Voor Melissa, een 29-jarige inwoonster van Tampa, zien happy hours er nu heel anders uit: Ze komen vaker, beginnen vroeger, en ze is vaak alleen. Terwijl ze voor de coronavirus pandemie zelden zonder gezelschap thuis dronk, redeneert ze nu dat “wanhopige tijden om wanhopige maatregelen vragen.”
En in die zin is Melissa verre van alleen.
Amerikanen die in quarantaine zijn, kopen letterlijk tonnen alcohol: Uit gegevens van Nielsen blijkt dat de online verkoop van alcohol in de week van 11 april met 378 procent is gestegen ten opzichte van dezelfde week vorig jaar. (Het alcoholleveringsbedrijf Drizly meldde dat zijn klantenaantal eind maart met maar liefst 1600 procent was gegroeid). In de week van 11 maart steeg de totale verkoop van alcoholische dranken met 55 procent ten opzichte van dezelfde periode vorig jaar, aldus Nielsen. En we kopen niet alleen meer, we leggen ook voorraden aan en kopen drank in bulk. (Natuurlijk vertellen deze cijfers niet het hele verhaal. Restaurants en bars zijn gesloten – al bezorgen sommige wel alcohol of bieden ze de mogelijkheid om mee te nemen – dus onze koopgewoonten zijn verschoven naar andere gelegenheden).
“Het voelt alsof het iets is wat we allemaal doen omdat het een afleiding is.”
Elizabeth, een 29-jarige inwoonster van San Francisco, schat dat zij en haar verloofde nu ongeveer 100 dollar per week aan alcohol uitgeven. Tijdens een recente reis brachten ze vijf kratten bier, een fles Jägermeister en een fles bourbon mee, waarvan ze hot toddies en mint juleps maakten, deels, zegt Elizabeth, om de avondjes uit goed te maken die ze door de pandemie missen.
En hoewel het uitgeven van veel geld aan cocktails met de meisjes of het delen van flessen wijn in een slecht verlicht restaurant voor de isolatie misschien geen wenkbrauwen deed fronsen, is het gemeenschappelijke aspect van sociaal drinken tijdelijk verdwenen. We hebben meer tijd en ruimte om ons gedrag onder de loep te nemen, en thuis drinken – en vaak ook alleen drinken – wakkert ons gevoel van sociaal stigma aan. Ons is immers geleerd dat zelfs overmatig drinken een sociale activiteit is, terwijl alleen drinken vaak als een reden tot ongerustheid wordt beschouwd.
Maria, een 26-jarige die in Denver woont, geniet van avonden in de stad met vrienden. “Er zijn zoveel meer gelukkige gevoelens verbonden aan het uitgaan met vrienden en barhoppen,” zegt ze. “Een glas wijn drinken en thuis een film kijken voor de twaalfde achtereenvolgende avond is niet hetzelfde.”
Drinken zelf heeft ook zijn plezier verloren. “Er zit een automatisme in,” geeft Maria toe. “Het is bijna ingebouwd in de routine op dit punt. Het voelt alsof het iets is wat we allemaal doen omdat het een afleiding is – een heel tijdelijke afleiding van alles waar we elke dag mee te maken hebben.”
Mensen vinden nog steeds manieren om sociaal te drinken, maar op een gezonde afstand. Bars organiseren online happy hours, terwijl zoomeetings met vrienden en collega’s misschien niet compleet zijn zonder een cocktail in de hand. (Elizabeth heeft elke woensdag een permanent Zoom happy hour met vrienden, waarbij ze veel Pina colada’s drinken, en Jennifer, een 34-jarige inwoner van Cleveland, heeft een regel ingesteld dat ze alleen drinkt als ze haar vrienden digitaal kan ontmoeten via Google Hangouts). Buren toosten op elkaar vanaf de veiligheid van hun veranda of brandtrap en van Napa Valley tot Miami zijn er virtuele wijnproeverijen. In elk van deze scenario’s drinken mensen technisch gezien misschien alleen, maar ze drinken alleen samen.
Maar onze eigen gevoeligheden wijzen op een donkerder kantje aan het drinken in afzondering. Late night-presentator Conan O’Brien tweette onlangs: “Kunnen we het er allemaal over eens worden om de lat voor wat als ‘alcoholist’ wordt beschouwd tijdelijk hoger te leggen?”, een grap die een ongemakkelijke waarheid aan het licht brengt: sommigen van ons drinken niet alleen alleen alleen, maar ook zwaarder, op een manier die ongezond kan zijn.
Mensen drinken technisch gezien misschien alleen, maar ze drinken alleen samen.
