Czy empatii można się nauczyć?

Klient powiedział mi ostatnio, że przyjaciel nie pojawił się na wycieczce, którą planowali razem od kilku tygodni. „Jaki przyjaciel mógłby to zrobić?”, chciał wiedzieć. „Ja nigdy bym tego nie zrobiła.”

Przyjaciółka podzieliła się, że współpracownik przypisał sobie zasługi za jej (mojej przyjaciółki) pracę. „Jak ona mogła to zrobić?” – chciała wiedzieć. „Nie rozumiem. Ona wie, że naprawdę ciężko pracowałam nad tym projektem. To takie złe.”

Inny przyjaciel powiedział, że kobieta, z którą się spotykał, nagle przestała być dostępna, aby wyjść. „Zapytałem ją, co się stało”, powiedział, „ale ona nie odpowiadała na moje telefony. Przestała też odpowiadać na SMS-y i e-maile”. Powiedział, że dostał wiadomość, że nie była już zainteresowana, ale był zraniony i zaskoczony. „Nie wyglądała na tego typu osobę. Spotykaliśmy się na tyle długo, że pomyślałbym, że czułaby, że może przynajmniej być mi winna wyjaśnienie. Wiem, że niektórzy faceci wyzwalają ducha u kobiet, z którymi się spotykają, ale ja nigdy bym tego nie zrobił. To nie fair w stosunku do nich. I to co zrobiła nie było fair wobec mnie.”

Mnóstwo ludzi robi rzeczy, których nie możemy zrozumieć i których nigdy byśmy nie zrobili. Choć może być wiele różnych wytłumaczeń takiego zachowania (o ghostingu pisałam w innym poście), jednym z powodów jest brak empatii. I wydaje mi się, że widzimy rosnące poziomy tej porażki w dzisiejszych czasach.

Empatia to „zdolność do rozumienia i dzielenia się uczuciami innej osoby”. Jest podobny do, ale różni się od współczucia, które może oznaczać dzielenie się pewnym uczuciem z kimś – posiadanie tych samych uczuć, które on ma – lub współczucie dla czyichś uczuć (empatia może obejmować współczucie, ale nie zawsze).

Według Helen Riess (profesor nadzwyczajny psychiatrii w Harvard Medical School, dyrektor Programu Empatii i Nauki Relacyjnej w Massachusetts General Hospital w Bostonie, jak również i współzałożyciel i główny naukowiec empathetics.com), empatia odgrywa ważną rolę w zdolności naszego społeczeństwa do funkcjonowania, promując „dzielenie się doświadczeniami, potrzebami i pragnieniami między jednostkami”. Nasze sieci neuronowe są skonfigurowane do interakcji z sieciami neuronowymi innych osób w celu zarówno postrzegania i rozumienia ich emocji, jak i odróżniania ich od naszych własnych, co umożliwia ludziom życie ze sobą bez ciągłej walki lub poczucia przejęcia przez kogoś innego.

Badania wykazały, że empatia nie jest po prostu wrodzona, ale w rzeczywistości może być nauczana. Na przykład, okazuje się, że szkolenie medyczne może faktycznie zmniejszyć empatię, ale z drugiej strony, lekarze mogą być uczeni, aby być bardziej empatyczni wobec swoich pacjentów. Co ciekawe, ich zwiększona empatia zwiększa również satysfakcję pacjenta i zgodność z zaleceniami dotyczącymi leczenia.

• Ważność empatii
• Znajdź terapeutę w pobliżu mnie

Wydaje mi się, że te techniki mogłyby pracować z wieloma ludźmi poza lekarzami. Kiedy słucham klientów, kolegów i przyjaciół omawiających swoje obawy w tych dniach, myślę sobie, że powinniśmy uczyć empatii w szkole. Być może, jeśli zaczniemy we wczesnych klasach i utrzymać nauczanie go przez szkołę średnią, problemy zastraszania, molestowania i innych niewłaściwych zachowań zmniejszy.

Ale tam wydaje się być pewien dyskomfort nawet z ideą nauczania empatii do małych dzieci. Jedna matka powiedziała mi, że obawiała się, że zbyt wiele empatii może prowadzić do miękkości lub słabości. Nie chciała, by jej syn był „jak dziewczynka”, czując zbyt wiele dla innych ludzi, a przez to odsuwając na bok swoje własne potrzeby i nie mogąc dążyć do własnych celów.

Słuchając jej, zastanawiałam się, jaki rodzaj empatii wiąże się z niespełnianiem własnych celów, i zaczęłam myśleć o tym, jak niektóre kobiety wydają się sublimować własne pragnienia, aby dać innym to, czego chcą. Ale czy to jest empatia? Nie sądzę. Nie jestem pewien, jak bym to nazwał, ale nie empatia – nie „zrozumienie uczuć kogoś innego, jednocześnie odróżniając nasze własne uczucia od ich.”

Empatia nie wymaga sublimacji lub zakopania naszych własnych uczuć. W rzeczywistości, prawdziwa empatia obejmuje wykorzystanie naszych uczuć, aby zrozumieć uczucia kogoś innego. Możemy nie wiedzieć dokładnie, jak oni się czują, ale możemy użyć naszych uczuć, aby pomóc nam poznać coś z tego, co oni czują.

Jedno z tych samych badań, które wykazały, że empatii można nauczyć lekarzy, wykazało również, że empatyczni lekarze mieli pacjentów, którzy stosowali się do zaleceń terapeutycznych i wykazywali lepsze wyniki leczenia.

Często łatwiej jest mieć empatię dla kogoś, kto jest taki jak my, ale możliwe jest nauczenie się empatii dla tych, którzy różnią się od nas. Ten rodzaj zrozumienia, według Reissa, może przekroczyć mosty i promować pozytywne zachowania społeczne. Może przydałoby się trochę więcej empatii w naszym świecie.