Podczas gdy wiele krajów walczy o stworzenie i utrzymanie efektywnego systemu opieki zdrowotnej, Norwegia stała się symbolem tego, jak może wyglądać udany krajowy system opieki zdrowotnej. Norwegia jest jednym z królestw podregionu skandynawskiego w Europie. Ten liczący 5,2 mln mieszkańców kraj graniczy od zachodu ze Szwecją, a na wschód od niego leżą Wyspy Szetlandzkie. „Norweskie wartości są zakorzenione w ideałach egalitarnych”, co oznacza, że każdy powinien mieć równe szanse. Zasady te znajdują odzwierciedlenie w systemie opieki zdrowotnej w tym kraju.
Opieka zdrowotna w Norwegii jest zaprojektowana z myślą o równym dostępie, ale w żadnym wypadku nie jest bezpłatna. Powszechny system opieki zdrowotnej w tym kraju jest silnie dotowany przez rząd poprzez podatki. Tak wysokie podatki pozwoliły Norwegii na prowadzenie szerokiego systemu opieki społecznej, który zapewnia ubezpieczenie zdrowotne, ubezpieczenie od bezrobocia, ubezpieczenie społeczne i świadczenia emerytalne, które często umożliwiają korzystanie z opieki zdrowotnej nawet osobom o niskich dochodach lub zubożałym. Oto osiem faktów na temat opieki zdrowotnej w Norwegii.
8 Faktów na temat opieki zdrowotnej w Norwegii
- Wszyscy uczestnicy norweskiego systemu opieki zdrowotnej muszą pokryć wszystkie koszty leczenia do wysokości 2040 koron (około 210 dolarów), zanim otrzymają kartę zwolnienia. Następnie ich leczenie przez resztę roku jest bezpłatne.
- Norweskie wydatki na opiekę zdrowotną w przeliczeniu na głowę, które obecnie wynoszą 6 187 dolarów na osobę, są czwarte najwyższe na świecie. Najwyższe są Stany Zjednoczone, gdzie wynoszą 10 600 USD na osobę.
- Norweski system ubezpieczeń społecznych jest centralnie kontrolowany przez Norweski Urząd ds. Ekonomiki Zdrowia (Helseøkonomiforvaltningen, HELFO); administracja opieki zdrowotnej jest jednak zdecentralizowana i zajmują się nią lokalne władze miejskie. Gdy Norwegowie podróżują lub mieszkają za granicą, członkostwo kraju w Europejskim Obszarze Gospodarczym (EOG), umowie gospodarczej podobnej do Unii Europejskiej, oraz posiadanie Europejskiej Karty Ubezpieczenia Zdrowotnego umożliwia im korzystanie z takiej samej opieki zdrowotnej, jak w kraju, w którym przebywają. Po sześciu miesiącach pobytu w Norwegii udokumentowani imigranci mogą uzyskać dostęp do opieki zdrowotnej. Osoby odwiedzające Norwegię, które nie są członkami EOG, zobowiązane są do uiszczenia pełnej opłaty.
- Osoby mogą zrezygnować z systemu publicznego i wybrać ubezpieczenie prywatne. Ludzie czasami wybierają prywatne ubezpieczenie, jeśli chcą mieć pewne procedury wykonane szybciej niż system publiczny może obsłużyć. Dziewięć procent mieszkańców Norwegii posiada prywatne ubezpieczenie, którego średni koszt wynosi 508 koron (56 USD) miesięcznie, a 91% tego ubezpieczenia jest pokrywane przez ich pracę, co sprawia, że jest ono stosunkowo przystępne cenowo.
- Rząd norweski stworzył „Program Kwalifikacyjny”, aby poradzić sobie z przedłużającym się brakiem pracy i ubóstwem, które mogą ograniczać dostęp do opieki zdrowotnej. Program ten ma na celu przezwyciężenie przeszkód społecznych i braku umiejętności poprzez różne działania. Uczestnicy zazwyczaj znajdują zatrudnienie po czterech latach.
- W Norwegii średnia długość życia wynosi 81 lat dla mężczyzn i 84 lata dla kobiet. To plasuje ten kraj na 17 miejscu na świecie. Tak długą długość życia zawdzięczamy aktywnemu stylowi życia, diecie bogatej w ryby – zwłaszcza łososia – oraz silnemu systemowi opieki zdrowotnej.
- Chociaż opieka zdrowotna w Norwegii jest solidna, nadal istnieją obszary budzące niepokój. Palenie tytoniu zmniejszyło się, ale nastąpił wzrost użycia bezdymnego tytoniu w proszku zwanego snusem, który jest wdychany i może potencjalnie zwiększyć ryzyko raka jamy ustnej. Ponadto w Norwegii wzrasta liczba przypadków otyłości wśród dzieci. Otyłość wśród osób w wieku od pięciu do 19 lat wzrosła o ponad 50% w ciągu ostatniej dekady.
- Od 2013 do 2017 roku wydatki na farmaceutyki wzrosły w Norwegii o 40%, ponieważ wzrosło krajowe zużycie leków na receptę. Norweska Administracja ds. Ekonomiki Zdrowia zajmuje się refundacją kosztów farmaceutyków. Dystrybucja jest ściśle regulowana, ponieważ tylko apteki środowiskowe i szpitalne mogą dystrybuować leki w norweskim systemie opieki zdrowotnej.
Norweskie egalitarne i postępowe ideały pomogły uczynić swój system opieki zdrowotnej jednym z najlepszych na świecie. Kraj ten nadal stoi przed wyzwaniami, takimi jak wysoki wskaźnik otyłości wśród dzieci i ryzyko zachorowania na raka związane z paleniem tytoniu bezdymnego. Norwegia pracuje nad rozwiązaniem tych problemów, na przykład poprzez wprowadzenie zakazu reklamowania wszystkich wyrobów tytoniowych. Wysokie podatki wymagane do finansowania wielu programów publicznych, w tym opieki zdrowotnej, często obciążają w większym stopniu osoby o niższych dochodach, ale rząd zapewnia im gruntowną siatkę bezpieczeństwa. Norwegia poczyniła wielkie postępy. Kraj ten pozostaje wzorem tego, co może osiągnąć silne państwo opiekuńcze i skutecznie zarządzany powszechny system opieki zdrowotnej.
– Joseph Maria
Zdjęcie: Flickr