, want wat Machen in zijn boek betoogde is dat er in zijn tijd een versie van het christendom was, een type christendom dat zichzelf presenteerde als een reële optie voor wat te geloven. Maar wanneer je echt naar de kerngeloven binnenin keek, was het eigenlijk helemaal geen christendom. In feite was het gewoon een totaal andere versie van het geloof. Machen schreef zelfs een heel boek om mensen te waarschuwen tegen die versie van het geloof.
In de moderne tijd gebeurt er nog steeds iets soortgelijks, en we noemen het tegenwoordig misschien niet meer het liberale christendom, hoewel dat in zekere zin wel waar is, maar de term is nu eigenlijk progressief christendom. Het is een versie van het christendom die zichzelf verkoopt als een geldige optie voor christenen, die aan de oppervlakte veel lijkt op het christelijke wereldbeeld en die in de ogen van veel mensen aanvaardbaarder, sympathieker, een echt smakelijker versie van het geloof lijkt te zijn. Maar nogmaals, zoals in de tijd van Machen, als je er echt induikt, realiseer je je dat er een aantal zeer ernstige problemen zijn. Een van de meest gestelde vragen is dan ook: hoe herken ik dat progressieve christendom als het zo veel lijkt op het ware christendom?
Progressief Christendom heeft een lage kijk op Christus
Een van de kenmerken van progressief Christendom is de manier waarop zij Jezus zien. De orthodoxe visie op Jezus is natuurlijk dat hij de goddelijke Zoon van God is en dat hij onze aanbidding waard is en dat hij geprezen moet worden als God. Maar, natuurlijk, is dat niet wat progressieve Christenen geloven. Zij geloven dat Jezus niet zozeer de goddelijke Zoon van God is, maar eerder een moreel voorbeeld voor ons om te volgen. Jezus is meer een grote broer die ons het voorbeeld geeft om in zijn voetsporen te treden. Dat is gedeeltelijk waar, natuurlijk, we volgen Jezus’ voorbeeld, maar progressieve christenen maken dat tot hoofdzaak. Jezus is slechts een beeld van wat wij kunnen zijn en wat wij kunnen doen en zijn voornaamste punt is slechts een voorbeeld voor ons te stellen. Het verlagen van Jezus is het eerste kenmerk van progressief christendom.
Progressief christendom is gericht op moralisme, niet op verlossing
Het hoogste doel van het christelijk leven voor progressief christendom is dat je gewoon een goed mens moet zijn.Nauw daarmee verbonden, zoals ik al suggereerde, is een tweede kenmerk, en dat is deze grote gerichtheid op moralisme. Als je niet het gevoel hebt dat Jezus iemand is die aanbeden moet worden, dan is hij gewoon iemand die je moet nastreven, dus het hoogste doel van het christelijke leven voor het progressieve christendom is dat je gewoon een goed mens moet zijn. Je moet gewoon bepaalde regels volgen. Je moet aardig zijn voor je naaste. Het evangelie van de verlossing blijft niet echt over; je houdt er een morele code aan over, en dat reduceert het tot een soort moralistische religie.
Progressief Christendom bagatelliseert onze zondigheid
Het derde punt ligt daar ook heel dicht bij, namelijk dat als je denkt dat je een goed mens kunt zijn, je een heel lage kijk op zonde moet hebben, iets anders dat het progressieve Christendom heeft. Het is dit idee dat mensen niet echt zo gevallen zijn en dat ze niet echt zo slecht zijn, dat er niet echt iets is dat ons ontsiert, dat we in de kern allemaal goede mensen zijn en dat we daarom echt een kans hebben om nog beter te worden. Je zult merken dat in progressieve christelijke kringen het woord zonde wordt gebagatelliseerd; er is zeker geen interesse om te praten over de toorn van God over de zonde. God wordt helemaal niet afgeschilderd als verontrust door of boos op de zonde. Dit zijn zo’n beetje de klassieke kenmerken van het progressieve christendom.
Dat is wat er echt triest is aan het progressieve christendom. Aan het eind van de dag is het eigenlijk helemaal geen goed nieuws. Als je dat allemaal samenvat, hou je aan het eind iets over dat eigenlijk helemaal geen christendom is. Als je geen goddelijke Jezus hebt en als je alles reduceert tot moralisme en er geen echte zondeval of zonde is, dan is het kruis niet echt iets dat je redt. Als je naar het kruis kijkt, is het gewoon een goed voorbeeld van een goed mens. Het is niet echt goed nieuws. Dat is wat echt triest is aan progressief Christendom. Aan het eind van de dag, is het eigenlijk helemaal geen goed nieuws. Het is echt dat het allemaal van jou afhangt. Als het allemaal van ons afhangt, is dat slecht nieuws. But of course, the real gospel is good news that it’s all done and completed in the great and finished work of Christ.