Gdy streszczasz lub parafrazujesz czyjeś informacje w kilku lub kilkunastu zdaniach, niezręcznie jest umieszczać cytat na końcu każdego zdania, które piszesz. Jest to również niewygodne do czytania! Jednak z technicznego punktu widzenia APA wymaga, aby czytelnik wiedział dokładnie, jakie informacje od kogoś otrzymałeś i kiedy zacząłeś je wykorzystywać. Tak więc, cytat na końcu akapitu nie spełnia tego wymogu.
Rozwiązanie: Użyj lead-in na początku swojego akapitu. Przedstaw źródło, które podsumowujesz lub parafrazujesz na początku akapitu. Następnie, w razie potrzeby, odwołaj się do źródła, aby upewnić się, że czytelnik rozumie, że nadal korzystasz z tego samego źródła.
Przykłady „złych”, „brzydkich” i „dobrych” można znaleźć poniżej:
Zły. W tym akapicie cytat pojawia się dopiero na końcu, a czytelnik nie wie dokładnie, kiedy/gdzie informacja pochodzi ze źródła. Nie należy tego robić:
Żaby są doskonałymi gatunkami wskaźnikowymi do pomiaru stanu zdrowia mokradeł. Są one bardzo wrażliwe na zmiany w pH spowodowane przez kwaśne deszcze, a także bardzo wrażliwe na różne rodzaje zanieczyszczeń. Gdy populacje żab na terenach podmokłych gwałtownie spadają, można być pewnym, że coś jest nie tak na tych terenach. Kiedy dziwactwa w morfologii żaby pojawiają się, jak żaby z pięciu nóg lub dwie głowy, można założyć, że coś jest nie tak w środowisku mokradła (Willemssen, 2010).
Poprawne, ale brzydkie. Ten akapit jest technicznie poprawny dla APA, ale trudno się go czyta w dużej mierze dlatego, że cytaty w tekście są natrętne i niezręczne:
Żaby są doskonałymi gatunkami wskaźnikowymi do pomiaru stanu zdrowia mokradeł. Są one bardzo wrażliwe na zmiany pH spowodowane przez kwaśne deszcze, a także bardzo wrażliwe na różne rodzaje zanieczyszczeń (Willemssen, 2010). Kiedy populacja żab w mokradłach spada, można być pewnym, że coś jest nie tak w mokradłach (Willemssen, 2010). Kiedy pojawiają się dziwactwa w morfologii żab, jak żaby z pięcioma nogami lub dwiema głowami, można również założyć, że coś jest nie tak w środowisku mokradłowym (Willemssen, 2010).
Dobrze. Te akapity są „APA correct” i łatwe do czytania. Zauważ, że czytelnik dokładnie wie kiedy/gdzie wykorzystano informacje ze źródła:
Próba 1
Żaby są doskonałym gatunkiem wskaźnikowym do pomiaru stanu zdrowia mokradeł. Według ostatnich badań przeprowadzonych przez Willemssen (2010), żaby są bardzo wrażliwe na zmiany pH spowodowane przez kwaśne deszcze, a także są bardzo wrażliwe na różne rodzaje zanieczyszczeń. W badaniu zauważono, że gdy populacja żab na terenach podmokłych gwałtownie spada, można być pewnym, że coś jest nie tak na tych terenach. Kiedy pojawiają się dziwactwa w morfologii żab, takie jak żaby z pięcioma nogami lub dwiema głowami, można założyć, że coś jest nie tak w środowisku mokradłowym (Willemssen, 2010).
Próba 2
Żaby są doskonałymi gatunkami wskaźnikowymi do pomiaru zdrowia mokradeł. Willemssen (2010) odnosi się do badań przeprowadzonych niedawno w Wisconsin, które pokazują, że żaby są bardzo wrażliwe na zmiany pH spowodowane przez kwaśne deszcze, a także są bardzo wrażliwe na różne rodzaje zanieczyszczeń. Jej badania wskazują, że kiedy populacje żab na terenach podmokłych gwałtownie spadają, można być pewnym, że coś jest nie tak na tych terenach. Ponadto, na koniec zauważa, że kiedy pojawiają się dziwne osobliwości w morfologii żab, takie jak żaby z pięcioma nogami lub dwiema głowami, można również założyć, że coś jest nie tak w środowisku mokradłowym.
Próba 3
Żaby są doskonałymi gatunkami wskaźnikowymi do pomiaru stanu zdrowia mokradeł. Willemssen (2010) przeprowadził ostatnio badania w Wisconsin, które wykazały, że żaby są bardzo wrażliwe na zmiany pH spowodowane kwaśnymi deszczami, a także są bardzo wrażliwe na różne rodzaje zanieczyszczeń. Badania Willemssena wskazują, że kiedy populacje żab na terenach podmokłych gwałtownie spadają, można być pewnym, że coś jest nie tak na tych terenach. Jeden bardzo wymowny cytat z badań Willemssena jest taki, że „87% mokradeł, na których występują żaby dwugłowe ma wysoki poziom zanieczyszczenia środowiska” (str. 341).