Pale ale to popularny styl piwa, który jest chmielowy, o słodowym smaku, kolorze od złotego do bursztynowego i umiarkowanej mocy. Warzone z użyciem jasnego słodu i drożdży ale, pale ale wypełnia lukę pomiędzy ciemnymi stoutami i jasnymi lagerami. Są pełne smaku, ale nie za ciężkie, więc ten styl jest bardzo przystępny. Oryginalne pale ales powstały w Anglii, a styl ten zapoczątkował amerykańską scenę piwa rzemieślniczego. Styl ten obejmuje słodowe angielskie ales, zrównoważone amerykańskie browary, belgijskie ales sesyjne i chmielowe IPA.
Szybkie fakty
- ABV: 4-6%
- Gorzkość: 20-50 IBU
- Kolor: 4-16 SRM
Jaka jest różnica między Pale Ale a Pilsnerem?
Pilsnery są jasnymi lagerami, a niektóre piwa w tym stylu mają bladozłoty kolor jaśniejszych pale ale. Te dwa style są bardzo przyjemne w piciu i zaspokajają gusta przeciętnego piwosza, ale są też bardzo różne.
Podstawową różnicą są drożdże. Pilznerzy są warzeni przy użyciu drożdży dolnej fermentacji, podczas gdy jasne ale wymagają drożdży górnej fermentacji. W szkle pilznery są zazwyczaj klarowne, a jasne piwa są lekko nieprzezroczyste. Smak jasnego ale jest bardziej słodowy, gorzki i chmielowy niż czystych, rześkich lagerów.
Historia jasnego ale rozpoczęła się w 1703 roku, kiedy browarnicy z Burton-on-Trent w Anglii szukali sposobu na produkcję bardziej spójnego i bladszego piwa. Ówczesne piece do wypalania używały drewna, które było trudne do kontrolowania i często powodowało, że jęczmień był ciemno palony lub nawet przypalony. Piwowarzy odkryli, że koks – przetworzona forma węgla, która spala się w sposób gorący i stały – dał im pożądany klarowny, bursztynowy lub miedziany kolor piwa.
Ten jasny słód został połączony z twardą wodą tego obszaru i większą niż zwykle ilością rodzimego chmielu (tradycyjnie Fuggles, Kent Goldings i Northern Brewer), aby dopełnić styl pale ale. Brytyjskie odmiany mogą zawierać nieco słodu krystalicznego, ale zazwyczaj nie więcej niż 20 procent. Dążą również do koloru nie ciemniejszego niż 20 do 40 SRM (Standard Research Method).
Style
Angielski styl pale ale został zaadoptowany przez Belgów, Amerykanów i innych piwowarów na świecie, przy czym każdy z nich obrał nieco inną ścieżkę rozwoju piwa. Nadal jest to styl, który jest wyrozumiały dla innowacji.
British Pale Ale
Tradycyjne brytyjskie pale ale (lub English-style pale ale) obejmuje piwa bitter i ESB („extra special bitter”). Jest to przyjemne i delikatne piwo o słodowym profilu, z wystarczającą ilością drzewnego lub lekko kwiatowego chmielu dla równowagi i kilkoma nutami owocowymi w pełnym ciele. Gorycz waha się od 20 do 40 IBU; kolor jest zazwyczaj złoty do miedzianego; a klarowność jest jasna do wspaniałej.
American Pale Ale
American pale ale (APA) zostało stworzone w 1980 roku wraz z wprowadzeniem Sierra Nevada Pale Ale. W tej wersji słodowość jest często zmniejszona i używa się bardziej agresywnych północnoamerykańskich chmieli, takich jak Cascade i Centennial. Jest to często ekscytujące i pikantne piwo o średnim ciele, z akcentami cytrusów i owoców tropikalnych. Kolor piwa waha się od głębokiego złota przez miedź do jasnego brązu. Zawartość alkoholu na średnim poziomie i 30 do 50 IBU jest również charakterystyczna dla pale ales.
India Pale Ale
India pale ales (IPAs) było angielskim tworem z lat 20-tych XIX wieku, a Amerykanie wznieśli je na nowe wyżyny. Rozwinęło się ono w swój własny styl, ale nadal jest to pale ale.
Profil IPA charakteryzuje się wzmocnioną chmielowością, goryczką i zawartością alkoholu. Angielski styl IPA zachowuje zaokrąglony smak i chmielowo-słodową równowagę charakterystyczną dla krajowych pale ale. Zazwyczaj mają od 5 do 7 procent ABV i tylko od 35 do 63 IBU.
Amerykańskie IPA są bardziej owocowe, kwiatowe, a nawet chmielowe – zazwyczaj od 50 do 70 IBU. Imperialne (lub podwójne) IPA dają z kolei z siebie wszystko. To piwo dla „hopheadów” z IBU, które może osiągnąć 100 i zawartością alkoholu pomiędzy 7 a 11% ABV.
Belgian-Style Pale Ale
Belgijskie style pale ale charakteryzują się bardziej karmelowymi i tostowymi smakami słodu i kolorami od złotego do miedzianego. Chmielowość jest wyczuwalna, ale stosunkowo łagodna, mieszcząca się w przedziale 20-30 IBU. Jest to piwo sesyjne z wyraźnym wpływem piw angielskich.
Jak podawać piwo Pale Ale
Większość piw typu pale ale najlepiej podawać w temperaturze piwnicznej, pomiędzy 50 a 60 stopni Fahrenheita. Niektóre IPA i american pale ales są lepsze nieco chłodniejsze, ale nie poniżej 45 stopni. Ogólną zasadą jest, że im bardziej chmielowe piwo, tym cieplejsze powinno być.
Dla szklanek, kufel nonick (lub nonic) jest dobrym ogólnym wyborem. Ma wybrzuszenie mniej więcej w trzech czwartych drogi do krawędzi, która jest tej samej szerokości co podstawa. Standardowa szklanka do kufli również dobrze się sprawdza. Belgijskie i amerykańskie pale ale, w tym IPA, często podawane są w tulipanie z nóżką. Utrzymuje ona temperaturę piwa, jednocześnie eksponując pianę i nagazowanie.
Podczas nalewania jasnego piwa przechylamy szklankę pod kątem 45 stopni i nalewamy na jej boki. Gdy się napełni, wyprostuj ją do pozycji pionowej.
Parowanie z żywnością
Szeroka gama dostępnych interpretacji pale ale sprawia, że trudno jest uogólnić rodzaje żywności, które dobrze łączą się z tym stylem.
Brytyjskie pale ale można spożywać z szeroką gamą żywności, w tym z pikantnymi potrawami z Indii i Azji, jak również z łagodniejszymi potrawami z Wielkiej Brytanii. Bardziej chmielowe pale ale warzone poza Anglią najlepiej komponują się z prostszymi daniami, takimi jak grillowane mięso, sałatki i pieczony kurczak.
Najlepsze marki
Nie sposób nadążyć i wymienić wszystkich pale ale dostępnych na rynku. Te piwa zachowają ogólne cechy tego stylu, choć każde z nich jest wyjątkowe.
- Bass Ale (United Kingdom)
- Boddingtons Pub Ale (United Kingdom)
- Cooper’s Original Pale Ale (Australia)
- Dale’s Pale Ale by Oskar Blues (Colorado)
- Deschutes Mirror Pond (Oregon)
- Geary’s Pale Ale (Maine)
- New Glarus Moon Man (Wisconsin)
- Pyramid Pale Ale (Washington)
- Sierra Nevada Pale Ale (California)
- Youngs Bitter (United Kingdom)