Jeśli dorastałeś w dowolnym momencie w ciągu ostatnich 50 lat w Stanach Zjednoczonych, fraza „dibs” będzie wspomnieniem, które przywołuje albo ból, albo przyjemność, w zależności od tego, czy udało ci się skutecznie złapać ten ostatni kawałek pizzy na imprezie urodzinowej twojego 8-letniego sąsiada. Nie należy mylić z mrożonymi przekąskami kinowymi o tej samej nazwie, „dibs” jest popularnym slangowym zwrotem w USA, używanym w odniesieniu do roszczenia lub pierwszego prawa do jakiegoś przedmiotu. Jedyny haczyk: Osoba musi wypowiedzieć termin lub zadzwonić „dibs” przed kimkolwiek innym w celu obrony tego roszczenia.
Fraza powstała w Anglii w późnych latach 1800, ze słownikami w tym czasie definiującymi „dib” jako kość golonka owcy. Używając tych kości, dorastający chłopcy grali w grę – znaną jako liczba mnoga „dibs” – podobną do jacks. Gdy nie można było znaleźć kości, zastępowano je kamykami zwanymi dibstones. W skrócie dibstones określano jako „dibs”. Związek między tą grą a współczesnym przedstawieniem „dibs” jest niejasny, choć spekuluje się, że gra mogła dawać graczom pewne korzyści w zależności od tego, jak wypadły dibs.
Reklama
A „dib” może również odnosić się do małej sumy pieniędzy lub części przedmiotu. To drugie zastosowanie zostało po raz pierwszy odnotowane w Wielkiej Brytanii pod koniec XIX wieku. Od tej definicji, termin może być rozszerzony w czasie do 20-wiecznego użycia „zaklepywania” jako rodzaj nieformalnego roszczenia. Wyrażenie to wypadło z łask w Wielkiej Brytanii, ale nadal jest szeroko stosowane w Stanach Zjednoczonych, zwłaszcza wśród dzieci.