W 1967 roku Kalifornia skodyfikowała w prawie A.B 1591, znaną jako Ustawa Mulforda. Sponsorowane przez Oakland assemblyman Don Mulford, A.B. 1591 uczynił go przestępstwem do publicznego noszenia jakiejkolwiek broni palnej – albo otwarcie lub ukryte w miejscach publicznych bez licencji rządowej, aby to zrobić. Ustawa ta powstała po wydarzeniach z 2 maja 1967 roku, kiedy to grupa trzydziestu Czarnych Panter pojawiła się z widocznym uzbrojeniem w budynku Kapitolu Stanu Kalifornia, aby zaprotestować przeciwko wcześniejszej wersji A.B. 1591. W tym czasie w prawie kalifornijskim nie było nic, co wyraźnie zabraniałoby otwartego noszenia broni palnej, zarówno w miejscach publicznych, jak i prywatnych. A.B. 1591 skutecznie zamknęła tę lukę.
Dzisiaj, biorąc pod uwagę, że A.B. 1591 jest postrzegana jako reakcja na działania Partii Czarnych Panter, nierzadko słyszy się od uczonych, że A.B. 1591 jest, przynajmniej częściowo, rasistowska. Na przykład, na tym blogu, Jake Charles określił A.B. 1591 jako jedno z kilku praw dotyczących broni palnej z „brzydką przeszłością”. O ile można zrozumieć, dlaczego ktoś może postrzegać ustawę A.B. 1591 jako skażoną rasizmem, o tyle prawne uzasadnienie ustawy A.B. 1591 takie nie jest. Prawne uzasadnienie dla A.B. 1591 dotyczyło sprzeciwu wobec uzbrojonej czujności kogokolwiek, a nie tylko czujności zagrożonej przez Afroamerykanów.
Musimy pamiętać, że wydarzenia z 2 maja 1967 roku miały miejsce dzień po tym, jak NRA opublikowało artykuł American Rifleman „Who Guards America’s Homes”. Artykuł ten został zinterpretowany przez wiele mediów informacyjnych – słusznie lub nie – jako promujący uzbrojony vigilantyzm i ekstremizm.
Z pewnością ekstremiści, jak wojowniczo antykomunistyczni Minutemen, używali artykułów American Rifleman takich jak „Who Guards America’s Homes” do szerzenia swojej ideologii. I to pomimo faktu, że NRA słusznie odrzuciło wszelkie celowe powiązania z Minutemenami. Od 1940 roku, po doniesieniach o powiązaniach kilku członków NRA z antysemickim Frontem Chrześcijańskim i niemieckim Bundem, sprzeciwianie się ekstremizmowi było wymogiem wstępowania do NRA. I chociaż na stronach American Rifleman rzadko można było zobaczyć kogokolwiek, kto nie był biały lub kaukaski, NRA nigdy nie zajęło stanowiska wykluczającego kogokolwiek z organizacji na podstawie rasy, koloru skóry lub wyznania.
Conversely, at least one newspaper columnist read the American Rifleman editorial as promoting the Black Panthers’ creed of going publicly armed anywhere and everywhere. Dokument Czarnych Panter zatytułowany „Czego chcemy teraz! What We Believe,” zawierał następujące stwierdzenia:
„Wierzymy, że możemy zakończyć brutalność polityki w naszej czarnej społeczności poprzez organizowanie czarnych grup samoobrony, które są dedykowane do obrony naszej czarnej społeczności przed rasistowskim uciskiem i brutalnością policji. Druga poprawka do Konstytucji Stanów Zjednoczonych daje nam prawo do noszenia broni. Dlatego też wierzymy, że wszyscy czarni ludzie powinni uzbroić się dla samoobrony.”
