“Als je in de afgelopen 50 jaar in de VS bent opgegroeid, is de uitdrukking “dibs” een herinnering die pijn doet of plezier doet, afhankelijk van of je wel of niet met succes dat laatste stuk pizza hebt bemachtigd op het verjaardagsfeestje van je 8-jarige buurmeisje. Niet te verwarren met de gelijknamige diepvriessnacks uit de bioscoop, is “dibs” een populaire uitdrukking in de VS die wordt gebruikt om te verwijzen naar een claim op of het eerste recht op een voorwerp. Het enige addertje onder het gras: Een persoon moet de term uitspreken of “dibs” roepen vóór iemand anders om die claim te verdedigen.
De uitdrukking ontstond in Engeland in de late jaren 1800, met woordenboeken in die tijd die een “dib” definiëren als het knokkelbot van een schaap. Met die botten speelden adolescente jongens een spel – bekend als het meervoud “dibs” – vergelijkbaar met jacks. Als er geen botten te vinden waren, werden ze vervangen door kiezelstenen, dibstones genoemd. Dibstones werden in steno “dibs” genoemd. Het verband tussen het spel en de hedendaagse presentatie van “dibs” is onduidelijk, al wordt gespeculeerd dat het spel de spelers bepaalde voordelen kan hebben gegeven op basis van hoe de dibs vielen.
Voordeel
Een “dib” kan ook verwijzen naar een kleine som geld of een deel van een voorwerp. Dit laatste gebruik werd voor het eerst opgemerkt in het Verenigd Koninkrijk aan het eind van de 19e eeuw. Vanuit deze definitie kan de term in de loop der tijd zijn uitgebreid tot het 20e-eeuwse gebruik van “dibs” als een soort informele claim. De uitdrukking is in het V.K. uit de gratie geraakt, maar wordt in de V.S. nog steeds veel gebruikt, vooral door kinderen.