Egel en stekelvarken, hoewel vaak verward, zijn zeer verschillende wezens. Afgezien van hun enthousiasme voor acupunctuur, zijn het totaal verschillende soorten die in de loop der jaren slechts vergelijkbare reacties op fysieke bedreigingen hebben ontwikkeld.
Wat is een egel?
Egel is een klein vleesetend zoogdier, dat tussen de 15 cm en 1 meter lang kan zijn. Hun opvallendste kenmerk zijn ongetwijfeld de harde, scherpe stekels, ook wel stekels genoemd, op hun rug. Dit is een soort verdedigingsmechanisme dat wordt gebruikt om roofdieren af te schrikken. Als een egel zich bedreigd voelt, nestelt hij zich in een kleine bal, waarbij hij zijn kwetsbare lichaamsdelen bedekt en zijn scherpe, stekelige buitenkant blootlegt. Omdat het nachtdieren zijn, slapen ze ook in deze defensieve houding. Maar egels hebben veel meer dan alleen stekels.
Zijn naam komt van een toe-eigening van hun foerageergedrag, dat vroege volkeren vergelijkbaar vonden met het gedrag van foeragerende varkens. Ze maken soortgelijke knorrende geluiden terwijl ze door heggen ritselen op zoek naar de kleine insecten, knaagdieren en af en toe amfibieën die hun dieet vormen. Egels gebruiken hun grote reukzin om hun slechte gezichtsvermogen te compenseren.
Occasioneel aangetroffen in tuinen en in toenemende mate gehouden als huisdier, staan egels erom bekend dat ze in het wild grotendeels op zichzelf blijven. Het zijn solitaire dieren, geboren in nesten van ongeveer een dozijn, die slechts ongeveer twee maanden in hun nest blijven voordat ze de wereld intrekken.
Wat is een stekelvarken?
Stekelvarkens zijn zoogdieren, die twee tot drie meter lang kunnen worden, hun staart niet meegerekend, die iets minder dan een meter lang kan worden. De grootte kan ruwweg worden vergeleken met die van een huiskat, maar daar houdt de gelijkenis dan ook wel zo’n beetje op. Het haar van een stekelvarken is zacht, maar zijn rug is bedekt met een dikke laag naaldachtige stekels. De lengte van de stekels varieert naargelang de soort, maar kan tot 15 cm lang worden. Ze beginnen als haren die in de eerste dagen na de geboorte groeien, maar verharden snel en vormen hun voornaamste verdedigingssysteem. Het stekelvarken kan zich oprichten en zelfs de stekels uitwerpen naar aanvallers als het zich bedreigd voelt.
Noord- en Zuid-Amerikaanse stekelvarkens leven grotendeels op takken en eten kleine takjes en boomschors. Ze hebben staarten die lijken op die van buidelratten, die zich om takken kunnen wikkelen om beter te kunnen klimmen. Euraziatische en Afrikaanse variëteiten kunnen in een grote verscheidenheid van omgevingen leven, van beboste bossen tot woestijnen, en hebben meestal kortere, minder gespecialiseerde staarten. Waar ze ook voorkomen, stekelvarkens hebben een pittig karakter dat contrasteert met hun herbivore levensstijl.
Related Reading:
Hoe lijken ze op elkaar?
De voor de hand liggende vergelijking tussen egels en stekelvarkens is hun stekels. De ruggen van beide zoogdieren zijn bedekt met scherpe punten en dienen ter bescherming. Een andere overeenkomst is te vinden in de Latijnse stam van de naam stekelvarken, die vertaald kan worden met “ganzenveer varken,” wat betekent dat beide dieren een historische vergelijking met varkens hebben. Net als de mannelijke en vrouwelijke versies van varkens, worden de mannelijke en vrouwelijke geslachten van stekelvarkens en egels respectievelijk beren en zeugen genoemd. Egels en stekelvarkens maken elk ook vocalisaties die vergelijkbaar zijn met varkensknorren.
Andere overeenkomsten komen voort uit hun onafhankelijke aard. Zowel egels als stekelvarkens zijn geen sociale wezens en brengen het grootste deel van hun leven alleen door. Beiden komen voor in verschillende klimaten en geografische locaties over de hele wereld. Hoewel ze verschillende diëten gebruiken, vinden beide dieren hun voedsel door hun reukzin te gebruiken als compensatie voor hun beperkte gezichtsvermogen. Gezichtsvermogen is voor beide dieren niet essentieel, omdat de meeste soorten nachtdieren zijn.
Hoe verschillen ze?
Hoe verleidelijk het ook is om beelden van de twee zoogdieren door elkaar te halen, toch hebben ze minder gemeen dan de meeste mensen denken. Er zijn veel belangrijke verschillen tussen de dieren, zowel in uiterlijk als in gedrag.
Stekelvarkens zijn veel groter dan egels, ze wegen veel meer en worden bijna vier keer zo lang. Ter referentie, het gemiddelde gewicht van een egel is iets minder dan twee pond, terwijl sommige soorten stekelvarkens gemakkelijk meer dan vijfendertig pond wegen. Een gemakkelijke manier om visueel onderscheid te maken tussen de twee soorten, indien de grootte niet nauwkeurig kan worden bepaald, is te kijken naar hun neuzen. Egels hebben wat men zou kunnen omschrijven als bessen- of knopneuzen, die uitlopen in een spits toelopende snuit, terwijl stekelvarkens grote, geprononceerde neusgaten hebben, vergelijkbaar met die van een groot konijn of een kleine hond. De neuzen van stekelvarkens zijn meestal stomp en roze, in vergelijking met de afgeronde bruine neus van een egel. Hun voeten zijn zeer gemakkelijk van elkaar te onderscheiden, en volgen de rest van hun natuur. Egelpoten zijn klein met korte, ondoelmatige nagels. De poten van stekelvarkens zijn breder met lange, sterke klauwen die beter zijn om te klimmen en schors te strippen.
In termen van gedrag hebben egels en stekelvarkens verschillende diëten, soorten stekels, en vele andere attributen. Stekelvarkens eten alleen plantaardig natuurlijk materiaal en zijn dus vegetariërs. Egels daarentegen laten vegetatie meestal met rust en eten liever de kleine insecten en slakken die planten storen, waardoor ze de perfecte kleine beschermers zijn. Dit, in combinatie met hun kleine formaat en zachtaardige gedrag, maakt van egels een relatief populair huisdier. Stekelvarkens zouden echter vreselijke huisdieren zijn, omdat ze te groot en veel agressiever zijn.
Hun stekels kunnen losraken als ze worden aangevallen, maar stekels van egels zijn veel permanenter. Dit wetende zijn stekelvarkens in de loop der jaren het doelwit van veel roofdieren geworden, terwijl egels bekend staan als aanvulling op het dieet van grote knaagdieren en vleesetende vogels.
Stekelvarkens houden geen winterslaap en zijn zelfs in koude klimaten actief. Egels houden het grootste deel van de winter een winterslaap. De meeste soorten stekelvarkens komen echter voor in tropische streken, waar de winters minder streng zijn. Hedgehogs are born in large litters, but porcupines are born in litters as small as one sometimes and their period of gestation is several weeks longer.
The animals, though both adorable and important, are not related. That being said, the world is certainly big enough for them both.