Obwieszony herbem Segowii, masywny Akwedukt w Segowii jest jednym z najlepiej zachowanych istniejących świadectw inżynieryjnych wyczynów starożytnego Rzymu.
Dokładna data budowy akweduktu jest trudna do ustalenia ze względu na brak jakiejkolwiek inskrypcji, jednak uważa się, że akwedukt (i most akweduktowy) został zbudowany w I lub II wieku n.e. Wiele wspaniałych akweduktów Imperium Rzymskiego rozpadło się, pozostawiając jedynie ruiny i filary, które świadczą o ich istnieniu. Spośród kilku wciąż stojących, akwedukt w Segowii jest nie tylko bardzo dobrze zachowany, ale nadal dostarczał wodę do miasta z rzeki Frio aż do XX wieku.
Około 2,950 stóp długości i w najwyższym punkcie prawie 94 stóp wysokości, most akweduktowy składa się z 167 łuków wspartych na filarach. Jego kolosalne granitowe bloki są połączone bez użycia zaprawy lub klamer, genialnie utrzymywane razem przez równoważące się siły. Projekt jest zgodny z wytycznymi określonymi przez rzymskiego architekta i inżyniera Witruwiusza w jego wielotomowym przewodniku architektonicznym De Architectura z 15 r. p.n.e., napisanym dla hojnego mecenasa Witruwiusza, Juliusza Cezara.
Nazywany „Puente de Diablo” lub Diabelskim Mostem z powodu lokalnej legendy opisującej udział Lucyfera w budowie mostu, aby zaimponować przyjaciółce, akwedukt jest prawdopodobnie najlepiej widoczny na placu Azoguejo, gdzie jego filary są w najwyższym punkcie. Jako symbol Segowii, akwedukt jest niezwykłą ilustracją mariażu pomiędzy wielkim pięknem i genialną funkcjonalnością, które zdefiniowały architekturę starożytnego Rzymu.