Jednakże, powiązanie jakiejkolwiek literatury NRA z przekonaniem Czarnych Panter o konieczności publicznego uzbrojenia się było bardziej nominalne niż rzeczywiste. To co podważa związek między NRA a poparciem dla zbrojnych protestów Panter to fakt, że NRA nie tylko pomogło Mulfordowi w przygotowaniu A.B. 1591, ale także poparło jej uchwalenie. Działania Czarnych Panter w dniu 2 maja 1967 r. całkowicie zaszokowały kalifornijskich ustawodawców i praktycznie zapewniły uchwalenie A.B. 1591. Nie oznacza to jednak, że A.B. 1591 była motywowana animuszem rasowym. Faktem pozostaje, że to NRA pomogło w uchwaleniu A.B. 1591. NRA uczyniło to po części dlatego, że organizacja ta opublikowała ostatnio kilka komunikatów prasowych potępiających zbrojny ekstremizm we wszystkich jego formach. Komunikaty te powstały w związku z reakcją opinii publicznej na artykuł „Who Guards America’s Homes” (Kto strzeże domów Ameryki). W jednym z komunikatów prasowych NRA przytoczono politykę antyekstremistyczną organizacji, która brzmiała następująco: „NRA nie aprobuje ani nie wspiera żadnych działań grupowych, które właściwie należą do obrony narodowej lub policji. NRA nie aprobuje ani nie wspiera żadnej grupy, która za pomocą siły, przemocy lub przewrotu dąży do obalenia rządu i wzięcia prawa w swoje ręce, lub która popiera lub popiera doktryny działania w sposób pozaprawny.”
Antyekstremistyczna polityka NRA niewątpliwie odnosiła się do Partii Czarnych Panter, ale nie był to jedyny powód, dla którego NRA, Mulford i przytłaczająca większość kalifornijskich ustawodawców poparła A.B. 1591. W niewielu historiach dotyczących A.B. 1591 wspomina się o tym, że kalifornijscy ustawodawcy obawiali się nie tylko Czarnych Panter. Biuro gubernatora Ronalda Reagana było kilkakrotnie ostrzegane, że białe społeczności podmiejskie tworzą uzbrojone patrole wbrew prośbom lokalnych organów ścigania. Jak zauważył Mulford w liście broniącym A.B. 1591: „Proszę pozwolić mi zapewnić (…), że w tym działaniu nie ma żadnych podtekstów rasowych. Jest wiele grup, które były aktywne w Kalifornii z załadowaną bronią w miejscach publicznych i ta ustawa jest skierowana przeciwko nim wszystkim.” W innym liście broniącym A.B. 1591, Mulford napisał: „To ustawodawstwo zostało specjalnie zaprojektowane z pomocą National Rifle Association, aby chronić nasze konstytucyjne prawo do noszenia broni, a jednocześnie, aby pomóc ludziom egzekwującym prawo, którzy prosili o ten rachunek, aby coś zrobić z uzbrojonymi bandami obywateli, którzy chodzą po naszych publicznych ulicach i w miejscach publicznych z załadowaną bronią.”
W dodatku do przeciwstawiania się zbrojnemu ekstremizmowi, A.B. 1591 był zgodny z tym, jak NRA i inne grupy sportowców postrzegały Drugą Poprawkę poza domem circa 1967-jako ograniczone prawo do transportu broni palnej do legalnych celów, takich jak strzelanie rekreacyjne, polowanie, oraz do i z rezydencji. Przez większość dwudziestego wieku NRA popierało politykę posiadania większej liczby uzbrojonych obywateli w celu powstrzymania przestępczości. Ta preferencja polityczna była często przekazywana na łamach American Rifleman. Jednak do 1985 r. NRA upewniało się, że preferuje posiadanie większej liczby publicznie uzbrojonych obywateli pod warunkiem, że dana osoba jest praworządna, odpowiednio przeszkolona w używaniu i obchodzeniu się z bronią palną i ma ku temu uzasadniony powód. To ograniczone prawo Drugiej Poprawki do przewożenia broni palnej zostało powtórzone przez gubernatora Reagana, który podpisał ustawę A.B. 1591. W 1966 r. Reagan częściowo startował w wyborach gubernatorskich na platformie praw do broni. Jednak, jeśli chodzi o Drugą Poprawkę poza domem, pogląd Reagana był zgodny z poglądem NRA. „Nie znam żadnego sportowca, który opuszcza swój dom z bronią, aby wyjść w teren na polowanie lub na strzelanie do celu, który nosi załadowaną broń”, stwierdził Reagan popierając A.B. 1591, dodając: „Pierwszą rzeczą, jakiej uczy się każdy prawdziwy sportowiec, jest noszenie pustej broni, dopóki nie dotrze do miejsca, gdzie będzie strzelał.