Verschillende soorten anker – voors en tegens
Fisherman
De kleine wokkels van de Fisherman slepen in zand of modder
De Fisherman houdt goed stand op rotsen en wier, maar de piepkleine wiekjes slepen op elke andere bodem, waardoor hij op de meeste ankerplaatsen niet kan worden gebruikt. Vissers ankeren waar de vis is, boven riffen en rotsachtige uitsteeksels. Het is niet het einde van de wereld als hun anker sleept. Ze ankeren gewoon opnieuw, of pakken in en gaan naar huis. Deze ankers zijn moeilijk te hanteren en moeten extreem zwaar zijn om voldoende houvast te bieden. De meesten van ons ankeren ’s nachts niet op rotsen of wier, dus het heeft eigenlijk geen zin om er een bij je te hebben.
Ploeg
Ploegankers, zoals deze Delta, kunnen hun naam eer aandoen
Net als hun agrarische naamgenoot slepen CQR, Delta en Kobra II ankers als er hard genoeg aan getrokken wordt, de zeebodem omwoelen. De werkelijke belasting waarmee ze slepen varieert. Mijn Delta sleepte ooit zwaar in zachte modder, weliswaar bij extreme windstoten. De ankertest van 2006 van Yachting Monthly wordt algemeen beschouwd als een van de meest realistische. De ankers van de nieuwe generatie werden bovenaan geplaatst voor stabiliteit, de Delta in het midden en de CQR en Bruce onderaan. Waarom zijn de laatste twee zo populair? In bijna alle tests worden ankers van 25lb (11kg) vergeleken, terwijl jachten die wereldwijd varen CQR’s van 55lb (25kg) of meer dragen. Ankers waarvan de tipbelasting niet is gemaximaliseerd, hebben veel gewicht nodig om te worden uitgezet. De tipbelasting van de CQR is 12-16% van het totale gewicht. Delta’s (en vermoedelijk de zeer vergelijkbare Kobra II) hebben een goede tipbelasting, ongeveer 28%, waardoor ze zich gemakkelijk zetten, maar uiteindelijk slepen bij hoge belastingen.
Kopieën
Een kopie ziet er misschien overtuigend uit, maar de kans is groter dat hij breekt
CQR en Bruce kopieën zijn er al jaren; nu zijn er ook Delta knock-offs. Kopieën van de nieuwe generatie ankers zullen zeker volgen. In sommige gevallen is slechts een vluchtige inspectie nodig om te zien dat de kopieën ruw zijn gemaakt, gelast op manieren waarvoor een amateur zich zou schamen en met minimale galvanisatie. Gegoten types zijn moeilijker met het blote oog te beoordelen, maar ze zijn waarschijnlijk gemaakt van gietijzer, dat bros is en een zeer lage treksterkte heeft. U vindt foto’s van geknapte exemplaren op het internet. Er zijn gietijzeren versies van de echte CQR, herkenbaar aan het gewicht in pond, eindigend op ½. Deze hebben ook de neiging broos te zijn en zullen breken als ze hard genoeg worden geraakt.
Vlakke ankers
De Britany, net als andere vlakke ankers, kan er niet op worden vertrouwd dat hij weer vast komt te zitten als het tij keert
Danforth, Britany, FOB, Fortress en Guardian ankers hebben een groot oppervlak voor hun gewicht, dus ze houden zeer goed in zachte tot middelzware bodems. Ook het zetten op deze bodems gaat goed, dankzij de scherpe spitse punten, onder een optimale hoek voor penetratie. Op harde bodems zoals opeengepakt zand en kiezel kunnen ze de neiging hebben te slippen zonder te zetten. Hun enige nadeel: ze hebben de neiging niet te resetten wanneer het getij of de wind de trekrichting verandert. Een plat anker van lichtgewicht aluminium is dus de ideale kedge, maar weinigen kiezen ze als boeianker.
Klauw
Weinig klauwen zijn zo goed als de originele Bruce
De echte Bruce wordt al heel wat jaren niet meer gemaakt. Hij is gemaakt van gegoten staal, een sterk en taai materiaal. Er is een enorm aantal kopieën van gemaakt, vaak van laagwaardig, broos en zwak materiaal. De originele Bruce had precieze spiehoeken, in tegenstelling tot veel kopieën. Het echte exemplaar zet en houdt goed in op zachte tot gemiddelde bodems, houdt naar verluidt goed stand op rotsen, maar de lange voorrand heeft moeite om door wier te snijden. Nogmaals, grote, zware exemplaren werken veel beter dan kleine.
Nieuwe generatie
Nieuwe generatie ankers hebben platte of holle wervels en zwaar verzwaarde punten. Deze Spade heeft een tipbelasting van 47%
Deze categorie omvat de Bügel, Manson Supreme, Rocna, Sarca en Spade. De eerste van deze, de Bügel, heeft een platte, dikke staart met relatief weinig oppervlakte, een plaatschacht en een rolbeugel. Het ontwerp maakt het gemakkelijk en relatief goedkoop te fabriceren, hoewel uiteindelijk, bij windsnelheden waar de overgrote meerderheid van de jachten waarschijnlijk nooit mee te maken krijgt, de houdbaarheid iets minder goed kan zijn.
De Manson en Rocna zijn in grote lijnen vergelijkbaar, met een tipbelasting van ongeveer 35% van het totale gewicht, plaatschenkels en rolstangen. De Spade heeft geen rolbeugel. Zijn tip belasting is het hoogste van allemaal, op 47% van het totale gewicht. Het ontwerp is complex, met een holle schenkel die loskomt van de staart om te worden opgeborgen. De plaatsing en het behoud van al deze ontwerpen is uitstekend; de Spade in het bijzonder heeft vele ankertests gewonnen. De Sarca behaalde een zeer hoge holding in recente tests, maar is schaars in de UK.
Leest u dit met plezier?
Een abonnement op Yachting Monthly magazine kost ongeveer 40% minder dan de omslagprijs.
Print en digitale edities zijn verkrijgbaar via Magazines Direct – waar u ook de laatste aanbiedingen kunt vinden.
YM is packed with information to help you get the most from your time on the water.
- Take your seamanship to the next level with tips, advice and skills from our experts
- Impartial in-depth reviews of the latest yachts and equipment
- Cruising guides to help you reach those dream destinations