Kontekst: Wszechobecny charakter szyjnej i piersiowej dysfunkcji somatycznej wymaga od lekarzy osteopatycznych posiadania silnej wiedzy roboczej na temat regionalnej mechaniki kręgosłupa oraz ich funkcjonalnych i dysfunkcyjnych wzajemnych powiązań.
Cel: Ustalenie, czy dysfunkcje somatyczne odcinka szyjnego i piersiowego występują jednocześnie, szczególnie dysfunkcje somatyczne potylicy (OA) i górnego odcinka piersiowego (T1-T4) kręgosłupa.
Metody: Przeprowadzono retrospektywną analizę częstości występowania dysfunkcji somatycznych odcinka szyjnego i piersiowego kręgosłupa zdiagnozowanych przez wykładowców u studentów drugiego roku medycyny osteopatycznej. Dysfunkcja somatyczna była definiowana jako jednostka kręgowa posiadająca którąkolwiek z następujących cech palpacyjnych: zmiany tekstury tkanki, asymetria ruchu i pozycji względnej, ograniczenie ruchu lub tkliwość (tj. kryteria TART). Dla każdego przypadku zdiagnozowanej dysfunkcji somatycznej zapisywano poziom segmentalny identyfikujący nadrzędny segment zaangażowanej jednostki kręgowej, jak również region kręgosłupa (tj. szyjny lub piersiowy). Na danych przeprowadzono analizy opisowe, test χ(2) Pearsona oraz model regresji z wykorzystaniem analizy wariancji.
Wyniki: Wśród 338 studentów objętych badaniem stwierdzono najwyższą częstość występowania dysfunkcji somatycznych w następujących 5 segmentach kręgowych: OA (257 ), C3 (257 ), T3 (247 ), T5 (226 ) i T4 (223 ). W teście χ(2) Pearsona stwierdzono istotną statystycznie asocjację pomiędzy segmentem kręgowym OA a następującymi segmentami: AA (P=.024), C2 (P=.032), oraz T4 (P=.045). Analiza wariancji wykazała istotność statystyczną pomiędzy częstością występowania dysfunkcji somatycznych w górnym odcinku szyjnym (OA, AA, C2) a częstością występowania dysfunkcji w górnym odcinku piersiowym (P<.001) i śródpiersiowej (T5-T8) (P<.001) dysfunkcji somatycznej; nie stwierdzono istotności występowania dysfunkcji somatycznej dolnego odcinka szyjnego (C3-C7) (P=.74) i dolnego odcinka piersiowego (T9-T12) (P=.085).
Wnioski: Potwierdzono istotny statystycznie związek pomiędzy dysfunkcją somatyczną odcinka szyjnego a dysfunkcją somatyczną odcinka piersiowego. Ponadto stwierdzono istotny statystycznie związek między dysfunkcją OA a dysfunkcją segmentów kręgowych AA, C2 i T4. Wyniki te sugerują, że liczba dysfunkcyjnych segmentów kręgowych w górnym odcinku piersiowym i środkowo-piersiowym jest wprost proporcjonalna do liczby dysfunkcyjnych segmentów występujących w górnym odcinku szyjnym kręgosłupa.