Dertien Amerikaanse presidenten zijn oorspronkelijk vicepresident geweest. Ze kregen promotie door moord, dood door andere middelen, aftreden of gewoon door zelf gekozen te worden.
Maar wie was de laatste die de beroemde overstap maakte?
circa 1790: John Adams (1735 – 1826) tweede president van de Verenigde Staten van Amerika.
Wie is de laatste persoon die rechtstreeks van vicepresident naar president is gegaan?
- Antwoord: George H.W. Bush Bush was van 1981-1989 vicepresident van Reagan. Daarna won hij de presidentsverkiezingen van 1989 en versloeg hij de Democraat Michael Dukakis. Tijdens zijn presidentschap zag Bush het einde van de Sovjet-Unie na de val van de Berlijnse Muur in 1989 en de ontmanteling van de Sovjet-Unie in 1991. Hij verloor van de Democraat Bill Clinton in de presidentsverkiezingen van 1992.
12 andere presidenten die de overstap maakten
John Adams
Een advocaat uit Massachusetts en vervolgens afgevaardigde van het Continentale Congres dat tijdens de Amerikaanse Revolutie (1775-1783) werd gevormd, werd Adams de eerste vicepresident van de Verenigde Staten onder George Washington (1789-1797). Daarna werd hij president en diende hij één ambtstermijn (1797-1801). Adams verloor de verkiezingen van 1800 door zijn steun aan de Alien and Sedition Act, die de regering toestond ‘vijandelijke vreemdelingen’ te deporteren.’
Thomas Jefferson
Jefferson had een voorname achtergrond in talrijke beroepen, waaronder rechten, architectuur en wetenschap. Hij was gouverneur en lid van het Huis van Afgevaardigden en het Huis van Burgesses in Virginia. In de regering was hij staatssecretaris, congreslid en diplomatiek minister. Hij was de Democratisch-Republikeinse kandidaat voor de verkiezingen van 1796 en werd vice-president van Adams nadat hij het presidentschap met drie stemmen verschil van hem had verloren. Jefferson versloeg Adams in 1800 en werd president. Hij kocht Louisiana van de Fransen in 1803.
Martin van Buren
Van Buren werd minister van Buitenlandse Zaken van Andrew Jackson en vervolgens zijn vice-president toen deze laatste zich kandidaat stelde voor een tweede termijn in 1833. Nadat hij bij de verkiezingen van 1836 William Henry Harrison had verslagen, werd Van Buren één termijn president. Hij werd in 1841 opgevolgd door Harrison.
John Tyler
Harrison overleed ongeveer dertig dagen na zijn ambtsaanvaarding, waardoor John Tyler president van de Verenigde Staten werd. Hij diende tot 1845. Tyler was de eerste vicepresident die president werd zonder zelf gekozen te worden.
Millard Fillmore
Als vicepresident leidde Fillmore de debatten in de Senaat die leidden tot het Compromis van 1850, waarbij Californië als vrije staat werd toegelaten. Na de dood van president Taylor werd Fillmore vervolgens president. Hij zag de eindstemming voor het Compromis door het Congres, waardoor Californië tot de Unie kon toetreden ten koste van Texas. Omdat hij een wetsvoorstel steunde dat federale officieren ter beschikking stelde van voortvluchtige slavenhouders, spanden militante Whigs samen om Fillmore de presidentsnominatie van 1852 te ontnemen.
Andrew Johnson
Johnson, een Democraat, diende als vice-president van Abraham Lincoln tijdens diens tweede termijn. Na de moord op Lincoln op 15 april 1865 werd Johnson president. Hij werd in staat van beschuldiging gesteld wegens overtreding van de Tenure of Office Act. Johnson was niet succesvol voor president in 1868.
Chester A. Arthur
Republikein Chester A. Arthur diende als vice-president onder president Garfield. Hij volgde later zijn oude baas op als president na de moord op Garfield. Onder zijn ambtstermijn nam het Congres de Pendleton Act aan, waarbij een Civil Service Commission werd ingesteld die overheidsfuncties via schriftelijke examens toegankelijk maakte. Arthur verlaagde de tarieven en hervormde het immigratiesysteem door krankzinnigen, criminelen en paupers de toegang tot het land te ontzeggen. Hij stierf in 1886 aan een nierziekte, hoewel hij in 1884 kandidaat was voor het presidentschap en werd verslagen.
circa 1905: Theodore Roosevelt (1858 – 1919), de 26e president van de Verenigde Staten (1901-09) zittend aan zijn bureau aan het werk.
Theodore Roosevelt
Roosevelt was vicepresident van president McKinley tot deze op 6 september 1901 werd vermoord. Roosevelt werd toen de jongste president in de geschiedenis van de VS. Hij werd in 1904 herkozen en diende tot 1909. Roosevelt stelde zich later kandidaat voor de Progressieve Partij nadat hij in 1912 de Republikeinse nominatie had verloren, maar hij werd verslagen door de Democraat Woodrow Wilson.
Calvin Coolidge
Coolidge werd president na de hartaanval van Warren Harding in 1923. Daarvoor was hij vice-president van Harding geweest. Coolidge werd in 1924 herkozen en werd bekend als ‘Silent Cal’ vanwege zijn rustige karakter.
Harry S. Truman
Truman, een Democraat, diende als vice-president van president Roosevelt. Na de dood van Roosevelt in april 1945 werd hij president. Truman nam cruciale beslissingen op het gebied van de buitenlandse politiek, zoals het verlenen van hulp aan Griekenland en Turkije toen deze werden bedreigd door het communisme. Dit programma werd bekend als de Truman Doctrine. Hij hielp ook Berlijn tijdens de luchtblokkade van de Sovjet-Unie in 1948 en bracht de VS in oorlog met Korea nadat Noord-Korea in 1950 had besloten het zuiden binnen te vallen.
Lyndon B. Johnson
Johnson was Kennedy’s vice-president na de campagne van 1960 en werd vervolgens president na de moord op JFK in november 1963. Johnson probeerde een Great Society op te zetten om de armoede uit te roeien en de misdaad onder controle te krijgen. Miljoenen bejaarden kregen goede medische zorg door het Medicaid-amendement van 1965 op de Social Security Act. Hij nam ook wetgeving voor burgerrechten aan. Johnson schokte de Democraten toen hij in 1968 aankondigde zich terug te trekken uit de race om hun presidentskandidaat te worden, vanwege protesten tegen de manier waarop hij de oorlog in Vietnam aanpakte.
Augustus 1968: De Amerikaanse politicus Richard Nixon (1913-1994) geeft het ‘V’-teken voor de overwinning na het ontvangen van de presidentiële nominatie op de Republikeinse Nationale Conventie, Miami, Florida.
Gerald R. Ford
Ford werd president na het aftreden van Nixon in 1974, nadat hij acht maanden als zijn vicepresident had gediend na het aftreden van Spiro Agnew, Nixons oorspronkelijke vicepresident. Ford zou Nixon later gratie verlenen voor diens betrokkenheid bij het Watergate-schandaal. Hij stelde zich kandidaat voor de verkiezingen in 1976, maar verloor van de Democraat Jimmy Carter.