De meeste mensen besteden geen tijd aan het nadenken over de kleinste eenheden van gegevens, bits en bytes. Maar als het gaat om gegevensoverdracht of -opslag, houden de meesten van ons zich bezig met megabytes, gigabytes of zelfs terabytes. Naarmate de gegevenscapaciteit toeneemt, naar welk formaat harde schijf moet u dan op zoek?
In het algemeen wordt voor gegevens het SI-voorvoegsel (International System of Units) gebruikt, in feite het vroegere metrieke stelsel. Volgens dit systeem is tera- de vierde macht van 1000. Het voorvoegsel na tera- zou 10005 moeten zijn, of peta-. Na terabyte komt dus petabyte. Daarna komt exabyte, dan zettabyte en yottabyte. Binair werkt echter niet op dezelfde schaal als SI. Het wordt gemeten als machten van twee in plaats van machten van tien. Toen computerwetenschappers voor het eerst in termen van grote hoeveelheden gegevens begonnen te praten, rondden zij gewoon af naar het dichtstbijzijnde SI-voorvoegsel. Soms ronden technologiefabrikanten nog steeds af op machten van 1000, maar hebben ze het eigenlijk over machten van 1024 (dat is 210). Er zijn speciale binaire voorvoegsels bedacht die overeenkomen met machten van 1024 in plaats van 1000, maar die worden niet consequent gebruikt. Als een harde schijf een capaciteit heeft van 1 terabyte (TB), 10004, kan dat in werkelijkheid 1 tebibyte (TiB) zijn, of 10244. Binaire voorvoegsels zijn kibi-, mebi-, gibi-, tebi-, pebi-. Dus wat komt er na terabyte? Petabyte. Maar in sommige gevallen kan het nauwkeuriger een pebibyte worden genoemd.