Elizabeth geeft toe dat ze een glaasje whisky drinkt voordat ze naar de supermarkt gaat, en soms ook daarna. Het haalt de scherpe kantjes van de stressvolle excursie af, zegt ze, maar het is niet iets wat ze zou overwegen te doen buiten de grenzen van het coronavirus. Maria nam een glas wijn, verstopt in een Yeti-beker, mee voor een wandeling met haar hond. Het was vroeg op de avond, en ze had al gedronken. De wijn meenemen “was een leuk avontuur,” zegt ze, “omdat er nu geen andere opwinding is.”
Terwijl Christina, een 36-jarige inwoonster van Charlotte, N.C., schat dat ze nu niet meer drinkt dan voor de pandemie, maar de hoeveelheid die ze heeft moeten drinken – in de vorm van de lege wijnflessen die ze aan het eind van de week weggooit – heeft haar ertoe gebracht opnieuw te evalueren hoeveel ze nu en in de toekomst wil drinken. In een bar of restaurant “zie je het bewijs zich niet opstapelen”, legt ze uit.
In een recent onderzoek onder 3.000 Amerikanen door Alcohol.org, een online bron van de Amerikaanse verslavingszorgverlener American Addiction Centers, geeft meer dan een derde van de ondervraagden toe dat ze waarschijnlijk meer drinken dan normaal in afzondering. (Maar Dr. William Kerr, PhD, een senior wetenschapper bij de Alcohol Research Group, vertelde ELLE.com dat sommige mensen misschien drinken om de immense emotionele en economische stress van de pandemie aan te kunnen – die veel mensen hun baan, steun en zelfs het leven van hun dierbaren heeft gekost.
Het tijdelijk afgesloten zijn van gezondere coping-mechanismen – zoals naar de sportschool gaan of een knuffel krijgen van je moeder – kan mensen ook aanzetten tot drinken, zegt Lisa Fucito, PhD, universitair hoofddocent psychiatrie aan de Yale School of Medicine. Ze zegt dat alleen thuis drinken niet inherent riskant is, zolang het met mate gebeurt. (De Centers for Disease Control and Prevention definiëren matig drinken als maximum één drankje per dag voor vrouwen, en twee voor mannen). “Veel mensen dronken op deze manier voor de pandemie,” wijst ze erop. Het is de stap buiten die gematigde categorie die reden kan zijn tot bezorgdheid, zijn Fucito en Kerr het eens.
Onderzoek heeft ook aangetoond dat crises de neiging hebben te leiden tot meer wijdverbreid alcoholgebruik en -misbruik. Na de uitbraak van SARS in 2003 bleek uit een studie dat ziekenhuispersoneel in Beijing, China, drie jaar later een grotere kans had op alcoholmisbruik of -afhankelijkheid, wat in verband werd gebracht met quarantaine of hun werk in een risicovolle omgeving. Een andere studie vond jaren later hoge percentages comazuipen bij inwoners van Manhattan, hulpverleners en anderen die in de buurt waren van de terroristische aanslagen van 11 september. Het goede nieuws is volgens Fucito dat “de meerderheid van de mensen die tijdens de pandemie meer zijn gaan drinken, in staat zou moeten zijn om weer minder te gaan drinken wanneer de gemeenschappen weer opengaan”, net zoals mensen na de vakantie of een vakantie hun normale drinkgewoonten hervatten.
“Er is maar zoveel werk, lezen, Netflix en beweging dat ik op een dag kan doen.”
Anderen zullen harder moeten werken om hun drankgebruik op een veilig niveau te houden, nu en in de toekomst.
“Thuis drinken gaat niet gepaard met een aantal beperkingen die worden opgelegd door drinken in een bar of restaurant,” zegt Fucito. “De bar of het restaurant gaat niet dicht. Mensen hoeven zich geen zorgen te maken of ze wel veilig thuiskomen.” Ze zullen ook rekening moeten houden met de reden waarom ze drinken. “We weten dat negatieve motieven – drinken om met onaangename gevoelens om te gaan of om zich aan te passen aan anderen – in verband worden gebracht met grotere alcoholgerelateerde schade en een groter risico op het ontwikkelen van een … probleem,” zegt ze.
Eenzaamheid is ook een unieke uitdaging voor mensen die aan het afkicken zijn. Terwijl bijeenkomsten van steungroepen zoals Anonieme Alcoholisten online zijn gegaan, heeft de quarantaine het veel moeilijker gemaakt voor verslaafden om toegang te krijgen tot de diensten die ze nodig hebben, en er zijn berichten dat de wachtlijsten voor herstelprogramma’s de pan uit rijzen.
Maar voor nu zijn veel mensen bereid om zichzelf een pass te geven voor dingen die ze anders misschien niet zouden doen, gezien de buitengewone tijden die we doormaken. “Ik drink nu meer omdat er maar zoveel werk, lezen, Netflix en lichaamsbeweging is dat ik op een dag kan doen,” zegt Melissa. After all, we’re just doing the best we can.