Pojawiła się spora kontrowersja na temat pochodzenia Brahmy. Wydaje się, że rozwinął się on w Stanach Zjednoczonych z ptaków importowanych z chińskiego portu w Szanghaju, które w związku z tym znane były jako ptaki „szanghajskie”. Ograniczone krzyżowanie z kurczakami Chittagong z Bangladeszu prawdopodobnie nadało Brahmie charakterystyczne cechy kształtu głowy i groszkowego grzebienia, które odróżniają ją od Cochin (innej rasy wywodzącej się od ptaków „szanghajskich”).
Brahmy zostały po raz pierwszy wyeksportowane do Anglii w grudniu 1852 roku, kiedy to George Burnham wysłał dziewięć „Szarych Szanghajów” do królowej Wiktorii jako prezent. Odmiana Dark Brahma została stworzona przez angielskich hodowców z tego stada, a następnie ponownie wyeksportowana do Stanów Zjednoczonych. Zarówno jasna jak i ciemna (ołówkowana) Brahma zostały włączone do pierwszego Brytyjskiego Standardu Drobiu, opublikowanego przez pierwotny Poultry Club of Great Britain w 1865 roku.
Obaj odmiany jasna i ciemna zostały włączone do pierwszego Standardu Doskonałości Amerykańskiego Stowarzyszenia Drobiu w 1874 roku; wariant Buff został dodany w 1924 lub 1929 roku. Brahma była główną rasą mięsną w USA od lat 50-tych XIX wieku do około 1930 roku. Niektóre ptaki były bardzo duże: odnotowano wagę około 8 kg (18 lb) dla kogutów i 6 kg (13 lb) dla kur.